အလွေလး / အလှလေး (ရပ်နား)

P_3 (zawgyi)

"မဟုတ္ဘူး အလွေလးရဲ႕"

ေျပာရင္းနဲ႕မွ ကြၽန္ေတာ္သေဘာက်စြာ ရယ္မိေတာ့၏။ ၿပီးမွ ဆက္ၿပီး...

"ကိုယ္တို႔ ေလေပၚပ်ံေနတာ မဟုတ္ဘူး အလွေလးရဲ႕။ ဒါဘယ္လိုေျပာရမလဲ။ ျမင္းကို သိတယ္မဟုတ္လား။ တက္စီးလို႔ရတယ္ေလ"

ကြၽန္ေတာ္သူ႕ဘက္ကို ငဲ့ၾကည့္ေတာ့ သိတယ္ဆိုတဲ့သေဘာ  ေခါင္းတစ္ခ်က္ ညိတ္ျပလာတယ္။

"အင္း။ အဲ့လိုမ်ိဳးပဲ။ ဒါကိုၾကေတာ့ 'ကား'လို႔ေခၚတယ္။ ကိုယ္သြားခ်င္တဲ့ ေနရာကို သူနဲ႕သြားလို႔ရတယ္"

< ေၾသာ္... အမိန့္ေပးၿပီး ခိုင္းရတာကိုး >

"အာ။ မဟုတ္ဘူး အလွေလးရဲ႕။ အမိန့္ေပးရတာ မဟုတ္ဘူး။ အလွေလးနားလည္ေအာင္ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ။ ဒါက သက္ရွိမဟုတ္ဘူး။ သက္မဲ့ စက္ပစၥည္း။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္သြားခ်င္တဲ့ ေနရာကို ကိုယ္ဘာကို ေမာင္းၿပီး သြားရတာမ်ိဳး"

< ..... >

"အင္း... နားမလည္ဘူးမလား။ ထားလိုက္ေတာ့ ကိုယ္လည္းမရွင္းျပတတ္ေတာ့ဘူး"

ကြၽန္ေတာ့္စကားဆုံးေတာ့ အလွေလးက မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္တယ္။ ေငြေရာင္းသမ္းၿပီး အမူအယာမဲ့ေနတဲ့ ခပ္တည္တည္ မ်က္ႏွာေလးေပၚမွာ တြန့္ေကြးသြားတဲ့ မ်က္ခုံးႏွစ္ခု။ မေန႕ညက ညဘက္မို႔ သိပ္မသိသာေပမယ့္ အခုနံနက္ခင္းပိုင္းမွာေတာ့ အလွေလးဟာ 'အလွေလး'ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရထက္ အဆတစ္ရာ၊ မဟုတ္ေသးဘူး အဆတစ္ေထာင္၊ တစ္ေသာင္းေလာက္ကို ပိုလွေနတယ္။

ေဘးမွာ အလွေလးပါလို႔လားေတာ့ မသိဘူး။ တစ္ညလုံး ကားေမာင္းလာခဲ့ရေပမယ့္ ပင္ပန္းမေနဘဲ အရမ္းကို လန္းဆန္းတက္ႂကြေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ အလွေလးက ဘီပိ ကေလးေလးလိုပဲ အရမ္းကို ခ်စ္စရာေကာင္းေနျပန္တယ္။ ညတုန္းကက်ေတာ့ ေမွာင္ေနလို႔ထင္ပါရဲ႕ ကြၽန္ေတာ့္ေဘးမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးလိုက္လာတယ္။ အခုမနက္ခင္း အလင္းေရာင္ရတဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး အလွေလးက ဂနာမၿငိမ္ေတာ့ပါ။

ကားမွန္ျပတင္းကေနၿပီး အျပင္ဘက္ကို ေခါင္းထြက္ၿပီးေလညွင္းခံတယ္။ ေခါင္းမထြက္ရဘူးလို႔ ကြၽန္ေတာ္ေျပာေတာ့ ေခါင္းျပန္ဝင္ၿပီး လက္ေတြထုတ္တယ္။ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ေမာ့ေမာ့ၾကည့္ၿပီး သူ႕မ်က္လုံးေတြကို လက္ဖဝါးနဲ႕ အုပ္လိုက္ ျပန္ဖယ္ၿပီး ၾကည့္လိုက္နဲ႕ အဆက္မျပတ္လုပ္ေနတယ္။