~ İki Gün Sonra ~
" Cora!"
" Ne var?!"
Cora odama girince yüzünü buruşturdu.
" Tanrım... Sen depresyona mı girdin?"
Kafamı yorganın altından çıkarıp konuştum.
" Şu lanet müziğin sesi kıs!"
Cevap vermeyip perdeleri sonuna kadar açınca tekrar yorganın içine girdim.
Cora odadan çıkınca telefonumu bir şekilde bulup yorganın içine almıştım.
Scott'dan arama ve mesaj vardı.
Attığı mesajlara bakınca her zaman attığı mesajlardan olduğunu gördüm.
Her gün ne yaşıyorsa bana mesaj atıyordu.
Kapı çalınca homurdandım.
Açıldığını ve içeri birinin girdiğini hissedince kafamı yorganın altından çıkarmıştım.
" Şey... Ben belki konuşuruz diye düşünmüştüm."
Doğrulup Diana'ya baktım.
Alt kısmını yorganla kapatmıştım çünkü sadece iç çamaşırım vardı.
" Tabii... Ama önce üzerime bir şey giysem?"
Hızla arkasını dönünce altıma yan tarafta duran eşofmanı giydim.
Tişörtü de üstüme geçirince konuştum.
" Dönebilirsin."
Tekrar bana doğru döndükten sonra yatağa yanıma oturdu.
Boğazını temizledi ve konuşmaya başladı.
" Geçmişimle ilgili... "
Bir an durdu ve bana döndü.
Derin nefes aldı ve konuşmaya başladı.
" Geçmişimle ilgili sana anlatamayacağım şeyler var... Ve yaşadığım şeyleri atlatmış değilim... O an, sanki geçmişim benide ve senide içine çekiyormuş gibi hisettim. "
Devam etmeyince kollarımı ona sardım.
Bir an duraksadıktan sonra o da yavaşça bana sarılmıştı.
" Sorun değil... Seni anlıyorum. "
Benden ayrıldıktan sonra etrafa bakındı ve sonra güldü.
" Sen depresyona mı girdin? "
Göz devirmeme gülüp dudaklarıma öpücük kondurmuştu.
" Seni seviyorum."
