~ Bir Saat Sonra ~
Islak ellerimi üstümdeki gömleğe sildim.
Evin kapısını çaldıktan bir süre sonra açılmıştı.
Alice kapıyı açınca şaşkınlıkla bana baktı.
Sonra gülümsedi ve bana sarıldı.
Bir an duraksadıktan sonra bende yavaşça karşılık verdim.
Kenara çekilince arka taraftaki Bex'e baktım.
Gülümseyince derin nefes alıp içeri girdim.
Çıplak ayaklarım sıcak havanın etkisiyle uyuşurken gömleğin kollarını iyice çekiştirdim ve salona girdim.
Tüm bakışlar bana dönerken benim bakışlarım Derek'e kaymıştı.
Gömleğin ucunu avcumun içine aldım ve sıkmaya başladım.
Derin nefes aldım ve konuştum.
" Biraz konuşabilir miyiz?"
Sinirle ayağa kalktı ve konuştu.
" Konuşacak bir şey yok."
Arka kapıdan çıkacakken hızımı kullanarak önüne geçtim.
" Konuşacak çok şey var Derek... Böyle bitmesini istemiyorum."
Derek, ne söyleyeceksen söyle bakışlarını atınca konuşmaya başladım.
" Ne dersem diyeyim, bana inanmayacaksın. O yüzden sana zihnimi açacağım... Hayatım boyunca yaşadığım tüm anıları göreceksin... Bana söylediğin şeylerin benim için aslında ne anlama geldiğini öğreneceksin... Eğer yine bana güvenmemeyi tercih edersen, geri döneceğim ve bir daha gelmeyeceğim... Sana söz veriyorum. "
Tepki vermeyince izin verdiğini anladım.
Yavaşça elimi yanağına koydum.
Ona bakınca kafasını hafifçe salladı.
Gözlerimi kapatınca anılarım gözümün önünden geçmeye başlamıştı.
~ 1200 ~
Daisy krala reverans yaptı ve konuştu.
" Daisy Diana Mikaelson, Niklaus Mikaelson'un kızı, kralım."
Kral gülümsedi ve konuştu.
" Ülkemize hoş geldiniz Mrs. Mikaelson."
Daisy gülümsedi ve Niklaus'un yanına geçti.
~ 1450 ~
Elijah kadehi kaldırdı ve konuştu.
" Uzun zaman sonra başardığımız aile mutluluğuna. "
" Her zaman ve sonsuza dek. "
Daisy gülümsedi ve kadehini kaldırarak konuştu.
" Her zaman ve sonsuza dek."
~ 1678 ~
" Anne! Bırakın onu!"
Avcılar Hayley'e daha fazla kurtboğan verince Hayley acıyla inledi.
Daisy acıyla dişlerini sıkarken ellerinde mavi enerji topları oluşmuştu.
Daisy acıyla bağırınca avcılar toz olmuştu.
Hayley ve Daisy etrafa baktıktan sonra Daisy hızla annesine sarıldı.
Gözlerinden yaş akarken konuştu.
" Özür dilerim... Özür dilerim..."
~ 1919 ~
Klaus sinirle kızının üstüne yürüdü.
Hayley aralarına girecekken Klaus onu engellemişti.
" Ölmemi istedin! "
Daisy gözlerini kıstı ve mırıldanarak konuştu.
" Belki istedim..."
Klaus durunca herkes susmuştu.
Daisy konuştu.
" İstedim... Hayatımı güzelleştirmek yerine cehenneme çevirdin çünkü. Evet istedim. Mutlu olmama izin vermedin. Evet istedim çünkü sevdiğim her adamı öldürdün!"
Klaus hızla Hayley'in önüne geçti.
" Daisy'i unut... Kızımız olduğunu... Sen sadece benim eşimsin... Daisy Diana Mikaelson diye biri yok. "
~ 2010 ~
" Yapmak zorunda değilsin, Diana. "
Daisy kafasını hayır anlamında salladı.
" Yapmak zorundayım Damon... Neler yapabileceğini biliyorsunuz. Onunla uğraşmak istemiyorum... Hem nerede olacağımı biliyorsunuz. "
" New York o kadarda uzak değil."
Stefan konuşunca Daisy güldü ve iki kardeşe sarıldı.
" Kendinize iyi bakın."
~ 2021 ~
" Senden nefret ediyorum!"
Derek'in dediğiyle durmuştu.
Gözlerinin dolmasını engelleyemezken zorda olsa yutkunmuştu.
" Diana be-"
Kafasını salladı.
" Senin bir suçun yok."
Güldü ve çantasını aldı.
" İnsan kalbine sahip olduğum için yazık bana. "
Gözlerimi açınca bir kaç damla göz yaşı dökülmüştü.
Sonra güldüm ve konuşmaya başladım.
" Sana ne anlattıysa, her şey yalandı Derek. Aramızda bir şey geçmedi... Ama sen ona inanacak kadar güvenmiyordun bana. "
" Diana-"
" Ya da boşver. En iyisi bitirmek... Üzgünüm ama bana güvenmeyen biriyle ilişkiye devam edemem."
