ÖLÜMÜN NEFESİ

Kulübe

Gözlerimi yavaş yavaş açtığımda ne olduğunu? Nerede olduğumu idrak edemedim başta...tabi ya vurulmuştum.

Kulübede yanlızdım. Kendim gelemeyeceğime göre beni buraya birisi getirmişti...peki kim? Barlas gitmişti...başka birileri daha mı yaşıyordu yoksa bu ormanda?

Uzandığım koltukta oturur pozisyona gelip yarama baktım. Dikiş atılmış ve pansuman yapılmıştı.

Kapı açılıp ayak sesleri yanıma gelirken kim olduğuna baktım...Barlas.

"Uyanmışın. Kendini nasıl hissediyorsun?" diye sordu.

"Nasıl hissedebilirim.O psikopat baban öldürüyordu az daha beni!" diye bağırdım.

"Sana söylemiştim. Eğer bizden olmayı kabul etseydin bunlar başına gelmezdi. Şimdi cezasını çekiyorsun." dedi şömineye odun atarken.

"Ne cezası ya? Yaptıklarınızı doğru mu buluyorsun bide? Ne tür bir psikolatsınız siz?" dedim

"Sana seçim hakkı vermiştim ben. Kullansaydın." dedi

"Verdiğin seçim hakkı size yardım etmek mi? Ölürüm daha iyi." dedim

"Tamam yeter! Tekrardan seninle aynı muhabbetlere giremeyeceğim. Uyu dinlen. Babamın yaşadığından haberi yok. O yüzden burada kalacaksın. Zaten kurşun yarası derin değil bir kaç güne iyileşirsin." dedi

"Sonra?" diye sordum. Belki gitmeme izin verirdi. Yardım etmişti nede olsa.

"Sonrasına sonra bakarız... Ben biraz dışarıda dolanıcam uslu dur. " dedi kapıdan çıkarken

Kurşun yarası derin değil dedi ama , her nefes alışverişimde canım çok yanıyordu.
Belki bir saat öylece oturdum düşündüm. Ne yapacağım? O adam benim yaşadığımı öğrense bu defa sağ bırakmaz diye düşünüyorum...Peki Barlas? Bana neden yardım ediyor? Hiç bir şeye anlam veremiyorum.

Gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştığım sırada kulübenin kapısı açıldı. Gelenin Barlas olduğunu bildiğim için gözlerimi açmadım.

Yanımda hissettiğim beden yavaşça koltuğa oturdu. Ne yapmaya çalışıyor bu?
Elimin üzerinde hissetdiğim elle şaşkınlığım bin kat artmıştı.Şuan gözlerimi açmamak için büyük çaba sarf ediyorum.

"Neden Zeynep? Neden ilk defa biri için bu kadar korkuyorum. Neden bu kadar endişeleniyorum...Bana neden böyle oluyor? Zeynep sen bana ne yaptın? Ben seni bırakamıyorum."

Ne diyor bu? Şuan uyuduğumu zannettiği için rahat rahat konuşuyordu. Bana aşık mıydı? Yani dediklerinden bunu çıkarıyordum.

Üzerimi iyice örtüp yanımdan kalkarken yavaşça gözlerimi araladım. Şöminenin önünde oturuyordu. Öylece yanan ateşe dalmıştı. Şuan ne düşündüğünü bilmeyi o kadar çok isterdim ki...

Gelen uykumla gözlerimi tekar kapatıp. Kendimi uykunun kollarına bıraktım...
.
.
.
.
.
.
.

"Zeynep...Zeynep kalk hadi...Kime diyorum ben uyansana."

"Noluyor ya!" diye bağırdım kolumu dürten Barlas'a

"Yemek sipariş ettim. Kalk da soğumadan ye." dedi

Uzattığı paketten birini alıp içindeki yemekleri çıkartıp yemeye başladım. Açım tabi ki de yiğeceğim. Hiç gurur yapamam...Aklımda hala bana dediklerindeydi. Yani tam olarak bana söylemiş olmasa da duydum işte.

"Ben tekrardan binaya dönücem. Babam şüphelenmesin. Sende sakın buradan çıkma. Yazarın tekrar gelirim." dedi

"Tek başıma mı kalıcam?" diye sordum.