ÖLÜMÜN NEFESİ

Herşey bitti

Gözlerimi şiddetli bir baş ağrısıyla açtım. Sızlayan bileklerimi oynattığımda bağlı olduğumu anlamam uzun sürmedi. Karşımdaki koltukta uyuyan Barlas artık kanlar içinde değildi. Kulübenin kapısı açılıp içeri tanımadığım bir adam girdi.

"Kimsin sen ne istiyorsun?" dedim halsiz sesimle

Baş ağrım o kadar şiddetliydi ki konuşamıyordum bile.

"Tanıtayım o zaman sana kendimi. Şu koltukta yatan adam var ya onun abisiyim. Adım Alaz " dedi

Barlasın abisi mi? Psikopat sayımız ikiye katlandı aman ne hoş...

"Ne istiyorsun benden? Bırak gideyim." dedim

"Ben senden bir şey istemiyorum seni isteyen Barlas. O yüzden o uyanana kadar seni burada tutmak zorundayım. Barlas uyandığında gitmeni isterse gidersin Zeynep " dedi sırıtarak.

"Seni daha önce hiç görmedim ama belli ki sen beni iyi tanıyorsun." dedim imayla.

Barlas beni burada tuttuğunu herkesten saklıyor sanıyordum. Ama belli ki bilen biri varmış.

"Tanıyorum. Barlasla aramızda saklı şey olmaz." dedi

Koltukta yatan Barlasa döndüğümde son gördüğüm halinden daha iyi olduğunu fark ettim... Her neyse umrumda değil zaten ne hali varsa görsün. Ama merak ettiğim bir şey vardı. Kim onu öldürmeye çalışmıştı?

"Kim yaptı ona bunu?" dedim

"Bilmiyorum ama her kim yaptıysa onu doğduğuna pişman edeceğim!" dedi ani bir sinirle.

Evin içinde bir o yana bir bu yana giderken sinirden kendini parçalamak üzere gibiydi. Belli ki barlas onun için çok değerliydi...kim yapmıştı bilmiyorum ama aklıma gelen tek şey bizi kurtarma ihtimalleriydi. Belki de polisler bulmuşlardı onları. Hatta belki oradaki herkes çoktan kurtulmuştu. Aklımdan tek bir olumsuz düşünce geçirmeden beklemeye başladım.

Yarım saat kadar geçmişti. Ne adının Alaz olduğunu söyleyen adam ne de ben hiç konuşmamıştık. Bağlı olduğum ipler canımı daha fazla acıtırken bileklerimin ne halde olduğunu düşünmek bile istemiyordum.

Barlasın sayıklamaya başlamasıyla ikimizde oraya döndük. Uyanmıştı. Yarı baygın gözlerle etrafa bakıyordu. Sonra ağzından bir kelime çıktı. Şaşırmayacağım bir kelime!

"Zeynep" dedi gözleri beni ararken.

Alaz hemen yanına koşup onunla ilgilenirken Barlasın gözleri beni buldu. Hala burada olduğumu görünce gözleri parladı. Cidden bu adam ne yaşıyordu. Onda nasıl bir yere sahiptim. Bana gerçekten aşık mıydı? Yoksa beni kullanıyor muydu?

"Barlas iyi misin? Konuş kardeşim kim yaptı sana bunu?" dedi Alaz

"Anlatacağım abi ama önce Zeynepi götür buradan...Evine götür onu...Ona bir şey olmasın." dedi zar zor.

"Tamam götüreceğim ama önce kimin yaptığını söyle." dedi

"Buldular abi buldular yerimizi...Herkes yakalandı. Buraya da geleceklerdir." dedi Barlas

Alaz duyduklarıyla şaşkına dönerken ben mutluluktan havalara uçuyordum resmen. Alaz hemen oturduğu yerden kalkıp yanıma geldi ipleri çözüp ayağa kalkdırdı beni. Daha sonra Barlasın yanına gidip ona kalkmasında yardımcı oldu.

"Zeynepi bıraktıktan sonra gidiyoruz ikimiz buradan. Yakalanırsak hayatımız biter." dedi Alaz.

Barlası arabasının arkasına yatırıp beni de yanına oturtturdu. Hızlıca arabayı çalıştırdığında kulübenin oradan uzaklaştık. Herşey o kadar hızlı gelişiyordu ki başım dönmüştü resmen. Barlas bana dönüp konuşmaya başladı.