Lamaforum Golden Oldies: Het Ravijn

Hoofdstuk 1

A/N Geschreven door Anneli

Als een stille tocht liepen de heren langs het water. Allemaal waren ze in gedachten verzonken en allemaal dachten ze na over hetzelfde onderwerp. Hoewel het een gezellige tocht had moeten worden, had nog niemand een woord gesproken. Het programma had grote gevolgen achtergelaten. Het was de bedoeling dat de kijkers zouden gaan nadenken, maar de presentatoren waren ook aan het nadenken gezet. Vaak schrokken ze wakker van een nachtmerrie en ze waren stiller geworden. Toch wilden ze nog niet stoppen. Het was als een soort verslaving geworden.

Opeens had Horace er genoeg van. Ze waren gekomen om niet over hun werk na te denken en dat zouden ze dan niet doen ook. Stilletjes liep hij naar het water, om daar wat water met zijn handen op te scheppen. Vervolgens liep hij naar RubenM en liet het water in zijn nek glijden.
Het leek eerst niet door te dringen bij RubenM, totdat hij opeens stil stond en met zijn schouders begon te kronkelen. Toen draaide hij zich om.

"Wat gebeurt... Horace!", riep hij, toen hij Horace zag lachen. "Volgens mij moet jij je eens achter je oren gaan wassen", zei hij daarna en hij liep op Horace af, die achteruit deinsde. Jeroen, die snapte waar RubenM heen wilde, liep mee. Met z'n tweeën wisten ze Horace richting de rivier te duwen en met een plons lagen ze alle drie in het water.

Lachend kwam Jeroen boven en keek om zich heen. De zon was ondertussen al aan het zakken en hing nu zwak boven de horizon. Verder was er bijna geen mens te bekennen. Er stonden heel veel koeien in een weiland vlakbij, maar verder waren zij eigenlijk de enige.
Jeroen schrok alweer snel wakker toen hij ondergeduwd werd door Horace.

Toen hij weer proestend bovenkwam, zag hij dat RubenN, Patrick en Tijl inmiddels al op de grond lagen van het lachen.

RubenM en Horace zagen blijkbaar ook wat Jeroen zag en ze knikten naar elkaar. Vervolgens liepen ze allemaal rustig het water uit, om vervolgens snel de rest er weer in te trekken.

Jeroen had Patrick te pakken en begon Patrick richting het water te duwen. Vervolgens liet hij hem struikelen, waardoor Patrick in het water viel en lachend boven kwam. Al moest hij wel snel opzij duiken voor Tijl, die er door RubenM en Horace tegelijk werd ingegooid.
"Haha, jongens. Nee, echt niet!", zei RubenN met de tranen in zijn ogen van het lachen, toen RubenM, Horace en Jeroen op hem afkwamen.

"Pak hem!", riep Jeroen daarna en dook op RubenN af. Uiteindelijk wisten Horace en Jeroen zijn voeten te pakken en RubenM zijn handen en zo gooiden ze hem het water in. Zelf sprongen ze er ook achteraan, maar dat veroorzaakte een grotere klap dan ze verwachtten. Er klonk een diep gegrom en gerommel. Toen Horace lachend bovenkwam, keek de rest hem ernstig aan.

"Wat was dat?", vroeg Patrick als eerste, terwijl hij zijn bril recht zette. Voorzichtig liep hij het water uit, maar viel toen bijna om. De grond begon ineens te trillen en het gerommel werd erger. "Jongens, wat is dit?", riep Patrick toen benauwd uit, terwijl de rest ook het water uitsprintte. De grond trilde, alsof er een huizenhoog mes door de grond werd geboord en iedereen viel op de grond.

Toen stopte het weer. Het ging net zo onverwachts als het kwam. Iedereen keek elkaar geschrokken aan. RubenM stond als eerste weer overeind en keek ernstig om zich heen, totdat zijn blik ergens op viel. Zijn laatste beetje kleur verdween van zijn wangen en de glimlach dat het gerommel voorbij was, droop van zijn gezicht.

"Jongens, opstaan. Nu!", zei hij beheerst, maar er klonk toch paniek in zijn stem. Tijl wilde vragen waarom, terwijl hij ook overeind kwam, maar toen zag hij al wat RubenM bedoelde.
"Jongens! Rennen!", riep hij uit en trok Horace behendig omhoog. RubenM trok RubenN omhoog, terwijl de rest zelf omhoog krabbelde.

De grond begon weer te trillen, maar dit keer was het niet zo heftig als de eerste keer. Het geluid was ook anders. Dit was meer als hoeven die tekeer gingen op een zandpad.
"Jongens, koeien!", riep Horace opeens, toen hij zag wat de rest bedoelde. De koeien die eerst een eindje verderop vredig hadden staan grazen waren door de trillingen op hol geslagen en renden massaal naar de plek waar de mannen nu stonden.

"Rennen! De stad in!", was het eerste wat Patrick kon uitbrengen en hij begon zelf met rennen. Al snel rende iedereen in volle vaart richting de hoge gebouwen in de hoop dat de koeien ze niet in zouden halen voordat ze de stad bereikt hadden.

"Dat was een aardschok", wist RubenM uit te brengen onder het rennen, maar het leek niet alsof iemand ernaar luisterde.

"Jongens, hierheen", riep RubenN ineens en hij sloeg af naar links, waar een hek stond. Snel sprong hij eroverheen en rende het weiland op. De rest volgde hem en sprongen over het hek of doken eronder door.

Even leek het alsof de koeien ze met rust zouden laten, maar toen klonk er een hoop gekraak. Dat was het teken dat de koeien zich door het hek hadden geboord en de mannen door moesten rennen.

"We zijn er bijna!", riep Tijl, terwijl ze drukke straten al zagen. Het leek alsof de straten ook in volle paniek waren. Je hoorde huilende kinderen en gillende volwassenen door elkaar.
"Achter mij aan!", riep Tijl toen en hij sprintte een steegje in, toen ze eenmaal de stad bereikt hadden.
Iedereen volgde hem en even later kwamen ze bij een andere drukke straat uit, toen het gerommel en gegrom weer begon. De straat begon weer te trillen en Tijl stopte abrupt. "Jongens, zoek dekking voor vallende dingen!", riep hij daarna en hij rende naar een afdak van een huis. De rest volgde hem.

"Jongens, dit is een aardbeving", riep RubenM toen ze allemaal tegen elkaar onder het dakje stonden. Ze zagen hoe de mensen als mieren door elkaar aan het rennen waren. Ze zagen hoe oudere mensen kinderen wegjoegen onder auto's, om er zelf te kunnen schuilen. Ze zagen hoe lantaarnpalen naar beneden vielen en hoe sommige mensen uit gebouwen vielen, doordat ze te dicht bij het raam stonden. Sirenes van auto's gingen af en sommige gebouwen kraakten hevig.
"We moeten weg hier. We zitten midden in de kern", riep Tijl opeens uit. De rest keek hem aan en zagen de angst in ieders ogen. Toen begon Tijl ineens te rennen, terug waar ze vandaan kwamen, de stad weer uit. "Nee, wacht! Stomkop", riep RubenN naar hem en begon ook te rennen, gevolgd door de rest.
Tijl zag alleen nog maar een waas voor zijn ogen. Hij wist, diep van binnen, dat hij beter kon blijven staan, maar nu hij eenmaal aan het rennen was, moest hij doorgaan. Hij was in paniek.

"Tijl, blijf staan! Kijk uit!", riep er iemand achter hem, maar hij hoorde niet meer dan een mompelende stem die hem aanmoedigde om door te rennen. Hij bleef rennen, zonder te kijken waarheen, totdat hij zich opeens totaal nuchter voelde. Verschrikt keek hij naar beneden en zag geen ondergrond meer. Dat moment leek een paar volle minuten te duren, terwijl het een fractie van een seconde was. Toen voelde hij hoe de vrije val naar de bodem van de kloof waar hij ingelopen was begon.

"Tijl!", riep RubenM uit toen hij Tijl in de kloof zag vallen en zonder erbij na te denken rende hij erachteraan. Hij moest Tijl eruit zien te halen, voordat er een nog een aardschok zou komen. Toen hij bij de afgrond was, liet hij zich vallen en naar beneden zakken.
"Ruben, wat dóe je?", riep een stem, maar RubenM concentreerde zich op wat er beneden hem zat. De kloof was donker, maar hier en daar vonkte iets. Dat was vast een stroomkabel, die ergens tegenaan ketste. Voorzichtig klom hij verder naar beneden, toen hij ineens iets hoorde. Het geluid was zwaar en het klonk als een maag die rommelde, totdat het opeens vanuit het niets doordreunde. Het geluid echode enorm en opeens begon te grond weer te trillen. Van schrik zette RubenM zijn voet verkeerd neer, waardoor hij weggleed en in de diepte verdween.

Boven de afgrond stonden Patrick, RubenN, Horace en Jeroen bezorgd de afgrond in te kijken, toen de grond weer begon te trillen. Verschrikt keken ze elkaar aan, maar het was al te laat. De grond waar ze op stonden brokkelde af en ineens hadden ze niets meer om op te staan. Zo verdwenen zij ook in de diepe kloof.

A/N Okee okee. We beginnen gelijk met H1 zodat jullie gelijk lekker in het verhaal zitten. Vanaf hier gaan we 5x per week posten!