Δύο μικροί αγγέλοι.. (Υπό Επιμέλεια)

Κεφάλαιο 2°

Φόρεσε ένα από τα εκείνα τα δεκάδες άχρωμα ταγιέρ που στόλιζαν τη ντουλάπα της, έπιασε ένα μαλλιά της σε μια ταπεινή χαμηλή κοτσίδα και κάθισε στο κρεβάτι.
Σε ένα κρεβάτι ενός απρόσωπου ξενοδοχείου...
Δεν άντεξε να επιστρέψει σπίτι.
Τηλεφώνησε στους γονείς της πως έφτασε στο νησί , φρόντισε πριν βραδιάσει να κλείσει δωμάτιο σε μια μικρή τοπική πανσιόν και έκτοτε δεν μίλησε με κανένα.

"Να θυμάσαι Εύα... Ένας δυνατός άνθρωπος δεν μετριέται με τις γροθιές του... Μετριέται με το χαρακτήρα του ..."

"Για αυτό και δεν πας κοντά στο πατέρα σου και σε δέρνει ακόμα; Φτάνει πια Ορέστη... Δεν αντέχω να σε βλέπω έτσι. Έφτασες δεκαεπτά..."

"Μη σε νοιάζει για μένα... Αντέχω..."

Ένα δάκρυ κύλησε μέσα από τα μάτια της και κατέληξε στα ενωμένα της χέρια. Αντέχει... Έτσι της είχε πει. Πόσο όμως άντεξε μέσα σε εκείνη τη φυλακή μόνο ο ίδιος και η ψυχούλα του το ήξερε. Ίσως αυτή ήταν η μοίρα του τελικά... Μια φυλακή. Μόνο που σε ετούτη, δεν πήγε μόνος ...

"Κάποτε λέγαμε πως είμαστε ενωμένοι σαν μια γροθιά... Κι εσύ μας πούλησες"

"Πάψε Άρη! Δε ξέρεις τι λες!"

"Να πάψω; Ούτε να σε βλέπω δε θέλω στα μάτια μου! Φύγε και μην ξαναπατήσεις το πόδι σου εδώ γιατί στο ορκίζομαι θα σε θάψω!"

Δάκρυα έπεφταν και επεφταν ασταμάτητα...
Ένα κοριτσάκι που ξεκίνησε με τόσα όνειρα και κατέληξε σε μια σκιά.
Τη σκιά μιας γυναίκας σπασμένης. Κατεστραμμένης ψυχολογικά αλλά και σωματικά..

Κάποτε μάθαινε να ρισκάρει μαζί τους, να περπατάει πάνω σε βράχια και γκρεμούς. Ποτέ της δε φοβήθηκε. Μα να που έφτασε η στιγμή , να φοβηθεί...
Όχι τους γκρεμούς, μα ούτε και τα βράχια... Να φοβηθεί εκείνα τα χέρια που της ορκίστηκαν να τη προστατεύουν.
Μα ήταν ανήλικη...
Περίμενε στήριξη και εκείνοι την εμπασαν στο πρώτο αεροπλάνο και την έστειλαν στη θεία της που ζούσε στη Θεσσαλονίκη. Μέχρι χθες...
Δεκαπέντε χρόνια είχε να πατήσει το πόδι της στη Μυτιλήνη.

"Μου το ορκίζεσαι να μη φύγεις ποτέ από εδώ; Να μείνεις για πάντα μαζί μας... Στο ορκίζομαι Εύα... Ίσως είμαστε φίλοι αλλά ούτε τη γυναίκα μου θα αγαπήσω τόσο..."

"Ορέστη..."

"Έχει δίκιο Εύα.. άκουσε τον"

"Μιλάει το ποτό Άρη... Κάθε μέρα αγαπάει και άλλη κοπέλα. Κι εσύ το ίδιο. Θα μεγαλώσετε και θα δείτε πως όλα θα αλλάξουν. Θα φτιάξετε οικογένεια και εγώ θα είμαι όπως τώρα.. η κοπέλα που καμιά γκόμενα σας δεν εγκρίνει γιατί ζηλεύει... Ποτέ δε θα καταλάβω γιατί ζηλεύουν.. πως γίνεται να μη βλέπουν  πως είμαστε φίλοι;"