Δύο μικροί αγγέλοι.. (Υπό Επιμέλεια)

Κεφάλαιο 11°

Χτύπησε το χέρι στο τραπέζι με δύναμη και έπειτα κοίταξε την Ελένη με μίσος

"Εσύ φταις που φτάσαμε ως εδώ! Ήρθε πίσω το παιδί μας και είμαι σίγουρος πως με τα λόγια σου το έδιωξες! Βαρέθηκα! Σήμερα κι όλας θα πάω να τη βρω ο κόσμος να χαλάσει!"

"Σωτήρη ηρέμησε και μη φωνάζεις! Προσπάθησα αλλά δεν με άκουσε! Τι άλλο να κάνω πια;" εκείνη είχε αρχίσει να δακρύζει

"Να άνοιγες απλά την αγκαλιά σου! Αυτό ζητάει από εμάς το παιδί μας! Και τόσα χρόνια που κάνω πίσω, εξαιτίας σου τα κάνω!"

"Εσύ ήσουν ο πρώτος που τους κατηγορησες!"

"Και ακόμα το κάνω αλλά αυτό δεν έχει σχέση με το σπλαχνο μου! Εξ αρχής σου είπα να μη τη στείλουμε στη Θεσσαλονίκη! Κατάφερες και με έκανες να χάσω επαφή μαζί της με τα καμώματα σου!"

"Μπορείς να μη φωνάζεις;" η Ελένη πέταξε τη πετσέτα και εκείνος πήρε το άδειο του πιάτο και το έβαλε στο νεροχύτη

"Δε πεινάω. Να φας μόνη σου!"

"Σταμάτα να με κατηγορείς! Εσύ πρώτος από όλους ήθελες να τη προφυλάξουμε!"

"Ναι Ελένη! Ήθελα! Όπως ήθελα να μείνει εδώ και να τη προσέχω! Κουράστηκα ειλικρινά... Δεν έχω λόγο πια να προσπαθώ , δεν το βλέπεις; Το παιδί μας ήρθε εδώ και ούτε ήρθε να με δει..." Ο Σωτήρης κάθισε στη καρέκλα καταβεβλημένος και άρχισε να κλαίει σαν μωρό παιδί "Μακάρι να γύριζα πίσω το χρόνο και να μπορούσα να τη κρατήσω εδώ..."

"Ότι έγινε έγινε.. θα προσπαθήσουμε πάλι. Θα καταλάβει..."

"Πάψε να μιλάς να χαρείς... Δε μπορώ να σε ακούω άλλο..."

                         ********

"Καλημέρα σας. Ένα φρεντο εσπρέσσο σκέτο θα ήθελα παρακαλώ" η Εύα έβγαλε το πορτοφόλι άφησε λίγα ψηλά πάνω στο πάγκο και περίμενε. Ξύπνησε αργά. Ούτε πρόλαβε να πιει το καφέ της στο σπίτι μα αποφάσισε πριν πάει για μάθημα να πάρει έναν από το δρόμο.
Τρεις ολόκληρες ώρες κατέληξε να μιλάει με τη Κατερίνα αφού όταν επέστρεψε εκείνη τη κάλεσε και αποφάσισε να απαντήσει. Πάραυτα αν και το είχε αποφύγει τη προηγούμενη μέρα, της βγήκε σε καλό.

"Δε μπορώ να σου περιγράψω πως ένιωσα όταν τον είδα."

"Δε χρειάζεται Εύα. Νομίζω καταλαβαίνω. Ίσως δε μπορώ στο μέγιστο βαθμό αλλά όπως και να το κάνεις ήταν ένας άνθρωπος που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή σου, όπως φυσικά και ο Ορέστης. Έπειτα από τόσες συζητήσεις που είχαμε, ειλικρινά πάντοτε με τρόμαζε η συνάντηση σου με τον Ορέστη περισσότερο από ότι με του Άρη"