SPECTACULAR ~1 /PJM/

■9■

Derse hocanın girmesiyle rahatlamıştım en azından sarı kafa bir şey yapamayacaktı. Yanımda ki sıranın boşluğundan Jungkook'un olmadığını anlamıştım. 

Onu görsem iyi olacaktı mendilini vermem gerekiyordu.

Sınıf kapısı büyük bir gürültüyle açıldığında ben de dahil herkes şaşırarak kapıya baktı.

Sinirden kızarmış bir sarı kafa görünce memnun olmuşcasına sırıtmıştım.

Hocanın şuanda onu azarlaması gerekmiyor muydu? Ah doğru o zengindi. Paranın gözünü seveyim ben, insanları nasılda muma çeviriyordu.

Sinirle adımlarını bana yöneltirken herkes bizi izliyordu. Bense umursamazca tahtaya bakıyordum.

Dibimde dikilip sonunda konuşmayı akıl edebilmişti.

Jm: Kalk!

Gözlerimi kısarak anlamazca ona baktım.

Vn: Pardon?

Hiçbir şey demeden bileğimden tutup beni sürüklemeye başladığında onu durdurmaya çalıştım ama nafile. Hayır kimse de dur ne oluyor? demiyor. 

Sınıftan çıktığımızda bağırdım.

Vn: Bırak beni!

Aldırış etmeden beni bir üst kata çıkarmıştı.

Vn: Anlamıyor musun gerizekalı bırak dedim!

Bir odaya attığında şaşırmıştım. Okulda böyle oda olması tuhaf değil miydi?

Sendelememle koltuğa düştüğümde sinirle ona baktım.

Vn: Ne yaptığını sanıyorsun? Oradan bakılınca çanta gibi mi gözüküyorum!?

Jm: Sana yerini bilmen gerktiği hakkında bir konuşma yaptığımı hatırlıyorum. Anlaşılan iyi dinlememişsin küçük iğrenç bulanık.

Bulanık?

Vn: Bundan sonra bana bulaşmazsan bende bir şey yapmam aptal sarışın züppe.

Ağzından bir 'hah' çıkmıştı sadece.

Yanıma gelip yüzlerimizi yakınlaştırdı.

Jm: Bu emin ol daha hiçbir şey yapmamış halim.

Yandan bir gülüş attım.

Vn: Unuttun mu ben ailesinin ölümüne neden olan bir katilim. Dikkat ette

Gözlerim dudaklarına anlık olarak kayıp tekrar gözlerine bakmıştım.

Vn: Seni de öldürmek zorunda kalmayayım.

Dudaklarıma yapışmasını beklemiyordum. Hareket ettirmiyordu ama sadece baskı uyguluyordu.

Şoktan çıkıp onu iterek tokat attım.

Vn: Sen pislik dudaklarınla nasıl dudağımı kirletirsin?! Sakın bir daha bunu yapmaya kalkam!

İşaret parmağımı ona sallayarak konuşup kapıya gittim. Kapıyı açacağım anda kapıyı kapatıp beni kapıya yaslamıştı.

Vn: Bırak!

Ellerimi arkamda bağladığından kurtulamıyordum. 

Kafasını kulağıma doğru yaklaştırarak fısıldadı.

Sıcak nefesi bile iğrenmeme sebep oluyordu.

Arkamda hissettiğim şişlikle gözlerim fal taşı gibi açılmıştı. O şuan bana dayıyor muydu?