elpaso, liskook

e-23

Lalisa'dan

Elpaso'nun kapısından içeri girdiğim an sahnenin orda gitarı ile uğraşan Jaehyun gözüme çarptı.

Yanına gidip selam verdiğimde elindeki gitarı bırakıp sarılmıştı.

"Erken gelmişsin." Sesindeki imayı çok net bir şekilde anlamıştım.

"Evet. Nedenini biliyorsun zaten."

"Söyledi mi?"

"Ben sordum."

Sıkıntıyla nefes vermişti.

"Yanlış yoldasın."

"Hayır. Mutluyum."

"Onu sevmen bile hataydı."

"Jaehyun o senin en yakın arkadaşlarından biri. Bilmem farkında mısın?"

"Lalisa anlamıyorsun. O çok değişti. Eski Jungkook yok. Bizden bile uzaklaştı. Biz nerdeyse birimiz olmadan hiçbir yere gitmezdik ama artık genellikle Jungkook olmuyor."

"Nedeni ne?"

"Sana bunu söyleyemeyeceğimi söylemiştim."

Omzumu silktim. Jungkook kendini hazır hissettiği zaman anlatacaktı zaten.

"Peki. Ama endişelenme ve onunla arana mesafe koyma. Ben mutluyum."

Yanağımı sıkıp küçük bir tokat atmıştı.

"Mal çocuk!"

Ben de ona vurduğumda gülerek geri çekilmişti.

"Akıl yaşın senin anaokulundaki çocuklar kadar."

"Siktir git Jae!"

Sol taraftan Jungkook çıkmıştı ve gülmüştü. Salak kuzenimin dediklerini duymuştu tabii ki. Jaehyun, Jungkook'u fark edince gülmesini kesmişti.

Jungkook'un yanına gidip ona sarıldım ve yanağına öpücük kondurdum. Elleri belime sarılıyken yüzünü boynuma gömmüş ve dudaklarını tenime bastırarak küçük bir öpücük kondurmuştu.

Jaehyun'un sahte öksürük sesi ile birbirimizden ayrıldık.

"Ayarları yaptım ben Jungkook."

Jungkook onu başıyla onaylamıştı. Jaehyun ise bize tekrardan bir bakış atıp çıkışa doğru ilerlemişti. Sanırım sigara içecekti.

"Jaehyun'la konuştum. Rahatız."

"Rahatım zaten Lalisa."

"Aranız gergin değil, değil mi?"

Başını iki yana sallmıştı.

"Hadi arka tarafa gidelim. Orda daha rahat otururuz."

Başıyla onaylamıştı ve elimden tutmuştu. Onunla olan her temasım beni aşırı heyecanlandırıyordu.

Arka tarafa geldiğimizde onun geçen gün kafayı bulup sızdığı duvara gözüm kaydı. O görüntüler gözümün önüne gelince sinirim bozulmuştu.

Beni çekiştirip koltuğa getirdiğinde ikimiz de oturduk. Başımı göğsüne yaslamıştım ve  kollarımı da beline sarmıştım.

Bir eli saçlarımı okşuyordu ve bu beni mayıştırıyordu. Kendisinin aksine hareketleri naifti.

"Yarın kaçta gideceğiz?"

"Akşam yedi gibi."

"Seni alırım."

"Olur."

Kapıdan biri girmişti. Yüzünde dahi dövmeleri olan bu adam ben tekin değilim diye bağırıyordu resmen.