elpaso, liskook

e-39

Lalisa'dan

Geçen günden itibaren Yeonah'dan hastaneden çıkışını yapmaması için rica etmiştim. Bu yasaya aykırı bir hareket olsa da birkaç günlüğüne idare edilebilirdi.

Kriz geçirdiği günün üzerinden bir gün geçmişti. Şu an ise evinin kapısındaydım. Şu an olduğum durum dejavu gibi gelmişti. Yine benden ayrılmıştı ve yine ben kapısına dayanmıştım.

Kapıyı çaldım. Bu sefer sakindim. Çünkü dediklerinin hiçbirini ciddiye almadım. İster istemez insan o lafları işitince kırılıyordu fakat üzerine düşününce kendisinde olmadığını ve gerçek olmadığını anlayabiliyordum.

Bir kez daha çaldım. Bu sefer çok geçmeden açtı. Her yeri dağılmış görünüyordu.

"Lalisa..."

Hala dejavu yaşıyordum.

"Jungkook, konuşalım."

"Lalisa git burdan." Şu anda sakindi ve bana git diyordu.

"Ne?"

"Git burdan."

Gözlerini gözlerime inatla değdirmiyor, farklı yerlere odaklanıyordu.

"Jungkook bak bu tarz bir şeyi yaşamayı bekliyorduk zaten. İlk ataklar her zaman kötü olurmuş. Zaman geçtikçe atakların azalacak ve şiddeti düşecek. Başlamışken vazgeçmeyelim."

Derin bir nefes verdi. "Ayrılalım derken ciddiydim Lalisa."

Kalbim ortadan ikiye ayrılmıştı ve bir yarısını söküp çıkarmıştı bedenimden sanki.

"Hayır Jungkook, değildin."

Geri çekildi ve eliyle içeriyi gösterdi.
"İçeri geç Lalisa. Ayakta kalma."

Dediği gibi yapıp içeriye doğru adımlarımı hızlandırdım. Salondaki koltuğa oturup bekledim. O da yan tarafima oturdu. Bu sefer gözlerimin içine baktı.

"Ben seninle olamam Lalisa."

"Jungkook vazgeçiyorum deme bana."

"Önemli olan bu değil. Seni duygusal anlamda yıpratmak istemiyorum artık."

Dayanırdım, ben onun için her şeye dayanırdım.

"Yıpranmıyorum ki Jungkook. Dediklerini dikkate bile almıyorum."

"Lalisa, üzülüyorsun biliyorum ve özür dilerim. Bitsin, gerçekten bitsin."

"Jungkook..." Gözümdeki yaşlar sessizce tenimde yollarını çizmeye başlamıştı.

"Beni benimle bırak Lalisa. Bırak beni."

Böyle yapıyor olması beni çok daha fazla üzüyordu ve bunun farkında değildi.

"Jungkook ben böyle daha çok üzülüyorum."

"Anlık Lalisa. Geçer, unutursun. Benim gibi bağımlı ve ruh hastası biri ile uğraşarak geleceğini karartma."

Kendine karşı aşağılayıcı konuşması canımı sıkıyordu. "Jungkook tedavi olunca her şey geçecek. Ne karanlığından bahsediyorsun sen?"

Güldü ve önüne döndü. "İflah olmaz biriyim. Uğraşma benimle ve bırak. Çek git Lalisa."

"Gitmem."

"Lalisa beni bırakman için ne yapmalıyım?"

"Bırakmayacağım."

Tekrardan bana döndü ve baktı.
"Lalisa illa senin önünde başkasıyla mı sevişmem lazım? Onda da seni bırakmam mı diyeceksin? Gururun yok mu senin? Sen gerçekten de önünde biriyle sevişsem tekrardan kapıma gelirsin."

Dedikleri çok ağırdı. Cümlesinin sonunda odada bir ses yankılandı. Yüzüne attığım tokatın sesi yankılandı. Başı diğer tarafa düşmüştü. Sert vurmuş olmalıydım. Yanağı kızarmıştı. Bu sözleri söylemesine rağmen yüzü kızardı diye bile canım acımıştı. Acizin tekiydim.

Oturduğum yerden kalktım.
"Jeon Jungkook, ben bu ilişki için her şeyimi verdim. Ama sen her zaman bencildin. Sevgimi hak etmiyorsun. İlgimi de aynı şekilde."

Bu evden ikinci kez ağlayarak çıkıyordum. Yine bir şey dememişti. Dese bile dönmezdim. Çünkü dediği şey gerçekten iğrenç ve aşağılayıcı bir şeydi. Kafası da gayet yerindeydi. Bunu ayırt edebiliyordum.

Yine de her zaman ve her şeye rağmen onun için en iyisini diledim. Onun bu pislikten kurtulmasını ve benimle olmasa bile bir başkası ile birlikte güzel bir hayat yaşamasını diledim.

Seni seninle bıraktım Jungkook.

×
Bir sonraki bölüm final.