Od kiedy Yeosang usłyszał dość nietypową historię Donghuna, czuł się dziwnie.
Prezes pragnął kontaktu z nim czego on skrupulatnie unikał.
Seonghwa widział doskonale jak Donghun ochoczo zostaje z jego przyjacielem gdy ten musi wyjść po coś do sklepu.
- Hej, stary, poszukałbyś mi tego wina które wczoraj piliśmy. Sam bym to zrobił ale muszę ogarnąć papiery, rozumiesz...
- Mówiłeś wczoraj że nie ma go nawet na naszym kontynencie - Hwa wyciągał ulubiony sok Yeosanga z lodówki.
- Nie, to nie to, musiało ci się pomylić - widocznie chciał pozbyć się młodszego z domu.
- No dobra, ale teraz? - nie chciał zostawiać podopiecznego pod opieką mordercy mimo tego że puścił w niepamięć czyn Lee.
- Tak, nie martw się, jeśli twój mały przyjaciel będzie czegoś potrzebował, napewno mu pomogę - podał mu buty i lekko wypchnął z salonu.
- Okej, postaram się znaleźć? - Park ostatecznie wyszedł z domu.
- I nie wracaj bez tego wina! Mam wielką ochotę się go napić! - krzyknął za mężczyzną.
Przymknął cichutko drzwi i uśmiechnął się niczym psychopata.
- Seonghwa! Czemu nie wracasz!? - zza rogu wyjechał chłopak.
- Oh, Seonghwa musiał pilnie wyjść, wróci pewnie za kilka godzin, nie martw się - chwycił rączki od wózka Sanga i zaprowadził go do salonu - wreszcie mamy czas poznać się sam na sam.
- Poznać się? Przecież się już znamy....
- Napijesz się czegoś? - podszedł do przestarzałego kredensu otwierając go na oścież.
- Jestem niepełnoletni.
- No i co z tego? Uciekasz przed policją i przejmujesz się przepisami? - zaśmiał się wyciągając w między czasie dwie kryształowe szklanki.
- No dobrze, możesz nalać - wolał mu nie podpadać.
Hun udał się do kuchni i wrócił z alkoholem.
Podał Yeosangowi napój uważnie mu się przyglądając.
- Nie jestem pewny czy powinienem to pić...
- Nie wymiękaj, no już pij - robił się nachalny.
Kang upił łyka a zaraz po nim gospodarz.
Yeosang zorientował się ze coś nie tak gdy poczuł że przez jego gardło przeleciało coś twardego jak tabletka.
~~~
Seonghwa spocony i zmęczony wrócił do mieszkania.
Miał rację, owego wina nie było nigdzie.
Najwidoczniej to Donghun się pomylił.
- Nie było tego wina! - westchnął zdejmując obuwie.
