"Why aren't you eating your food?"
Nag angat ako ng tingin. Sa labas na kasi kami kumain ng hapunan pagkatapos namin manuod ng sunset.
Blangko ang tingin na pinukol ko sa kanya. Hangga't maaari ay ayaw kong mabasa nya ang nasa isip ko dahil binabagabag pa din ako nung farewell speech nya kanina sa tabi ng dagat. Kahit na sabihin nya na hindi sya nagpapaalam , ramdam ko pa din. Hindi ako manhid para hindi maramdaman na nag papaalam na sya.
"Hey Aria!"- she snapped in front of me.
I cleared my throat and forced myself to smile.
"Mukha kasing masarap itong inorder natin kaya natulala ako. Tara kain na tayo."- sabi ko at pasimpleng huminga ng malalim.
Her brows furrowed while watching me scoop my own food. But since I don't want to say more, I'll just focus on eating my food.
Hanggang sa matapos kami hindi kami nag usap. Pero ramdam ko pa din ang mapanuring tingin nya sakin.
"It's getting colder. We should head home now."- I said when we got out of the restaurant.
Nauuna ako maglakad sa kanya at nasa likod ko lang sya. Kahit may jacket ako tumatagos pa din ang lamig sa balat ko.
In Aniela's case, I doubt that she's feeling the same.
"Aria!"
Napahinto ako sa paglakad ng marinig ko ang sigaw nya sakin. Huli na ng makita ko na nasa gitna na pala ako ng pedestrian lane kung saan hindi pa nahinto ang mga sasakyan.
Kanya kanya silang busina. Para nalang akong natulos sa kinatatayuan ko ng masilaw ako sa ilaw na nagmumula sa papalapit na kotse.
I can't move my feet. Teka paano ba ako napunta dito?! Naglalakad lang naman ako kanina e. Ganun na ba ako kalutang?
A loud screech sound of a tire can be heard. I close my eyes , thinking that if I did it, I would be saved. Tsk. Idiot self!
Naramdaman ko nalang ang hangin na humampas sa akin kasabay ng sigawan ng mga tao sa paligid.
Pero hindi ako tumilapon.
"Nananaginip ba ako?"
"Is that a freaking angel?!"
"I can't believe my eyes. Maybe I'm dreaming right now. C'mon slap me!"
Dahil sa narinig ay bigla akong kinabahan. Dahan dahan kong minulat ang mga mata ko. Unang bumungad sa akin ang isang kulay puting pakpak na nakaharang sa ilaw ng sasakyan. Umuusok ang paligid. At duon ko lang napansin ang babaeng nakayuko habang nakatukod ang dalawang kamay sa yuping harapan ng kotse.
"Aniela..."- I muttered under my breath.
She slowly moved and turned her whole frame towards me.
Sumabay sa hangin ang alon ng buhok nya kaya naman nakita ko kung gaano katingkad ang kulay puti nyang mga mata na nakatingin sa akin.
Hindi ko maintindihan pero imbes na maging thankful ako sa nangyari. Kinabahan at natakot pa ako.
"What? How? "Everyone saw you."- I whispered just enough for her to hear.
She tilt her head on the side. The lampost exploded. She did that on the other side too, causing everyone to gasp in shock and fear.
She let herself depart from the ground. Now, everyone is looking up, particularly in her glowing white eyes.
"All of you, focus on me and listen to me. Tonight you didn't see me. This scenario will forever be gone from your mind."
Napaupo nalang ako sa semento sa lakas ng impact ng pwersahin nyang ipagaspas ang naglalakihang pakpak nya.
BINABASA MO ANG
The Angel's Portrait ✔
Sonstiges"It's moving!" "Ha? Alin?" "Yung larawan ng anghel!" "Alam mo Bebang kung ano ano sinasabi mo." "Bahala ka nga dyan! Basta lalabas na ako. Sabi ko na nga ba may something dito sa lumang bahay ng family mo" I shook my head while watching her disappea...
