မနက်လင်းထဲကစိတ်ဆိုးမပြေသေးသောရှောင်းကျန့်ကိုဝမ်ရိပေါ်ကလိုက်ချော့နေပေမယ့်ဟိုကအဖက်တောင်မလုပ်ဘူး။ဘွားဘွားကြီးအခန်းထဲမှာပဲအချိန်ကုန်နေတဲ့ရှောင်းကျန့်ကအခုလည်းပန်းပင်တွေကိုလှပအောင်ကပ်ကြေးဖြင့်တဇွက်ဇွက်ကိုက်နေလိုက်သည်။ရိပေါ်လည်းရှောင်းကျန့်ကိုချော့ဖို့အတွက် ...
' hello ဖေးဖေး လား '
' အေး ... ပြောလေ '
' ဟို ... နင်တို့အိမ်ကRubyလေးလေ။ ပြီးခဲ့တဲ့လက
ကလေးလေးမွေးပြီလို့အန်တီပြောတယ်။ခြောက်ကောင်မွေးထားတာဆို။'
' အေး .... အဲ့ဒါဘာလို့လဲ '
' ငါ့ကို တစ်ကောင်လောက်ပေးပါ့လား ၊ ငါမွေးချင်လို့၊သေသေချာချာမွေးပါ့မယ်။ '
' ဟယ် ... အဲ့ဒါငါ့အမေရဲ့အသည်းကျော်လေ။ငါ့သဘောနဲ့ပေးရင်သတ်လိမ့်မယ်ဟဲ့။ နောက်ပြီးနင်ကြောင်မချစ်တက်ပါဘူး။အခုမှ ... အာ ... ရှောင်းကျန့်ကောကောအတွက်မလား။ '
' အေး ... သူငါ့ကိုစိတ်ဆိုးနေလို့။ကူညီပါဦး .... '
' ပြီးရောဟာ တစ်ကောင်ပဲရမယ် '
' အင်း ... အကြီးဆုံးကောင်တွေနဲ့မဲတူးနေတာကြီးတွေမလိုချင်ဘူးနော်။အငယ်ဆုံးလေးပေးနော်။အငယ်လေးတွေကပိုချစ်ဖို့ကောင်းတယ်။အမွှေးများတာလေး... ချက်ချင်းလာပို့တော့နော် ... ဒါပဲ။ '
နာရီဝက်ကျော်ကြာပြီးတော့ရိပေါ်ကဖေးဖေးလာပို့တဲ့ကြောင်လေးကိုယူလာကာအခန်းထဲဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ကြောင်လေးကတော်တော်လေးချစ်စရာကောင်းတာမို့ရိပေါ်ကဖေးဖေးကိုအမှတ်နည်းနည်းပေးလိုက်တယ်။
စာကြည့်စားပွဲထိုင်ကာ ဝတ္ထုရေးနေတဲ့ရှောင်းကျန့်ကHearing Aidsကိုဖြုတ်ထားပြန်တယ်။ရိပေါ်ကပဲသွားယူပြီးနားနှစ်ဖက်ဆီကောက်တပ်ပေးလိုက်တယ်။ရှောင်းကျန့်ကလည်ပင်လေးလိမ်ပြီးမျက်လုံးလေးဝံ့ကြည့်ပြီးမျက်နှာပြန်လွှဲသွားပြန်တယ်။စိတ်ကောက်နေသေးတယ်ဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်
