မနက္ခင္းငါးနာရီေက်ာ္တာနဲ႕တစ္အိမ္လုံးႏုိးျပီးကုိယ့္လုပ္စရာအလုပ္အတြက္အသီးသီးျပင္ဆင္ေနႀကျပီ။မ်က္စိအက်င့္ျဖစ္ေနေသာေရွာင္းက်န္႕လည္းႏုိးေနျပီ။သုိ႔ေပမယ့္ခါးေပၚကေနတင္းတင္းႀကပ္ႀကပ္ေပြ႕ဖက္ခံထားေသာလက္ေတြေႀကာင့္ထလုိ႔မရေသးတာေႀကာင့္အိပ္မေပ်ာ္ေပမယ့္မ်က္လုံးမွိတ္ထားျပီးအလုိက္သင့္ေလးေနေပးရတယ္။ေဘးကက်ိဳးခ်န္ကေတာ့ညီျဖစ္သူကုိမဲ့ရြဲ႕ႀကည့္ျပီးအိပ္ယာေတြသိမ္းေနရတာ။မေန႕ညကကိစၥကုိမေႀကလည္ေသးတာေႀကာင့္မ်က္ေစာင္းနာနာထုိးျပီးေရွာင္းက်န္႔ရဲ႕ဖင္ကုိပိတ္ကန္လုိက္တယ္။
" ႏုိးေနရင္ထေတာ့။လယ္ထဲသြားရမွာ။ဆင္ျဖဴေတာ္မီျပီးႀကံမစုပ္နဲ႕။ဟုိကဧည့္သည္ ဘယ္ခ်ိန္ထထ။ မင္းကေတာ့အခုထ။ "
က်ိဳးခ်န္အသံကနည္းနည္းက်ယ္သြားတယ္ထင္တယ္။အအိပ္ဆက္တဲ့ရိေပၚပါႏုိးလာတယ္။ ရိေပၚႏုိးသြားျပီမုိ႕ေရွာင္းက်န္႕ကစားမတက္ဝါးမတက္ႀကည့္လာတာမုိ႕က်ိဳးခ်န္တံေတြးျမိဳခ်မိသြားတယ္။ ေနပါဦး သူကအငယ္လားငါကအငယ္လား။
" က်န္႕ေကာ က်ြန္ေတာ္လည္းႏုိးေနျပီဘဲ။ ထႀကတာေပါ့။ဘာကူလုပ္ေပးဖုိ႕လုိေသးလဲ ။ တစ္ေယာက္ထဲေတာ့အိမ္မွာမက်န္ခဲ့ခ်င္ဘူးေနာ္။ "
" မင္းကဘာလုပ္တက္မွာမုိ႕လဲ။ ငါေတာင္ဟုိမွာအိေယာင္ဝါးလုိက္လုပ္မွာ။ အဲ့လုိဘဲအသံေပးျပီး စားရတာ။
လယ္ထဲကေနပူတယ္။ မလုိက္နဲ႕ ။ ျပီးေတာ့ရြာကအပ်ိဳေတြမင္းကုိႀကည့္ေနမွာမလုိခ်င္ဘူး "
ေနာက္ဆုံးစကားကုိေတာ့တုိးတုိးေလးေျပာလုိက္တာေပမယ့္ေဘးကကပ္နားေထာင္ေနတဲ့က်ိဳးခ်န္ကႀကားျဖစ္ေအာင္ႀကားလုိက္ေသးတယ္။
" ေယာက္ဖ လုိက္သာလုိက္ခဲ့။ မင္းပ်င္းေနရင္ငါတုိ႕အေဖာ္လုပ္ေပးမယ္ ။ ယြီပင္းနဲ႕အမရႊမ္လုေရာရွိတယ္။ က်န္႕က်န္႕ကသူ႕အလုပ္ကဘဲေက်ာင္းပဲရွိတာ။ ဘဲေက်ာင္းသာေျပာတာဘဲသတ္တဲ့ေကာင္။ သူအငွားေက်ာင္းေပးတဲ့ဘဲေတြေသေသသြားတာ။ ဘယ္လုိအခ်ိန္ေတြေသလဲဆုိရင္အိမ္မွာဟင္းမေကာင္းတဲ့ေန႔ေတြဆုိတုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ေသတာဘဲ။ ဘဲပုိင္ရွင္အဘြားကေတာ့သူခုိးဓားရုိးကမ္းေနတာဘဲ။ သူ႕ဘဲအုပ္ကုိက်န္႕က်န္႕ကေက်ုာင္းမွစိတ္ခ်တယ္ေလးဘာေလးနဲ႕။ ဘဲေက်ာင္းတာကုိအေရးႀကီးခြင္က်ယ္လုပ္ေနတာ။ လာခဲ့ေတာ့ … အိစိအိစိနဲ႕အရပ္ႀကီးမွအားမနာမူမေနနဲ႕။ တစ္အိမ္လုံးနင္ရုပ္အဆုိးဆုံး။"
