ရႈိက္ႀကီးတငင္ငုိျပီးေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ေအာ္ကာျပန္လာေသာက်ိဳးခ်န္နဲ႕ယြီပင္းအသံကရြာထိပ္ကေတာင္ႀကားရတယ္။ေရွာင္းယြီထမင္းခ်က္ရင္းတန္းလန္းထြက္ႀကည့္ေတာ့ေမေမကပါအိမ္ေအာက္ထပ္ကေနအလန္႕တႀကားႀကည့္ေနတယ္။အိမ္ေရွ႕လည္းေရာက္ေရာယြီပင္းနဲ႕က်ိဳးခ်န္,မားဆီအေျပးသြားကာရင္ခြင္ထဲတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ဆီဝင္လုိက္တယ္။ငုိလည္းငုိေနတုန္းဘဲ။
" ဟဲ့ … ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲ။ မထိတ္သာမလန္႕သာရွိလုိက္တာ။ မ်က္ႏွာေတြကလည္းညိဳမဲစြဲလုိ႕ဘယ္သူထုိးလုိက္တာတုန္း။ ႏွစ္ေယာက္လုံးဘယ္သူနဲ႕ရန္ျဖစ္လာတာလဲ။ ျမန္ျမန္ေျပာႀကစမ္းပါ။ "
ရိေပၚလက္ကုိဆြဲကာျခံထဲကုိဝင္လာတဲ့ေရွာင္းက်န္႕ကုိျမင္ေတာ့ညီကုိႏွစ္ေယာက္ကုပ္သြားျပီးမားရင္ခြင္ထဲပုိတုိးကပ္လုိက္တယ္။
" သား ထုိးလႊတ္လုိက္တာ။ စကားေျပာတာအခ်ိဳးမေျပလုိ႕။ "
" ဟဲ့ နင္လက္သံေတာ္ေတာ္ေျပာင္ပါ့လားအငယ္ေလး။
ဒီမွာဖူးေယာင္ျပီးလူရုပ္ေတာင္မထြက္ေတာ့ဘူး။ မလွပါဘူးဆုိမွရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရလား။ "
" အမေရွာင္းယြီကက်ြန္ေတာ့္တုိ႕ဘက္ကလား။
ငက်န္႕ဘက္ကလား။
" ငါ့ကုိငက်န္႕လုိ႕မေခၚနဲ႕ "
" ေမေမ အဲ့ဒီငက်န္႕နဲ႕သားတုိ႕ေသခန္းပ်က္ဘဲ။
အိမ္ေထာင္စုစာရင္းထဲကပါထုတ္လုိက္ဗ်ာ။
က်ြန္ေတာ္ေသလည္းသူလာစရာမလုိဘူး။ ဖုိက္တာလုိလုိဘာလုိလုိနဲ႕လက္သံကေျပာင္ေသး။ မင္းအဲ့ေလာက္သတၱိေကာင္းေနရင္ေနာက္ႏွစ္Asiaအားကစားပြဲမွာႏုိင္ငံကုိယ္စားျပဳလက္ေဝွ႕တက္ထုိးပါ့လား။ "
" ေတာ္ေတာ့က်ိဳးခ်န္။ ကုိယ့္ကေလးကုိဘာလုိ႔အဲ့လုိေျပာရတာလဲ။ ဝမ္ရိေပၚကုိအားနာစရာကြယ္။ သူ႕ေယာက်္ားကုိအဲ့လုိႀကီးေျပာေတာ့ႀကိဳက္ပါ့မလားဟဲ့ "
မားကက်ိဳးခ်န္ပခုံးကုိခပ္ဆက္ဆက္ရုိက္ျပီးဆူေတာ့က်ိဳးခ်န္ကႏႈတ္ခမ္းႀကီးဆူထားတယ္။ ငက်န္႕ကုိေတာ့တစ္စက္ကေလးမွမေက်နပ္ဘူး။
" သြား … သြားနားခ်ည္ အငယ္ေလး"
ေပကပ္ကပ္ရပ္ေနေသာေရွာင္းက်န္႕ကုိပခုံးကကုိင္ျပီးရိေပၚဆြဲေခၚသြားရတယ္။ ဒါေတာင္အိမ္ေပၚတက္ခါနီးျပန္လွည့္လာျပီး ေျပာသြားေသးတယ္။
