ညေနေလးနာရီေက်ာ္ေလာက္ျပန္ေရာက္ထဲကအခန္းထဲဝင္သြားတဲ့ေရွာင္းက်န္႕ကခုထိကုိထြက္မလာေတာ့တာပဲ။အစားဆုိသရဲဘီလူးစီးသလုိစားတဲ့သူကအခုက်ေတာ့အရိပ္ေယာင္ေတာင္မျမင္ရ။ရိေပၚတစ္ေခါက္သြားႀကည့္ေတာ့လည္းကုတင္ေပၚမွာေစာင္ျခံဳျပီးအိပ္ေနေသးတာ။ေနာက္တစ္ေခါက္သြားႀကည့္ေတာ့လည္းထုိနည္းအတူပဲ။ရိေပၚဖတ္လက္စSceneကုိကုတင္ေဘးကစားပြဲခုံေပၚတင္လုိက္ျပီးေရွာင္းက်န္႕ေဘးကုိတင္ပါးလႊဲဝင္ထုိင္လုိက္တယ္။ျပီးေနာက္ပခုံးေလးကေနခပ္ဖြဖြကုိင္ကာဆြဲထူလုိက္ေတာ့အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႕ထ,လာကာရိေပၚရင္ခြင္ထဲဝင္လာတယ္။ဝမ္ရိေပၚ,ေရွာင္းက်န္႕ပခုံးေလးကုိဖက္ကာလက္ဖ်ားေလးနဲ႕ခပ္ဖြဖြပုတ္ေပးျပီး
" ေန႕လည္က ကိစၥကုိစိတ္ဆုိးေနတာလား
ညစာလည္းစားတာမေတြ႕ဘူး
ေရာက္ထဲကအခန္းထဲမွာလွဲေနတာပဲ
ကုိယ္လည္းမပူပါဘူး အဖ်ားလည္းမရွိဘူး
ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ … ကုိယ့္ကုိေျပာေလ "
" ေကာ နားေတြအူေနတာ
ႏွပ္ေခ်းညစ္ရင္းျဖစ္သြားတာ "
" ဟမ္ … ဘယ္လုိုျဖစ္တာလဲ "
" ညေနကေရခ်ိဳးျပီးေတာ့ႏွာေခါင္းပိတ္ေနလုိ႕ညစ္လုိက္တာေလ … ေတာ္ေတာ္နဲ႕မထြက္ဘူး
နားတစ္ဖက္လည္းပိတ္သြားသလုိပဲ
အဲ့ဒါအႀကမ္းႀကီးညွစ္ခ်လုိက္တာ
ႏွာေခ်းကလမ္းေႀကာင္းလြဲျပီးနားထဲဝင္သြားတာ
အခုအိပ္လုိက္ရင္နားထဲကအရည္ေတြထြက္ထြက္ေနတာ
ေနလုိ႕ထုိင္လုိ႕ကုိမေကာင္းဘူး "
( ကုိယ္တုိင္ျဖစ္ဖူးလုိ႕ေဆးေတာင္သုံးလေလာက္
ေသာက္လုိက္ရတယ္။နားတစ္ဖက္အူေနေရာ။ဂရုစုိက္ႀက။အရမ္းမညစ္ႀကနဲ႕XD)
" လူတစ္ေထာင္တစ္ေယာက္ေတာင္ျဖစ္ခဲတဲ့ဟာကုိ
ေကာရာ … ေဆးခန္းသြားမလား
ကုိယ္ လုိက္ပုိ႕ေပးမယ္ "
" မသြားေတာ့ပါဘူး … မနက္က်ရင္သက္သာသြားမွာပါ
ညစာစားလုိက္ရင္သက္သာသြားမယ္ထင္တယ္ "
" အုိေကဗ်ာ … လာသြားစုိ႕ "
ရိေပၚ,ေရွာင္းက်န္႕ကုိဖက္ထားလ်က္နဲ႕ပဲဆြဲထူကာေအာက္ထပ္ထိေပြ႕သြားမတက္ေခၚခ်သြားလုိက္တယ္။ထမင္းစားခန္းဝင္ထုိင္သည္ႏွင့္အန္တီရင္းကခ်က္ခ်င္းထမင္းပြဲျပင္ေပးတယ္။ေရွာင္းက်န္႕တစ္ေယာက္စာပဲျပင္ေပးတာမုိ႕ေရွာင္းက်န္႕ေဘးမွာထုိင္ေနေသာရိေပၚကုိမ်က္ခုံးပင့္ႀကည့္လုိက္တယ္။
