Çok şey istemiş ama istediklerini gerçekleştirememiş insanların tarihi hazindir. Onlar ne yapmışsa düşle gerçek arasında köprü kuramamış, tam kurdum derken her seferinde o köprüden geçerken kendilerini talihsizliklerinde boğulurken bulmuşlardır.
~
❝...
*medyaya koyduğum video kulağınızdayken okursanız, büyülü dünyaya gerçekten girebilirsiniz. Elbette ki bunlar kafanın içinde oluyor güzelim, ama bu neden gerçek olmadığı anlamına gelsin ki?*
𝒮okaklara sığamaz olmuştu artık. Ilvermorny'den kabul mektubu gelmişti. Gerçi annesiyleolan konuşmalarında böyle bir şey geçmiyordu ama..."Olsun," diye mırıldandı. "Belki tam anlamıyla bir izin yok ama sonuçta bir ret kararı da yok."
Hem, Ilvermorny'e arkadaş edinmeye gitmiyordu sonuçta, kendini geliştirecekti. Nihai hedefi, kanı, intikamı için çalışacaktı. Şu ana kadar da hep böyle yapmamış mıydı zaten?
-*-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ℋayatının en güzel gününü geçiriyordu Lucy. Dumbledore ile Britanya'ya gitmiş ve Diagon Yolu'ndan okul malzemelerini almıştı. Şimdiyse Dumbledore başka bir çocuktan söz ediyordu:
"Senin gibi biri daha var, adı Tom Riddle. O da bir yetimhanede kalıyor, aynı şekilde onun da ihtiyaçlarını temin etmeliyiz. Bir de senin kalacak yer sorunun var tabii, onu da halletmeliyiz."
Lucy bunu hiç düşünmemişti, sahi nerede kalacaktı?
"Hogwarts'ta kalacak yer yok mu ki?" dedi huysuz huysuz. "Aslında var," dedi Dumbledore. "Ama sadece okul dönemi içinde kalabilirsin."
Lucy suratını asarken Dumbledore birden kıza döndü. "Okul başlayana dek sen de Riddle'la kalsan? Sadece birkaç günlüğüne zaten, sonrasında ikiniz de Hogwarts'a geleceksiniz nasılsa."
Kız kaşlarını kaldırdı. Yine yetimhanede kalma fikri pek hoşuna gitmemişti ama yapacak başka bir şey de yoktu. "Peki o zaman," diye mırıldandı. "Yalnızca birkaç gün."
Dumbledore gülümsedi. "İlk Cisimlenmene hazır mısın?" dedi. Lucy ne olduğunu anlayamamışken vücudunda korkunç bir sıkışma hissetti. İçine çekilmiş gibiydi, bedeni ortamdan kayboldu. Gözlerini yeniden açtığında bambaşka bir yerdeydi.
Karşısında büyük, ürkütücü taştan bir bina; binanın çevresini sarmış ağaçlar ve sarmaşıklar, kapı önünde çene çalan kadınlar vardı. Albus Dumbledore omuzlarını tutup destek olmasa şaşkınlıktan bayılabilirdi.
"Büyücülük dünyasında buna Cisimlenme denir. Bir yerden başka bir yere gitmenin en kolay yoludur. Tabii sen henüz küçük olduğundan ve ilk deneyişin olduğundan biraz sarsıldın. Ancak sana şu kadar söyleyeyim, yine iyi dayandın kızım."
Lucy gözlerini kırpıştırıp kusma isteğini bastırmaya çalıştı. Sonunda kendine gelebildiğinde Dumbledore ile kadınların yanına yaklaştılar.
