𝙰𝚁𝙲𝙰𝙽𝚄𝙼

-11-

Unicode

August 20, 2000.

​
ညလယ်ခေါင်ကြီး ရေထချိုးနေသော မြေးဖြစ်သူကြောင့် ဖွားဖြစ်သူမှာ စိတ်ဖြောင့်ဖြောင့် မအိပ်နိုင်ဘဲ စိတ်ပူရသေးသည်။အခုရက်ပိုင်း သူမ​၏မြေးလေးသည် တစ်နေ့တခြား ထူးဆန်းလာသည်။

တစ်ခါတလေကျ လူမနေသောစံအိမ်ကြီးကို စိုက်ကြည့်ပြီး တစ်ယောက်တည်း ပြုံးနေတတ်သည်။ထို့အပြင် ချုံပုတ်တွေနဲ့လည်း စကားပြောတတ်သေးသည်။အလွန်ဆုံး စက်ဘီးစီးလျှင်လည်း အရှေ့ဘက်တွင် လူတစ်ယောက်စာ ချန်ထားတတ်ပြီး ခါးကြီးကုန်းကာ စီးတတ်သည်။

ဂငယ်သဏ္ဌာန် ခါးကိုင်းကာ အဘိုးအိုတစ်ယောက်လို စက်ဘီးစီးနေသော မြေးဖြစ်သူ​၏ ဖြစ်အင်ကြောင့် ဖွားမှာ ရယ်ရခက်ငိုရခက်။

နာရီဝက်လောက်ကြာအောင် ရေကျသံတွေက မစဲသေး၍ သက်ပြင်းမောချမိသည်။မြေးလေးကို ထိုစံအိမ်ကြီးအနား မသွားစေချင်သော်လည်း တားမရတာကြောင့် လွှတ်ထားရသည်။ထိုစံအိမ်ကြီးအကြောင်းကိုလည်း ရှင်းပြထားပြီးသားဖြစ်၍ စံအိမ်ကြီးအနား သွားသင့်မသွားသင့်ကိုတော့ မြေးကိုယ်တိုင်သာ ဆုံးဖြတ်ရလိမ့်မည်။ထို့ကြောင့် မြေး​၏ ရွေးချယ်မှုကို သူမအနေနဲ့ ဘာမှဝင်မပြောလိုပါ။

×××

ခြံအနောက်ဘက်က ဒန်းလေးတွင် ကောင်လေးတစ်ယောက်သည် ဒန်းလေးပေါ်ကို တိတ်ဆိတ်စွာနဲ့ ငူငူကြီးထိုင်နေသည်။ကျန်ကောင်လေးကတော့ မတ်တပ်ရပ် ၊ လက်ပိုက်အနေအထားဖြင့် ဒန်းလေးပေါ်ကို ကျောမှီထားကာ မှိုင်နေသောကောင်လေးကို မြတ်နိုးစွာ စိုက်ကြည့်နေလေသည်။

"ကိုယ် Farnfossကို ပြန်ရတော့မယ်။"

အတော်အတန်ကြာမှ လက်ပိုက်ထားသော ကောင်လေးဆီက စကားတစ်ခွန်းထွက်ကျလာသည်။သို့သော် ရှားရှားပါးပါး ထွက်လာသည့် ထိုစကားလေးကလည်း နှုတ်ဆက်စကားဖြစ်နေလေသည်။

"ဪ..။"

"ဒါပဲလား။ ကိုယ့်ကို ဘာမှပြောစရာမရှိတော့ဘူးလား။"

ဒန်းစီးနေသော ကောင်လေးသည် သူ့မျက်နှာကို ကွယ်ဝှက်ချင်တာကြောင့် ခေါင်းကို အတင်းငုံ့ချလိုက်သည်။