I Reincarnated To The Most Hatred Character In My Favourite Novel

{Chapter 1}

Her Pov.

LIFE AND death was doesn't different at all. They two is always together but not at a time. After a life there's a death next. You couldn't alive as you wanting, there's was a purpose but for my case I doesn't know what is it.

Nabuhay nga ako subalit ramdam kung patay na ako sa lahat. Walang pinagiba ang kamatayan at buhay ko. Kaya hindi ko ramdam kung masaya ba ako o nalungkot nang mamatay ako.

I felt nothing at all. Nothing.

MAHINA AKONG umungol at hingal na hingal na bumangon. Nagtaka akong napatingin sa aking paligid.

“Ito na ang tinatawag nilang imperno?” biglang tanong kung bulalas sa aking sarili. All of things is color dark black, there no difference color inside the room expect the black.

Ang inaakala kung maraming apoy ang imperno subalit dilim lang ang nakikita ko.

Napakunot-noo ako nang subrang lambot nang aking hinihigaan at ang nakapulupot na kumot sa aking katawan. Kulay itim rin ang kulay na halos litaw na litaw ang subrang puti kung balat.

“Kailangan pa ako naglagay nang nail polish sa magkabilang kamay?” takang tanong ko at napatingin sa sariling mga daliri. Subrang itim rin ang kulay, mahaba, matulis at matalim.

Wait? Kulay itim, mahaba, matulis at matalim? Parang familiar ang ganitong kamay. Tila kilala ko kung sino ang may mga daliring ganito subalit impossible na nangyayari iyon.

Isang malaking impossible!

Bumangon ako sa aking kinahihigaan. Isang malaking kama, magara at halatang mamahalin. May tatlong unan subalit malaki ang nasa gitna.

Nasaan ba talaga ako? Ito naba talaga ang imperno?

Napahawak nalang ako bigla sa aking damit nang maramdaman ang lambot nang tela. Isang itim na simpleng bestidang damit na strap. May manipis na tela nakasabit na tila iyon ang simpleng desinyo nito.

Itim na simpleng bestidang damit? Ano ibig sabihin nang lahat-lahat? Hindi pwedeng mangyari ang namumuong sagot sa aking isipan.

Iginaya ko ang aking paningin upang ikumpirma na tama ang aking hinala kahit subrang napakalabong mangyari sa tanang buhay ko. Halos nagulat ako nang makita ang isang dalagita sa painting.

The lady was definitely perfectly beautiful, wearing a black simple dress. Stunning in her natural so skinny and smooth skin. Itim na itim ang pintura sa kanyang labi. She's so emotionless in her expression.

Umawang ang labi ko at humakbang paatras sa aking kinatatayuan.

“N-No, I just dreaming again,” kumbensi ko sa aking sarili at pilit na pinapaalalang impossibleng mangyari iyon.

How?! How could I be here?!

Iginaya ko ulit ang aking mga mata at nakita ko ang subrang daming aklat na masyadong masakit sa mata ang kulay. All dark color.

Tumakbo ako patungo sa book shelf nasa kanang bahagi nang kanyang kwarto. Subrang dami nang mga libro. Umupo agad ako sa kanyang study table na kulay itim rin ang mga kagamitan. May bungo pa sa gilid na may tinta sa loob at isang balhibo na ginagamit upang magsulat.

Wala akong masyadong alam sa kagamitan na iba. Wala na din akong pakealam. Kailangan kung makakuha nag kasagutan. Kung ba't ako nandito? Paano?

I remember I read a one book about dreams. If you're dreaming you couldn't able to read. Kaya ikukumpirma ko kung makakapagbasa ba talaga ako at totoo ang iniisip ko.