မနက်ခင်းရဲ့နေရောင်ဟာလူသားနှစ်ဦးဆီသို့ဖြာဆင်းနေသလိုတေးသီငှက်တို့ဟာလည်းသာယာသောတေးသံကိုသီကျူးသီဆိုနေကြ၏
ဝမ်ကျီနိုးလာကာချစ်ရသူအပေါ်ကျဆင်းနေတဲ့ရောင်နီကိုလက်ဖြင့်ကာလိုက်ကာမြတ်နိုးစွာကြည့်နေမိ၏... မိမိပေးထားတဲ့အမှတ်သားများနှင့်ရင်းဟာသိပ်လှ၏
"အင်းးးးဟင်းးးး အာ့"
"နာနေလား"
"အွန့် နာတယ်လို့.ဟင့် လူယုတ်မာကြီးသူများသားသမီူကိုနှိပ်စက်နေတာ"
"ချစ်လို့လေကွာ"
"ဝင်ခွင့်ပြုပါမင်းသား"
ရင်းရဲ့ခုပုံကဘာမှမဝတ်ထားရသေးတာမို့စောင်နဲ့ပက်ကာမိမိရင်ခွင်ထဲဖက်ထားလိုက်၏
မိမိကိုစောင်နှင့်ထုပ်ကာအတင်းကာရောဖတ်ထားသောထိုလူကြောင့်နှုတ်ခမ်းဆူကာမော့ကြည့်သော်လည်းလူကိုအသားယူပြန်တာကြောင့်စူပုပ်ပုပ်နှင့်သာနေလိုက်ရ၏ ဒီလူကြီးဟာလေရူးနေလားမသိဘူး စစ်ကျွေးတို့တိုတာ ရင်း ငယ်ငယ်ထဲကအတူကြီးပျင်းလာတဲ့သူတေကို
"အဲ ဟို မင်းသားလေးဖို့ဆေးပြိုထားပါတယ်"
"ဟင် ဘာမှမဖြစ်ဘူးလေရင်းက"
လန်ကျန့်ကတော့မူပိုင်ပြုံးကြီးပြုံးကာဖြင့်
"တော်တယ်မင်းတို့တွေ ထားခဲ့လိုက် ငါကိုယ်တော်ရင်းကိုတိုက်လိုက်မယ်"
"ဟိုမင်းသားလေးရေချိုးအဝတ်လဲ...."
"ငါကိုယ်တော်လုပ်ပေးမှာမိူ့မင်းတိူ့သုံးယောက်ထွက်သွားတော့"
"အာ ဟုတ်ကဲ့လန်မင်းသား"
"ဟွန်း သူများအထိန်းတော်တွေကိုမောင်းထုတ်နေတာ လူကြီးလူတွေမှတ်ထင်နေသလား"
"ရင်ူပိုင်တာကိုယ့်အပိုင် ကိုယ်ပိုင်တာရင်းအပိုင်ပဲ ကဲဆေးသောက်လိုက်အုံး ပြီးရင်ရေချိုးအဝတ်စားလဲပေးမယ်"
"ဆေးကမသောက်လို့ရဘူးလားဟင်"
မျက်လုံးလေးကလယ်ကလယ်နှင့်လူကိုမြူစွမ်တိုက်နေသောကောင်လေး
YOU ARE READING
ကြမ္မာစေရာ Completed
Historical Fiction"ကိုယ်တော်ကမင်းလေးကိုသိပ်ချစ်တာ မင်းလေးကိုဘယ်သူမှမမြင်တဲ့နေရာဆီမှာဖွက်ထားချင်တာ ကိုယ်တော်ကအတ္တကြီးတယ်လို့ဆိုလေမလား ကိုယ်တော်မင်းလေးကိုသိပ်ချစ်တယ်" "လန်ဝမ်ကျီ "အရှင့်ကိုချစ်တယ် ဒါပေမဲ့မဖြစ်နိုင်တဲ့လမ်းမို့ဆက်မလျှောက်ချင်ဘူးအရှင်" ဝေ့ဝူရှန့် "ငါမှမရရင...
