ရင်းတို့ရွာသားတွေကိုနှုတ်ဆက်ချိန်မှာတော့ရွာသားတွေကနှမြောတသစွာပြောဆိုနှုတ်ဆက်ကြ၏
"အချိန်ရရင်လာလည်ကြပါအုံးနော်"
"ဟုတ်ကဲ့"
"လာခဲ့ပါမယ် ရင်းကိုစောင့်ရှောက်ပေးထားလိူ့အလွန်ကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်"
"မလိုပါဘူး အရှင့်သာ မည်သူမဆိူဒုက္ခရောက်နေရသ်ကူညီရမှာလူသားတိုင်းရဲ့တာဝန်ပါ"
"ခများတို့ရွာလေးကလူတွေလိုလူအားလူံးအသိစိတ်ရှိရင်စစ်ပွဲရန်ငြိုးအမုန်းအာဃာတဆိုတာရှိလာတော့မှာမဟုတ်ဘူး"
"ချီးကျုးပေးတဲ့အတွက်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်အရှင့်သား သွားလမ်းသာလို့လာလမ်းဖြောင့်ဖြူးပါသေမိသားစုလေးအေးချမ်းစွာသာယာမှုနဲ့ပြည့်စုံပါစေလိူ့အတင့်ရဲပီးဆုတောင်းပေးပါရစေ"
"မဟုတ်တာသူကြီးရယ်ပေးတဲ့ဆုနဲ့ပြည့်ပါစေနော်"
ရွာသားတွေကိုနှုတ်ဆက်ပြီးလန်ကျန်းနဲ့ရင်းသမီးလေးကိုကိုင်ကာလက်ကိုဝှေ့ရမ်စလိုက်သည်နှင့်ရွာသားတိူ့မြင်ကွင်းမှပျောက်ကွယ်သွားလေတော့သည်
"နှုတ်ဆက်ပါတယ် ဆရာလေးတိူ့မိသားစုရေ ကံမကုန်ပြန်ဆုံချင်ပါသေးတယ်"
ရင်းတိူ့ရောက်သွားသည်ကနီရဲလှပစွာပြင်ဆင်ထားသည့်နန်းတော်သို့
"ဝမ်ကျီး"
"အရှင့်သားနဲ့မိဖုရားကိူကြိုဆိုပါတယ်"
"အားရှန့် "
"ရှန့်ရှန့် "
"မြေးငယ်လေး"
"မြစ်လေး"
"မင်းသားလေး"
အသံပေါင်းစုံတို့ကြားရင်းမူးနောက်လာရင် နားထဲအရသ်ကထိုအသံတွေကိုရသ်းနှီးသည်ဟုထင်နေသလိူ နားထဲထိုခေါ်သံတွေသာပဲ့တင်ထပ်လာပြီးလူလည်းအသိစိတ်မဲ့ကာလဲကျသွားတော့၏ ဒါပေမဲ့မိမိကိုဖမ်းထားတဲ့နွေးထွေးတဲ့ရင်ခွင် အရမ်းနွေးထွေးလှ၏
"ဘာဖြစ်တာလဲရင်းရယ် "
ထိုအချိန်မှာအလင်းတန်းတခုနှင့်အတူရင်းရဲ့မယ်တော်နဲ့ခမည်းတော်ရောက်ရှိလယခဲ့၏
YOU ARE READING
ကြမ္မာစေရာ Completed
Historical Fiction"ကိုယ်တော်ကမင်းလေးကိုသိပ်ချစ်တာ မင်းလေးကိုဘယ်သူမှမမြင်တဲ့နေရာဆီမှာဖွက်ထားချင်တာ ကိုယ်တော်ကအတ္တကြီးတယ်လို့ဆိုလေမလား ကိုယ်တော်မင်းလေးကိုသိပ်ချစ်တယ်" "လန်ဝမ်ကျီ "အရှင့်ကိုချစ်တယ် ဒါပေမဲ့မဖြစ်နိုင်တဲ့လမ်းမို့ဆက်မလျှောက်ချင်ဘူးအရှင်" ဝေ့ဝူရှန့် "ငါမှမရရင...
