ANONİMİM •Yarı Texting•

9. Bölüm

Multimedia= Kaldıkları ev

Bölüm şarkısı= Sera Savaş - Konuşulmayanlar

Şehirden çıktığımızda anlamsız gözlerle Enes'e baktım. Hafif bir gülümseme vardı yüzünde. Bana dönüp sırıtarak göz kırptı ve önüne döndü. Nereye gittiğimiz hakkında en ufak bir bilgim bile yoktu. ''Nereye gidiyoruz?'' dedim.

"Sabret güzelim gidince göreceksin." Güzelim dedi. Bi an 'Yiaa cidden güzelin miyim?' diyesim geldi. Ama rezil etmek istemiyordum kendimi. Sonuçta seviyordum çocuğu yani. O da. Acaba o da gerçekten seviyor mu beni? Ama sevmese neden 1 yıl boyunca beni düşünsün. Beni sevdiğini iddia etsin ki? Bunları bir kenara bırakıp kafamı cama yasladım. Yol uykumu getirmişti. Ama uyumadan önce yapmak istediğim bir şey vardı. Enes' dönüp konuştum.

"Telefonumu arabaya bağlayabilir miyim? Müzik açacağım." Bir eliyle radyoyu açınca elini açtı ve öyle durdu. Anlamaz gözlerle ona bakarken sabır dilercesine gözlerini açıp kapadı. "Telefonu ver. Arabaya bağlayacağım." Ben bir 'haaa' larken ona telefonu uzattım. Şu an salak gibi gözüküyordum. Şifreyi açmadın salak. Telefonu tekrar alıp şifreyi girdim ve tekrar ona uzattım. Aldı ve telefonu arabaya bağlayınca tekrar bana verdi. Ben de müzik listelerimden birini açıp telefonu kapattım ve tekrar kafamı cama yasladım. "Daha yolumuz var mı?" Diye mırıldandım.

"Yaklaşık 3 saat falan. Uyu sen. Geldiğimizde uyandırırım ben seni." cevap verecek halim kalmamıştı artık. Gözlerimle verdiğim savaşta yenildikten sonra kendimi uykuya teslim ettim.

Enes'ten

Leyla kendini uykuya bırakınca arada ona dönüp onu izliyordum. Tabi ne kadar izleyebilirsem. Bir yandan da yola odaklanmam gerekiyordu. Kollarını birbirine sarıp titreyince üşüdüğünü anladım. Arabayı sağ çekip arkadan ince pikeyi alıp üzerine örttüm. Hava kararıyordu. Soğmaya da başladı haliyle.

Bir kaç saat sonra dağ evinin önüne gelince durdum. Bu haftayı birlikte geçirecektik. Tabi Leyla bunu bilmiyor. Öğrendiğinde de abime ne diyeceğim diyecekti. Ama onu ben hallettim. Birlikte kaldığımızı biliyor. Barış ve Burak söyledi. Ama sorun şu ki. Onu sevdiğimi öğrendiğinde ne olacağıydı. Umarım çok büyük bir tepki vermezdi. Arabanın anahtarını çıkartıp arabadan indim. Leyla'nın tarafına geçip kapıyı açtım. Uyandırmaya niyetim yoktu. Kucağıma aldım ve eve doğru ilerledim. Tek elimle kapıyı açıp içeri girdim ve kapıyı ayağımla kapatıp kolumda ışığı açtım. Işıktan dolayı Leyla rahatız olup yüzünü göğüsüme gömdü. Gülümseyerek ona bakarken merdivenlere yöneldim. Üst kat sadece yatak odası olduğu için oraya yatırdım ve üzerini örttüm. Aşağıya inip şömineyi yaktım. Ev zaten sıcaktı. Şömine de yanınca daha da sıcak olurdu. Mutfağa geçip yemek hazırlamak için dolabı açtım. Ama dolap bomboştu. Telefonumu çıkartıp Gökhan abiyi aradım.

"Ooo siz beni ararmıydınız Enes bey?"

"Ayıp ediyorsun Gökhan abi daha 2 gün önce aradım."

"Hı iyi bakalım. Hayırdır noldu?"

"Ya ben dağ evindeyim de burdaysan bana bi alış veriş yapabilir misin? Arkadaşım da burda yalnız bırakmayayım şimdi onu."

"Yaparım. İstediğiniz bir şey var mı?"

"Yok abi sağol."

"Ne demek aslan parçası 1 saat sonra getiririm. Hadi görüşürüz."

"Görüşürüz abi." telefonu kapatıp masaya koydum ve ellerimi masaya yaslayıp öylece baktım. Acaba bundan sonra ne olucaktı. Nasıl devam edicektik. Ben düşüncelerime boğuşurken Leyla yanıma geldi.