Bir kaza...
Bir çocuğun annesiz babasız büyümesine sebep oldu ,
Bir ailenin yıllarca ölen evladının arkasından yas tutmasına sebep oldu.
Ya o çocuğun anne babası varsa ya ailenin çocuğu ölmediyse...
Yemekte yaparım salçaya göbekte atarım kalçayla .... Ah ne mi yapıyorum? Eve gitmeye çalışıyorum. Üç gündür istisnasız o ailenin tüm üyelerinden kaçıyordum. Şimdi ise Aybars beni evinden kovdu. Baya baya onlarla gidip konuşayım diye kovdu. Umarım bu işlemi yaparken atacağım tripleri de göze almıştır.
Neyse şuan konumuz bu değil. Ben çok gerginim. Sinirliyim ayrıca. Ama en çok merak ediyorum. Sarayın kapısının önüne geldiğimde insanların geçmesi için olan kapı ardına kadar açıldı.
"Buyrun Aleda Hanım." Takım elbiseli amcanın açtığı kapıdan girip baş selamı verdim. Böyle de bir garip oldu yav. Kapıyı çaldığımda kapıyı minnoş bir teyze açtı.
"Buyrun Aleda Hanım aile üyeleriniz akşam yemeği için masaya oturdular sizi bekliyorlar." Dedi. Bu teyzenin kızı yaşındaydım ben ve bana hanım demesi hiç hoşuma gitmemişti.
"Teyze ne hanımı Allah aşkına adımla seslen. Neyse ben kaçtım canım teyzeciğim içerdekileri bekletmeyeyim."
Yemek odasından içeri girerken stresten ellerim terliyordu. Hepsi masada eksiksiz bir şekilde beni bekliyordu. Benim gelmemle duran sohbet ve bana çevirilen bir sürü göz. Hafif tedirginler. Onlara kızgın olabileceğimi düşünüyorlardı. Ama ben onlara kızgın değildim.
Evet onlara kırılmıştım ama onları da anlayabiliyordum. Evlerine yabancı bir kız geliyordu. Kan bağımızın olduğu doğruydu ama henüz bir can bağı oluşmamıştı.
"Kusura bakmayın biraz geciktim." Dedim ve yerime oturdum.
"Sorun değil lütfen otur ve yemeğimizi yiyelim." Sanki şurada tek derdimiz yemekti. Sessizce yemeklerimizi yiyorduk. Kimse ağzını açıp bir şey demiyordu.
"Ellerinize sağlık yemekler çok güzeldi. Ben odama çıkıyorum." Dedim. Bu ortamdan sıvışmak en iyisiydi.
"Aleda kızım benimle çalışma odasına gelir misin? Seninle konuşmak istediğim şeyler var." Babamın bunu demesi sıvışma hayallerime engel oldu. Ve onu takip edip çalışma odasına girdik. Koltuklara geçip oturduk.
"Bak güzel kızım bizi yanlış anladığına eminim. O şifreler sen geldiğin için konmadı. Bir kaç hafta önce girdiğim bir ihalenin dosyasını çalmak için eve birini yollamışlar. Abilerin kimseye bir şey olmadan bu girişimi engellese de tedbir olarak takıldı. Sadece zamanlaması sana denk geldi." Dedi. Tamam böyle bir şey beklemiyordum. Ama benim yerimde kim olsa benim gibi anlardı. Tam ağzımı açıp bir şey diyecekken odanın kapısı pat diye açıldı.
"Baba biri basına Aleda'yı sızdırmış. Dedemler buraya geliyormuş." Diyen Batu abimle gözüm fal taşı gibi açıldı. Ünlü olmak gibi bir niyetim yoktu. Ama onların ailesinden olmam ile bu bana isteğim dışı zaten gelmişti.
"Tamam oğlum sorun değil. Annene söyle yanıma gelsin. Kızım sende odana çıkabilirsin." Deyip bizi kibarca odasından kovan babamla çalışma odasından çıkıp kendi odama gittim. Fark etmemişim ama bu yatağı ve odayı harbi özlemişim. Biraz gözlerimi dinlendirmekten zarar gelmezdi değil mi?
"Aleda annecim kalk sabah oldu" Diyen annemle gözlerimi açtım. Allahtan birazcık dinlendirdim gözlerimi. Sabah olmuş.
"Üstünü giyin gel deden ve babannen burada. Hadi ama sen daha yatıyor musun çok işimiz var bugün." Diyip zorla kaldırdı beni. Önce banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım. Sonra giyinme odasına gidip kıyafet seçtim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
