Bad girl and bad boy

Part 11🤍

Έχουμε φτάσει στην πορεία και υπάρχει πολύς κοσμος. Κυρίως παιδιά στην ηλικία μας αλλά και πιο μεγάλοι φοιτητές. Η πορεία αρχίζει και όλοι στην σειρά αρχίζουν να φωνάζουν διαφορα συνθήματα. Έχω ανατριχιάσει από την όλη κατάσταση. Μετά από λίγη ωρα μαθαίνουμε και εμείς τα συνθήματα και φωνάζουμε μαζί με τους υπόλοιπους. Ξαφνικά ακούω κρότους και γυρίζω να δω. Βλέπω μια ομάδα αναρχικων να πετάνε δακρυγόνα, και διαφορα αλλά πράγματα που δεν έχω ειλικρινα καμία ιδέα για το τι ειναι. Όμως όχι προς το μέρος μας αλλά προς τους αστυνομικούς.

Το κλίμα αμέσως αλλάζει, γίνεται πιο άγριο. Όλοι τρέχουμε και ουρλιάζουμε τα συνθήματα. Η αστυνομία δεν παίρνει καλά αυτή την εξέλιξη και ένας παίρνει μια ντουντούκα και φωνάζει πως οποίος δεν θέλει μπλεξίματα ειναι ωρα να αποχωρίσει. Το σκεφτομαι για μια στιγμή όμως όχι, δεν θα φύγω. Σήμερα τα ξεσπάσω και θα κάτσω να παλέψω για όλα όσα πιστευω. Φτανει πια με όλες τις μαλακιες. Δεν θα αλλάξει ετσι ο κοσμος.

Έχουν αποχωρίσει πολλά παιδιά και πλέον αυτοι που έχουμε μείνει είμαστε ελάχιστοι. Από τις σκέψεις μου με βγάζουν διάφοροι κρότοι. Τα μάτια μου έχουν κοκκινίσει και δακρύζουν από τις μαλακιες, για αυτό δένω ένα μαντίλι γύρω από το κεφάλι μου ώστε να καλύπτει την μύτη μου. Γυρίζω να μιλήσω στον Πέτρο αλλά έχει εξαφανιστεί. Οχ. Ενώ με τον βλέμμα μου τον αναζητώ βλέπω έναν μπάτσο να πετάει κάτι βλέποντας με και να πέφτει κατά πάνω μου.

Τότε νιώθω ένα δυνατό σπρώξιμο και βρίσκομαι στο εδαφος. Το χέρι μου πονάει απιστευτα πολύ. Νιωθω καποιον να με παίρνει αγκαλια και να αρχιζει να τρέχει. Εγώ εχω κλειστά τα ματια μου από τον πονο που νιώθω στο χέρι μου απο το πέσιμο. όταν αποφασίζω να ανοιξω τα ματια μου, βλεπω πως ειμαι στην αγκαλια ενος αναρχικου. Ο θεε μου. δεν πηγα απο αστυνομικο και θα παω απο αναρχικο. Αν με βιασει;;; Αν με απαγαγει και ζηταει λιτρα απο τους δικους μου; ο θεε μου αυτοι την στιγμη και οι δυο γονεις μου πρώτον δεν βρίσκονται Ελλαδα και δεύτερον με έχουν γραμμένη.Λοιπόν γίνομαι παρανοική.Πρεπει να ηρεμήσω. Ο ανθρωπος απλά προσπαθεί να με σωσει. Μετά απο λίγο ο τύπος με την κουκούλα με αφήνει κάτω. Βγάζει την κουκούλα και αρχιζει να μου φωνάζει.

John: πας καλά γαμω;;; Τι σκατα θες εδώ;; Ξερεις ότι θα μπορούσες να πάθεις κάτι άσχημο; Να σε χτυπήσουν; Να σε μαζεύουν στο τμήμα; Θες να με τρελάνεις; (Λέει εξαλλος και εγώ τον κοιτάω ξαφνιασμένη)
Εγώ: John??
John: άσε τα John τώρα και ειμαι εξαλλος μαζί σου
Εγώ: πρωτότυπο (λέω γελώντας και τον βλέπω να χαμογελάει. Τότε πιάνω το χέρι μου και κάνω μια γκριμάτσα πόνου. Ο John το παρατηρεί και σκύβει του κεφάλι)
John: Ελα σηκω (μου λέει και μου δίνει το χέρι του)
Εγώ: που πάμε; Δεν παίζει να πάω σπιτι (λέω κάπως απότομα)
John: συμβαίνει κάτι; (Λέει και με κοιτάζει με ενδιαφέρον)
Εγώ: Ε;; Όχι τιποτα (λέω ξανά απότομα)

Τότε την συζήτηση μας διακόπτουν φωνές μπάτσων. Οχ όχι. Τότε ο John μου ψιθυρίζει στο αυτί να τρέξω. Ανατρίχιασα ολόκληρη. Ωραια καλά πάει αυτο.
Τον βλέπω να τρέχει και ξεκινάω να τρεχω και εγώ με όλη μου την δύναμη. Νιώθω να μας πλησιάζουν. Ο Θεέ μου τι να κάνω; Δεν πιστευω κιόλας εντωμεταξύ. Τι Θεέ μου. Τέλος πάντων.

Σκέφτηκα κάτι αλλά γαμω νομίζω θα λιποθυμήσω. Γαμα το δεν έχουμε χρόνο. Τραβάω το χέρι του και τον ρίχνω πάνω στον τοίχο. Βγάζω την κουκούλα του και την βάζω στην τσέπη μου ώστε να μην δίνουμε στόχο. Πάει να μιλήσει αλλά ξεκινάω να τον φιλάω και με κοιτάζει με γουρλωμένα μάτια όμως μετά ανταποκρίνεται.

Τότε νιώθω τους μπάτσους από πίσω μας να μας κοιτάνε. Συνεχίζω να τον φιλάω και μετά από λίγο χάνομαι. Ξεχνάω που βρίσκομαι και απλά αφήνομαι στο φιλί μας που τώρα πια ειναι πολύ ήρεμο. Νιώθω να με αγκαλιάζει και νομίζω ότι θα πέσω κατω.
Μετά από λίγο ξυπνάω και καταλαβαίνω πως η αστυνομικοί έχουν φύγει. Τότε ο John διακόπτει το φιλί μας.

POV John

Απλά με έπιασε και με φίλησε. Είχε εντελώς το πάνω χέρι στην αρχη. Με έχει τρελάνει αυτή η κοπέλα ειναι τόσο διαφορετική. Γαμω μόνο που με ακουμπάει ανάβω. Πρώτη φορά μου συμβαίνει αυτό. Όταν αποφάσισα μετά από ωρα να διακόψω το φιλί μας ένιωσα τόσο κενός. John τι σκατα λες γαμω συνελθε. Όχι σχέσεις όχι σχέσεις απλά σε πληγώνουν και χάνεις τον εαυτό σου. Μα τι λέω ετσι και αλλιώς δεν με θέλει. Με φίλησε απλά για να ξεφύγουμε από τους μπάτσους.

Gigi: εμ νομίζω ήρθε η ωρα να πηγαίνουμε (λέει και μπορώ να καταλαβω ποσο άβολα αισθάνεται και μαρεσει πολύ. Μαρεσει τόσο όταν ειναι τσαμπουκας. Αλλά μαρεσει και όταν την βλεπω να γίνεται γατακι διπλα μου.)
Εγώ: πονάς;
Gigi: Ε λίγο (λέει κι μπορώ να καταλαβω ότι λέει ψέματα)
Εγώ: ναι καλά (λέω και γελάμε)
Εγώ: λοιπόν πάμε σπιτι μου (τολμάω να πω)
Gigi: τι;; (Με κοιταει σοκαρισμένη και προσπαθώ να γελαω και να το παίξω άνετος)
Εγώ: χαλαρωσε ρε δεν θα σε βιάσω, εσυ είπες ότι δεν θες να πας σπιτι... επίσης νιώθω τύψεις για το χέρι σου άντε πάμε (λέω και την βλέπω να χαλαρώνει)
Gigi: πάμε τότε

Γεια σαςςς, αυτό ήταν το κεφάλαιο για σήμερα! Ξέρω ότι αργησα αλλά έχω και μια εξεταστική στην μέση! Ελπίζω να σας αρεσε! Αν σας αρεσε πατήστε το αστερακι🤍