Te Dashurrej

22/UFF

Olivia POV:

Dola para pasqyres dhe e pash veten mire ne cdo difekt apo prefeksion qe kisha. Epo me mire te themi se me teper defekte se sa prefeksione. Ne fakt askush nuk eshte perfekt sepse nese do ishte atehere jeta qe ne do te jetonim do te ishte e persosur dhe kurre nuk do qanim apo kurre nuk do te luftonim me semundjet e shumta.
Ndoshta ky eshte fati yne. Te jetojme ne menyren se si na vjen jeta me tere periopecite e saj dramatike. Te jetojme edhe pse e dim se nga dita ne dite do te sprovohemi nga i madhi i boteve. Te jetojme me iden qe shpirti yne te behet me i forte.

Fatmiresisht kisha marr me vete canten e make upit te Leas e cila do te ndihmonte shume. Kisha marr kreherin qe ishte i vetmi mjet qe dija te perdorja me mire.

-Pse duhet te kaloj kaq shume? Pff O Zot c'kam bere per te merituar te gjithe budallenjte pas shpines sime?-pyeta me ze duke krehur floket.-Po telefonin ku e kam? Hund, di gje ti se ku e kam? Uff je perseri pa ndjenja apo jo. Tobestafkulla, sa her kam nevoj per gjykimet e tua ti fle si derr i qete.-futa kreherin brenda dhe pash se ne cante qendronte nje ore dore.
E rrembeva me qejf dhe pash oren.
Akrepi i vogel i ores qendronte si zonje e rende mbi 12-ten krenare ndersa akrepi i madh perkulej permbi 2-shin qe qendronte e sikletosur mes 1 dhe 3.

-Oho qenka ora 00:10 dhe une rri mbyllem ne banje.

-Shume urimee per tyy...shume urimee per tyyy-degjova urimet qe bente hunda.

-Faleminderit zemer per urimin fantastik dhe thatanik. Me bere per te krar nga deshira qe kam per te te vrar. Ku ishee????

-Ehee fillove ti? Ika ika se do fle.

-Ik fli, hund derr-e ofendova dhe me nerva mora canten e vogel dhe duke hapur deren eca drejte parkingut. Hapa makinen dhe vendosa ate canten qe peshonte teper.

-Ahh fli dhe ti cante tani.-thash dhe mbylla deren me makines dhe shtypa antifurtin per ta mbyllur dhe makinen.

Mora fryme thelle per tu ndjere pak e lire. Mezi prisja qe tere ai budalliku me punen e sherbetores te mbaronte. Diten e fundit do t'i gjuaja nje grusht dhe do t'i thoja mos me dilte me para. Te isha e lire se paku. Ne nje krahe kisha Flavion dhe me krahun tjeter Rajanin. C'dreqin duan keta me?

Eca me hapa te sigurt drejte hyrjes se ndricuar me shume fener te vegjel verdalle.
Hyrja ishte gjeja me mbreslenese. Dukej sikur yjet kishin zbritur ne qiell per te zbukuruar atmosferen fantastike te disa idiotave qe nuk e meritonin.

Kalova mes pjeses se betonizuar dhe te nderthurur me pjese drasash shpirtra vdekur.
Valle si mundeshin njerezit te beheshin te pashpirt? Si mund te ngurosesh ne mur dicka qe shume kohe me pare ka qene e gjalle dhe tani nuk eshte me...

Shtrengova grushtin ndonese e tensionuar dhe mendja filloj te fluturoj larg ne menyren e saj.

Hyra ne salle dhe gjithcka ishte erresuar. E kisha frike erresiren.
Kryqezova duart dhe qendrova e dorezuar para saj. Ndjeja se si fuqite e mia zhdukeshin dhe uleshin nga momenti ne moment. Syte filluan te me erreshin ndersa zemra deshironte te dilte nga kraharori im.
Ndjeva kraharorin se si hapej dhe mbyllej me shpejtesi dhe vrull te tepert.
Erresira, ishte makthi im.

-Shume urimee per tyyyy...-degjova zera te lehte kudo nderkohe qe qendroja ne erresire.

-Mos po enderroj?-pyeta veten me ze.

-Jo nuk po enderron-ishte nje ze qe me beri te sigurt se nuk isha e vetme. Ndjeva nje perqafim nga pas meje. Dy duar qe me rrethuan plot dashuri dhe nje pershperim qe me rrenqethi tere trupin.

-Gezuar ditelindjen Cigane.

-SURPRIZZ-degjova zera te lumtur dhe me ne fund dritat u ndezen. Pash verdall meje te gjithe njerezit qe nuk i njihja madje dhe Sienen me Delen nderkohe qe Flavio qendoj ne nje tavoline perballe meje dhe me ngriti goten e veres.