Te Dashurrej

36/ Tmerr

Rajan POV:

-Sapo u njoh me ju dhe rrethin tuaj te felliqur, filluan dhe keto shqetesime te kota me time moter. Me mire mos t'ju kish njohur, t'ju kish mbyllur fare si kapitull ne fund te fundit jeni njerez te kot pa dinjitet...-vellai i saj bente ecjake sa para mbrapa, telefonin e kishte thyer duke e hedhur tutje ndersa fytyra i qe skuqur nga inati qe kishte brenda vetes me "grupin tone te cunakeve ledhatar".

-E kam nje ide se kush mund ta kete rrembyer-them menjehere duke marr pamjen e nje detektivi.

-Dhe kur qenke lidhur ti kaq shume saqe te dish fije per peh se me ke qendron motra ime?-pyeti i acaruar.

-Te pakten me shume se ju di-ngrehem dhe une i nevrikosur. Ne fund te fundit te gjithe kishim dicka per te thene sado qe e ndalonim veten, e frenonim veten nga cdo gje ne menyre te atill qe mos te na merrnin inat.

-Dhe cfare deshiron ti te thuash me kete zoteri?-pyet duke ardhur drejt meje, ndersa une ngreh kraharorin per t'i treguar burrerin.
-Deshiron te thuash se nuk i kam ndenjur kurre prane motres sime?-pyet serisht.

-Pikerisht kete doja te thoja. Sapo ma moret dhe fjalen nga goja-them menjehere ndersa ai me vendos duart kercenueshem ne jaken e kemishes qe kisha veshur.

-Si ishte ajo qe the?-pyet kercenueshem.

-Ashtu sic e that vete me gojen tuaj-kembengul ndersa ai perpiqet te me gjuaj nje grusht une i gjuaj me koke per ta larguar tutje.
-Ajo ka pasur shume nevoj per ju...per familjen tuaj...per dashurine dhe perkujdesjen e familjes por ju nuk ishit kurre prane.

-Cfare duhet te bejme ne qe nuk i kemi te gjitha mundesit qe keni ju ne dore mor kopuk? Na duhet te punojme dite e nates qe te kemi shume mundesi ndersa ju i keni vetem me nje te kercitur te gishterinjeve.

-Cdo gje per te arritur ne maje kerkon pune. Dhe familja ime nuk me ka ndenjur shume prane sepse ishin te perkushtuar kundrejt punes se tyre por une motres sime dhe motra ime mua po. Ndersa ju dhe kete gje te vogel nuk e keni bere. Dhe per kete them te verteten pasi e di, e kam pare cdo here kur ka qar per gjerat qe i kane ndodhur.

-Ne e mirekuptonim ate ndersa ajo ne jo. Gjithmon ka kerkuar te bej sipas kokes se vet megjithate nuk kam mbetur per te degjuar fjalet e tua boshe. "Vellai perfekt" gja ti...-tallet me emrin e ri qe me ka vendosur.

-Perderinsa jam me i mire se ty kjo eshte ajo qe mjafton.

-Do te te rrah keq tani, te betohem.-Ai behet gati t'me rrah dhe une qendroj i gatshem.

Olivia POV:

Hap syte e mi dhe shoh verdalle. Koka me dhemb sikur te kem pire nje sasi te demshme alkooli. Thua te kem qene ne ndonje disko dhe t'me kene shnderruar ne te tille gjendje? Me mundesi dhe mund te me kene droguar megjithate ku mund te ndodhem? Nuk me duket shtepi e njohur...

Heq cercefin me te cilen jam mbuluar dhe e shoh veten gjysme te zhveshur. E vetmja gje qe mbaj veshur eshte nje nje kemishe shume e holle e cila me mbulon deri tek vithet. 
Perpara meje gjendet nje pasqyre. Teksa e shoh veten ne ate gjendje e vetmja gje qe me mbetet eshte te bertas e tmerruar. E vetmja gje qe me shkon ne mendje eshte me e keqja. 

Dera hapet menjehere ndersa une mbuloj gjoksin gjysme te zbuluar me cercafin. Veshtroj nga dera per te pare personin i cili me ka bere kete fatkeqesi.
Brenda ne dhome futet Edi, ne duar mban nje tabaka me ushqime ndersa ne fytyre nje buzeqeshje prej psikopati.

-Edi?! Ku jam ketu?-e shoh veshjen e tij te pazakonte. 
Eshte gjysme lakuriq dhe e vetmja gje qe mban veshur jane pantallonat e shkurtra ne ngjyre te kuqe. Kjo gje vijon te me tmerroj akoma dhe me shume. Marr fryme me rendshem se me pare.

-Ne nje shtepi, sic e sheh-thot nen trajten e nje buzeqeshjeje qe me kall daten akoma me shume.

-Si ne nje shtepi? Si? Domethene cfare dreqin bej une e veshur keshtu? 

-Nuk mban mend asnje gje nga mbreme? Ja kaluam vertet bukur...-kjo ishte fjalia qe nuk do deshiroja kurre ta degjoja, te pakten jo ne te tille menyre.

-Cfare? Pse ndodhi dicka?!!

-Normalisht qe ndodhi dicka. Kot nuk u shpreha ne te tille menyre-thot serisht dhe duke u ulur ne krevat me tabakan ne duar. 
-Besoj se ke uri...

-Une...nuk duhet te jem ketu...Te lutem, dil jashte-them menjehere duke vendosur duart ne fytyre. Ndjehem e turpuruar dhe fajtore qe nuk mbaj mend asnje gje nga cfare ka ndodhur me pare. E vetmja gje qe arrije te mbaj mend eshte momenti kur Edi me jep nje gote me Amita qershie ndersa une e pi me qejf normalisht e shoqeruar nga ai. Me pas...turbullt.

-Cfare ndodhi dje? Si perfundova dje ketu?-pyes me ze te mbytur duke mos arritur dot te mbaja lotet.

-Cdo gje ndodhi me deshiren tende-thot duke ngrene disa kokrra rrush. 

-Me deshiren time?! Me deshiren time the?! Oh Zot i madh...-them menjehere ndersa ai me zgjat disa kokrra rrush.

-Qenkan te mira, merri-me thot sikur te jete gjeja me normale ne bote.

-Te mira?! Mos the gje qe mira?!-e shoh kercenueshem edhe pse e di se syte e mi nuk paraqesin dot ate fortesine e mepareshme. Shoh veten time e cila eshte paraqitur ne pasqyre dhe me pas filloj te bertas...
-MU ZHDUK QE KETU...

-Ne rregull qetesohu...por ajo qe u be nuk zhbehet dot me...-po vijonte te me fliste ne menyre te tille edhe pse dinte cdo gje rreth meje.

-TE THASH TE ZHDUKESH SEPSE...-marr filxhanin qe ndodhet ne tabaka dhe e hedh nga dera por ai tregohet me i shpejte se une dhe del jashte duke mbyllur deren. Ndersa une bertas e terbuar, e di shume mire qe Eduarti vijon te me pergjoje pas dere megjithate ata  cfare ndjej une tani nuk do te arrinte ta ndjente kurre.

-Pse? Pse? Pse?...-vijoj te bertas me shume, tabakan plot me ushqime e perplas ne tok ndersa ibikun me uje e perplas ne pasqyre duke e therruar te gjithe pasqyren dhe duke e bere cope e cike. Nuk me interesonte per asnje gje tani. Te fundit liri qe kisha e kishin marr nga une pa ditur gje... Tashme nuk isha me ajo qe duhet te isha...

-RAJAN...KU JEE? KAM NEVOJ PER TY...-me sa fuqi qe kam bertas duke ulur koken mbi cercafet e bardhe. Por tashme qe kisha nevoj per te ai nuk ishte me aty...
A po me kerkonte valle? Po tani, si do t'i dilja para syve?