Te Dashurrej

25/Cigane llafazane🤐

Alea POV:

-Hee re te hengert dreqi koken a erdhe ne vete?-fola e ulur mbi banak me nje gote kakao te ngrohte ne duart e mia te ngrohta.

-Po flisja me Izin ne banje, eshte super vajze-tha dhe u ul duke pire kafen e fort qe i kisha bere.

-Ohoo akoma ne autobuz ti ee...A ti ke ik per fik, mire thot Olivia kete fjalen-piva pak nga gota ime e mbushur plote dhe e pash me vemendje teksa e zinte gjumi mbi tavoline.-O kinez...pije dhe fli-i bertita.

-Po une nuk jam i ftuari je ti prandaj pije ti-mori goten plot ne dore dhe erdhi perballe meje. Me pa cuditeshem dhe me mori goten me kakao nga dora.

-Hej ca dreqin po ben?

-Pije-ma vendosi mbi buze duke me vrare dhembet e mi qe jane katror si sponxhbobi. Sa debil qe eshte. Me beri te bija gellenka nga ajo kafe. Bukur tani do flija si qingj...

-Nuk e dua...-thash me koken qe me vinte verdall.

-Pije goten e kosit thash-tha duke qeshur si i dehur qe ishte.

-Hajd se ta tregon moma kosin ty-rrembeva kakaon e nxehte dhe ja derdha ne bluzen e bardhe qe mbante veshur-Ky quhet arti i Leas mbi bluzet e kinezeve.

-Leaa...une sapo e vesha kete dhe ta dish ti eshte origjinale Adidas. Ben me shume se sa pesha jote.

-Prit pak... une jam 56 kile...normal qe nuk ben aq leke-thash.

-Uuu po ti qenke si dhi moj-tha.

-Qepe kelyshi i kinezeve se ta futa 1 grusht ne bark qe te dalin syt si top ping pongu-zbrita nga banaku dhe vendosa floket nga krahu tjeter me dhune.
E ndjeva se me pa dhe buzeqesha fitimtare. Tashme ai duhet te kuptonte se nuk kisha kohe qe te qendroja me njerez pa mend si ai. Mund ta kete bluzen origjinale po turin e ka made in china ndersa une e kam trurin nga Gabi. Laje dicka sa te duash nuk prishet kurre.

Eca drejte dhomes sime te ardheshme ose me sakt ne dhomen ku kisha ngritur tenden time per te fjetur ate nate.
U shtriqa e lehtesuar dhe u shtriva rendeshem ne krevat e lodhur.

Pse jam gjithmon e lodhur?
Kam qene energjike nje here e nje kohe por tashme jo me. Ndonjehere as une nuk e kuptoj shume veten time. A eshte ndjere ndonjeri si une?

U ngrita dhe dola ne ballkonin ku yjet e imet qe asaj nate tmerruese qendronin krenar kunder nje oqeni te tere erresireje qe si nje det i zi e mizor mbysnin shpirtin tim.

"Pse jeta eshte kaq e veshtire? Pse duhet qe gjithcka te jete vertet kaq e veshtire?"mendova dhe u ula ne karrigen e rehateshme duke vendosur koken mes duarve qe qendronin me milimatra te hapura.

Flashback:

-Alea?-zeri i tim eti me terhoqi vemendjen dhe me beri te ngrija koken per ta pare ne syte e tij te smerald ashtu sic te miat.

-Me thuaj baba-i fola qete duke rregulluar canten e cila ndodhej pas kurrizit tim.
Hodha syte verdall asaj zyre te madhe duke pare mire luksin qe im at e kishte veshur dhe nje moment ndjeva seriozitetin ne fytyren e tij.

-Po falimentojme-tha ndersa une e pash ne syte e tij qe tashme ishin boshe.

-Si? Pse?-pyeta duke u cuar ne kembe.

-Ulu Alea dhe ruaj nervat per pak me vone. Atehere kur duhet te bertasesh dhe te rrudhesh vetullat e tua gjysmake.

-I kam lyer mire me laps-ia ktheva dhe shtova-me thuaj cfare po ndodh.