Te Dashurrej

8/Zenka publike😤

-Ke kemi?-pyeta.

-Uffff do ta vrass-thonte duke bere ecjake neper dhome ndersa une rrija aty si hu gardhi duke u perpjekur per te kuptuar se paku gjysmen e fjaleve te saj. Tani dicka e kuptova une dhe ajo ishte se do te rrihte dike qe e kishte bere me nerva te teperta.

-Moj ke do vrasesh? Ca lesh komshinjsh po thua?

-E mban mend ate idiotin?-pyeti ajo e acaruar.

-Ke idiot se ka shume idiota verdall.

-Hee atee debilin qe eshte si kinezi dhe kishte shok ate qe i hipe tek bagazhi makines-tha ajo.

-Po dhe...-pyeta.

-Ufff...

-Ulu dhe tregom-thash une.

Alea POV:

Nga acarimi i tepert qe ndjeja perbrenda vetes nuk doja as te kujtoja asgje qe kishte te bente me ate idiotin. Ai kinezi ishte nje hajdut i poshter, nje injorant me diplomen e spitalit te Elbasanit.

-Hee pra tregom...-tha Olivia e paduruar e ulur kembe kryq duke hequr lecken nga koka dhe duke i kapur floket e saj tuc te rremujshem duke me pare vemendeshem-Duhet te qetesosh nervat e tua duke folur me mua se ndryshe nuk ben gje-tha ajo serisht.

-E drejte-belbezova dhe u ula ne krevatin e saj duke hequr kepucet me inat dhe une i perplasur ne dysheme.
Une nuk te rrija kurre pa i treguar gjithcka Olivias. Besimi im tek ajo nuk kishte kufij madje as ajo nuk rrinte kurre pa me thene dicka mua pastaj nuk mund ta quash shoqe te ngusht kur mes jush ka sekrete.

-He pra...

-Atehere ajo ndodhi kshu-thash dhe nisa te shpjegoja historine.

Flashback of Alea POV:

E acaruar nga gjendja shtepiake ku isha dola dhe eca e sigurt neper lagjet e boshatisura duke luftuar me eren qe deshironte te me dergonte serisht ne shtepi.

"Pra sot do jete nje dite e re, uroj qe lokali te jete bere gati"-mendova dhe kalova nga rrugica e vogel per te qene e paqte me eren qe kishte punen e saj.
Ajo rrugice e vogel do te me shpiente direkt e ne lokalin tone ku sherbehej per merak mengjesi, dreka dhe darka qe tashme do te ndryshohej e tere atmosfera mendoj se do te behet me e bukur dhe me terheqese sidomos me tere gjerat e reja qe kam blere mbreme oneline.

Ndalova para lokalit i cili dyndej nga njerezit qe rrinin ne tavolinat perjashta sepse brenda po punohej,po lyhej,po rregullohej,po pikturohej madje do te vinte dhe Dela se shpejti per t'i dhene nje dore lokalit me pikturat e saj me stilime fustanesh.

"Duhet te marr canten e palestres"-mendova dhe po hedhur syte verdall u futa brenda ne lokal dhe me kujdes hapa deren e zyres sime ku qendronte i ulur Aleksi duke folur ne telefon. Qendrimi i tij prej vajze te bente ta kuptoje se kush ishte vertet.

-ALEKSSSS-bertita dhe ai u rrotullua dhe me pa mua si i friksuar.

-Ckemi...thatanikee-tha ai dhe luajti vetullat duke i ulur lart e poshte si te ma bente prej inatit se une nuk mundesha ta beja.

-Qyp, ca dreqin kerkon ne karrigen time te punes dhe ne zyren time modeste?-pyta une dhe ai u cua nga karrigia.

-Eshte e rehateshme, rrotullohet prandaj...Aiii kam ca ankesa per ty thanatike e dreqit qe mbush barkun vec me nutella te embelsuar....Yyyy barkun me nutella kurse kshu e tharte me mua si nuk ndryshove nje here qendrim...-ankesat e tij vazhdonin pa pushim.

-Leks e di cfare do me thene na cave menderen?-pyeta une duke degjuar budalliqet e tij dhe duke lar me kujdes karrigen time.

-Aa...ca eshte kjo?-ai filloj te mendonte thelle-mendere...hmmm...mos me thuaj qe...hiiii do martohesh moj vajzee?? Po kush te merr ty nje here ti si gjys burri pa mustaqe-tha ai dhe filloj te qeshte.