Te Dashurrej

34/Periudha te bukura

Olivia POV:

Ai po qendronte serioz drejte meje ndersa une po kerkoja shpjegime nga sjellja e tij e cuditeshme.
E vershtrova lehte dhe lexova nje turbullim qe kish perzier shpirtin e tij.

-A je mire?-pyeta e shqetesuar ndersa ai terhoqi doren time dhe me perqafoj fort.
Ndjeva dy duart e tij te me shtrengonin fort pas vetes sikur te mos donte qe une te largohesha prej tij. E cuditeshme. Kishim ndenjur bashke tere kohes dhe kurre nuk ishte sjellur keshtu me mua.
Degjova me veshet e mi frymarrjen e rende qe bente. Dukej i shkaterruar. Ndonese kishte dicka qe deshironte ta shprehte ama nuk e shprehte dot.

E perqafova dhe une duke e rrethuar me krahet e mia te holle.
-Sic duket asnje nuk shkon sic duhet por mos u shqeteso gjithcka do te shkoj mire- i perkedhela floket e zinj e te dendur dhe i buzeqesha lehte.

Ndoshta tashme ai kish marr vesh per fejesen time dhe ndoshta se kish kuptuar se "vogelushja e tij" ishte rritur kaq shpejte.

-Cfare do qe te ndodh ti do jesh vellai im...Askush do ta zere vendin-i fola embelsisht ndersa ai me leshoj nga ai perqafim i embel.

-Oliviaa une...

-Ti...

-Une...-qendroj i menduar, u duk se ishte serisht gati per te folur por nje bori makine ja nderpreu mendimet e tij.
"Ahh te rafte 1 pike limoni mu ne xhamin e makines" mallkova me mendje dhe u ngrita ne maje te gishterinjve kur degjova emrin tim.

-Rajan?!-e veshtrova Rajanin se si na shikonte me syte e tij serioz dhe teper te cuditeshem.

Rajan POV:

Isha duke ecur me makine mes mijera mendimeve dhe nje moment kthej koken dhe shoh Sienen e cila qendronte me cantat e pazarit ne duart dhe Olivian e cila perqafohej me dike.

Ndaloj makinen drejte tyre dhe i veshtroj me kujdes.

Ndjej zemren te krisej nga ai veprim i saj. Ishte duke u perqafuar me Eduardin.
Ndjeva nje inat te cuditeshem qe me beri te kisha vap. Dreqin, ai nuk mund ta perqafonte ate qe tashme do t'me perkiste mua. Nuk mund as t'i prekte nje fije floku.

Mora fryme thelle dhe i pash qe u ndan. Fytyrat e tyre ishin teper serioze. Dukej se dicka serioze do t'i thonte Eduardi. Deshiroja t'i ndaloja por nuk e dija se cfare te beja.

Godita me grusht timonin e makines duhet bere borine te bertiste.
"Ok tashme do ta therras te vij nga aty"mendova.

-LIVIAAAA...-bertita fort 2 here emrin e saj dhe ajo humbi perqendrimin nga ai. Qendroj e hutuar duke pare verdall. I rash boris se makines serisht dhe me ne fund ktheu koken nga une.

-Rajan?!-qendroj e habitur ndersa une serioz dola nga makina duke shkuar drejte tyre.
E veshtrova shtrembur Eduardin nga koka ne kembet ne te njejten menyre qe me veshtroj mua ai.

-Cne ketej ti?-pyeti Olivia e habitur.

-Ahh dashuria ime...te ndjeva me ere nga larg-thash dhe ju afrova duke i rrethuar me duart e mia belin e saj te holle.

-Dashuria? Qe kur qenkeni bere kaq te dashuruar ju?-pyeti Siena

-Epoo i futet najher dashuria ketij manjakut-tha ajo ndersa une e pickova tek krahu dhe ajo me pa me inat.

-Po cne ti Ed ketej?-pyeti Siena ate.

-Vertet Ed c'ne ketej ti?-pyeta une pas saj duke i buzeqeshur nderkohe qe perbrenda me vinte ta rrihja.

-Punet e mia-tha indiferent.

Siena POV:

Nuk po arrija te kuptoja asnje gje. Ne nje moment vjen Edi dhe e rremben Olivian nga dyqani duke e perqafuar. U habita vertet shume.
Me pas vjen dhe Rajani nga asgjekundi dhe afrohet me Olivian duke e pare Edin me nje buzeqeshje sikletuese dhe nga syte e tij mundesisht mund ta ftonte Edin ne nje boks.