Chapter 3

77 20 3
                                    

"Song Hyun Min! කොහෙද ඔය යන්නෙ😠😠😠?"

අම්ම! එයා මොකද ගෙදර😮😮😮

"ආ! අම්ම😁😁😁 මම මේ කාමරේට යනව"

"දැන් වෙලාව කීයද😠?"

"හයයි තිහ පසුවී විනාඩි පහලවයි"😆😆

"මම කියල තියනව නේද හයෙන් පස්සෙ ආවොත් වෙන දේ?"😤😤😤

"ඊට කලින්😑😑 ඔයා මොකද ගෙදර? එතකොට අර TV programe එක?"

"කවුද කිව්වෙ ඒක live කියල? මම ගෙදර නැති වෙනකම් බලාගෙන ඉන්නෙ රස්තියාදුවෙ යන්න😡😡"

මම හෙමින් සැරේ ගිහින් කාමරේ ඇතුලට රිoගගත්තෙ තවත් එතන හිටියොත් හොදටම බැණුම් අහගන්න වෙන නිසා.
බෑග් එක පැත්තකට වීසි කරල සපත්තු දෙකත් ගලෝල දාල මම අම්මට හොරෙන් තියාගෙන හිටිය game එකක් ගහන්න පටන් ගත්තා.  ටික වෙලාවකින් කාමරේ දොරට තට්ටු කරන සද්දයක් ඇහුණා.

"කවුද?"

"වෙන කවුද මේ මම. මේක අරින්න😠😠"

අම්ම ආයෙත් ඇවිත් වගේ. මේක අහුවුණොත් මගෙ අවසානෙ.  හංගන්න වෙලාවකුත් නැති නිසා මම ඒක එහෙමම ජනේලෙන් එලියට දැම්මා. ඊට පස්සෙ විනීත ළමයෙක් වගේ දොර ඇරිය.

"මොකද දොර ලොක් කරගෙන😕😕😕?"

"නිකන්ම ලොක් වෙලා අම්මා. ඇයි ආවෙ?"😆

"මම ආවෙ මේ කාමරේ ඉතුරැ ටික අස් කරන්න. අද මම හැමෝගෙම කාමර අස් කලා. මෙතන මිනිස් වාසයට සුදුසු තැනක් නෙවෙයි😑😑"

අපොයි! මෙයා මේක අස් කරද්දි හංගල තියන ජාති අහුවෙලා නෑ වගෙයි.

"ඕනෙ නෑ අම්මා. මමම අස් කරගන්නම්. ඇඳට අලුත් සීට් එකක් දැම්මද😮😮?"

"නෑ ඔය තිබ්බ එකම තමයි"

"කලින් තිබ්බෙ දුඹුරැ පාට එකක්නෙ. මේක සුදු පාටයි😮😮😮"

" මම හේදුවට පස්සෙ සුදු වුණේ😠😠😠. "

අම්ම කාමරේ ඇතුල අතුගානකොට ආයෙත් කවුරැ හරි දොර ඇරගෙන ඇතුලට ආවා. තාත්ත😁😁😁

"ඇයි ඔයා මේක එලියට විසි කරේ? මම car එකෙන් බැහැල එනකොට මේක ඇවිත් මගෙ ඔලුවෙ වැදුණෙ කෙලින්ම😠😠😠"

එයා එහෙම ඇහැව්වෙ මම විසි කරපු ගේම් එක අතේ තියාගෙන. දැන් ඉතින් ඉවරයි වගේ.

Winter Song  (Part 2 of Just Another Spring )Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt