Chapter 12

51 17 2
                                    

මම තත්පර දෙකක් විතර යනකම් එහෙමම බලාගෙන හිටියෙ ඒ වුණ දේ අදහ ගන්න බැරි නිසා. ඊළඟට මම එතනට දුවල යනකොට සෙනග ගොඩක් එතනට දුවල ආව. හැප්පුණ වාහනේ ඇතුලෙ හිටපු කෙනා ලිලීව උස්සගෙන ගිහින් වාහනේ ඇතුලට දැම්ම එයාව hospital එකට අරගෙන යන්න.
__________________________________________

"එයාගෙ ඔලුව ඩැමේජ් වෙලා . surgery එක සාර්ථකයි. සිහිය එයි තව ටිකකින්"

ඩොක්ට එහෙම කිව්වෙ operation room එක ඉස්සරහ එහෙට මෙහෙට ඇවිද ඇවිද හිටපු මටයි Hyun Woo ටයි.

"ඔයා ගෙදර ගිහින් එන්න. මම මෙතන ඉන්නම්"😤

මම එහෙම කිව්වෙ Hyun Woo ට.

"ඕනෙ නෑ! එයාට ඉක්මණට සිහිය එයි කිව්වනෙ. මම යන්නෙ එයාව බලලමයි"😑

"අනේ මෝඩ බූරැවෝ! එහෙම කිව්වට එයාට මේන් කියල සිහිය එන්නෙ නෑ. මගෙ යකා අවුස්ස ගන්නෙ නැතුව ගිහින් මටත් එක්ක ඇදුම් ටිකක් අරගෙන එනව😠😠😠"

"මමම යන්න ඕනෙද?"😠😠

"දැන් සැරයක් කිව්වම යනවා😠😠"

"මට කියන්නෙ තමුසෙ යනව😠😠. ලිලීට සිහිය ආවගමන් මෙතන ඉදල ලකුණු දාගන්නද හදන්නෙ?"

"වහගන්නව කට!😠😠. මතක නැද්ද තමුසෙ ලිලීගෙන් ගුටි කාපු හැටි?"

"ඒ කතා මොකටද මෙතෙන්ට😠😠😠?"

"මේක ඉස්පිරිතාලයක්, ඔය දෙන්න මොකද කරන්නෙ මේ?"😑

අපි දෙන්නගෙම කටවල් වැහුණෙ nurse කෙනෙක් ඇවිත් එහෙම කියනකොට.

"මූට කීවට තේරෙන්නෙ නෑනෙ. මම කිව්ව ගෙදර ගිහින්..."

"ඒක හරි! ඔයා ගෙදර ගිහින් එන්න"😤

Nurse එහෙම කියනකොට Hyun Woo මටත් රවල යන්න ගියා. ඇති යන්තම් ඒ කන්දොස්කිරියාව යවාගත්ත😧😧😧.

"මට එයාව බලන්න බැරිද තවම?"😐

මම එහෙම අහනකොට ඩොකා ඔලුව හෙල්ලුව.

"පුලුවන්! දැන් Surgery ඉවරනෙ"

එහෙම කියල එයා ගියා.
මම ඇතුලට යනකොට ලිලී හොදටම නිදි. එයාගෙ මුලු  ඔලුවම බැන්ඩේජ් කරල. නිදාගෙන ඉන්නකොට එයා හරිම අහින්සක පාටයි. කට ඇරියොත් විතරයි එයාගෙ නියම ස්වරෑපය මතු වෙන්නෙ😂😂.
මම තවත් ටිකක් වෙලා එතන වාඩි වෙලා ඉදල ආපහු ඒ කාමරෙන් එලියට ගියා.
මම ඉස්සරහ බංකුවක් උඩ වාඩිවෙලා හිටියෙ එයාට සිහිය ආව ගමන් අනිවාරෙන් මාව හොයන නිසා. Phone එක ring වෙන්න ගත්ත.

Winter Song  (Part 2 of Just Another Spring )Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt