"Benim işe gitmem gerekiyor küçük tavşanım. Feyza Abla'n ile uslu uslu dur olur mu?"
Duru sessizce bana bakarken temkinli adımlarla merdivenlere yöneldim. Ağlayıp ağlamadığına bakmak için başımı ona çevirdiğimde bana el salladığını gördüm. Yüzümde bir gülümseme oluşurken merdivenleri indim.
Sabah Buse bana mesaj atıp onu almamı söylediği için onun evine sürdüm arabayı. Hanımefendiyi evinin önünde beklediğim on dakikadan sonra siyah takımının içindeki Buse evinden çıktı. Benim rahat giyimimin aksine resmi giyinen arkadaşımın kişiliğini bilmeseydim onu çok ciddi bir kadın sanardım bu görüntü yüzünden. "On dakikadır seni bekliyorum Buse!"
"On dakika geç gelseydin beklemezdin. Biliyorum, mükemmel bir sorun çözücüyüm." Göz devirip arabamı çalıştırdım.
Şirkette, asansörün çalıştığımız kata çıkmasını beklerken beni girişte karşılayan Derya'nın tabletinden programıma bakıyordum. Şirkete yeni gelen ve benim departmanımda çalışan bir kişi vardı. Onunla toplantı yapmam gerekiyordu ve içimden bir ses o kişinin Meriç olduğunu söylüyor.
Asansör durduğunda Evrim Hanım'ın asistanı Buse'yi karşıladı. Buse'yle yollarımızı ayırdık. Odama girdiğimde her şeyi bıraktığım gibi duran ve iki haftadır uğramadığım odaya göz gezdirdim.
"Göksel Hanım, az önce otelin inşaatının başladığına dair bir haber geldi. Projenin mimarı olarak gidecek misiniz, yoksa şirketimizden başka birini mi gönderelim?"
"Bugün programımda bir boşluk var mı?"
"Hayır efendim."
"Yarın?"
"Hayır efendim."
"Derya bu hafta hiç boşluğum var mı?"
"Iıı, hayır Göksel Hanım."
"Psikiyatrist randevularım sende var değil mi?"
"Evet. Yarın, saat 14.00 ve 16.00 arasında bunun için boşluk bıraktık."
"Bu haftakini iptal et, inşaat alanına gideceğim."
