Επιστολές 2021 έως 2023

Γαβριήλ (Δατς Ολ)

30/5/2021

· · ·

Πέτρος Μεταλληνός

Γαβριήλ

Αγαπητέ αδελφέ Γαβριήλ,

Το παράδειγμα σου είναι πραγματικά για στοχασμό. Δεν ξέρω εάν είναι παράδειγμα προς μίμηση ή αποφυγή και από ποια άποψη. Πολλά πράγματα στην ζωή σου πήγαν αρκετά άσχημα ή τουλάχιστον ανεπιθύμητα. Από την άλλη, είναι εντυπωσιακό πόσο πολυτάραχη μπορεί να είναι η ζωή σου σε αυτή την προχωρημένη ηλικία. Είσαι πάνω από 90 ετών και ακόμη έχεις προβλήματα , πράγμα που κάνει τον βίο σου τουλάχιστον ενδιαφέρον.

Έχω περίπου το ένα τρίτο της ηλικίας σου, οπότε δεν μπορώ να ασχοληθώ και δεν γνωρίζω καν την ευρύτητα των θεμάτων που σε έχουν απασχολήσει. Θα ασχοληθώ λοιπόν σε αυτή την κριτική του θεατρικού, με ένα από τα πλέον πρόσφατα θέματα που ταλαιπωρούν την ζωή σου και αυτό είναι η στάση της εξουσίας των μαρτύρων του Ιεχωβά απέναντι σου.

Το έργο με το οποίο θα ασχοληθώ είναι το Δατς Όλ. Ο ήρωας (όπου το παρατσούκλι του είναι «Δατς Όλ» μιας και ο ίδιος συνηθίζει να το επαναλαμβάνει ως φράση) έχει αρχικά πολεμήσει με τον εθνικό στρατό στον εμφύλιο. Ένας αξιωματικός του στρατού, τον κρατάει ως όμηρο προκειμένου να επιτύχει κάποια πράγματα μιας και φοβόταν την μετέπειτα δικαστική του περιπέτεια αφού ήδη είχε κάνει πολλά εγκλήματα πολέμου. Ο Δατς Όλ λοιπόν, περνάει εφιαλτικά παρά πολλές ημέρες ζώντας ως σκλάβος και ανά πάσα στιγμή μπορούσε να δολοφονηθεί.

Όταν ο πόλεμος τελείωσε και τελικά κατάφερε να επιβιώσει, ο Δατς Όλ πάλευε με τους δικούς του δαίμονες και δεν τον ένοιαζε καθόλου ούτε η εκδίκηση, ούτε καν η δικαιοσύνη. Άφησε τον εγκληματία να ζει την ζωή του και ο ίδιος ο ήθελε να μείνει μακριά από όλα.

Καθώς όμως περνούσαν τα χρόνια, άλλοι άνθρωποι, ανάλογα (αν όχι περισσότεροι) διεφθαρμένοι με τον βασανιστή του, αποφάσισαν ότι μπορεί να τους είναι χρήσιμος ως εργαλείο για αυτό. Έτσι ο Δατς Όλ βρέθηκε πάλι στο κέντρο συμφερόντων και χωρίς να φταίει, χωρίς να το θέλει, χωρίς καν να μπορεί να ξεφύγει, ήταν παγιδευμένος σε μία κατάσταση όπου απειλούνταν η ψυχική, η κοινωνική αλλά και η σωματική του υγεία. Όπου τελικά όντως επηρεάστηκε τόσο η κοινωνική (οικογένεια) όσο και η ψυχική όσο και η σωματική του υγεία (με το να πεθάνει).

Κάπως ανάλογα πρέπει να αισθάνεσαι και εσύ πως σου συμβαίνει με όλη αυτή την ιστορία με τους πρεσβυτέρους. Χωρίς να φταις, βρέθηκες σε μία δίνη άλλων συμφερόντων όπου σε χρησιμοποίησαν ως εργαλείο, χωρίς να τους ενδιαφέρει εάν βλάπτεται η κοινωνική ή η ψυχική σου υγεία. Εδώ πρέπει να τονίσουμε βέβαια ότι τουλάχιστον ευτυχώς στην περίπτωση σου δεν απειλείται η σωματική σου υγεία. Παρόλα αυτά νομίζω ότι πρέπει να πιστεύεις ότι ζεις σε ένα Καφκικό σύμπαν όπου η παραλογία βασιλεύει και δεν μπορείς να ελέγξεις το τι σου συμβαίνει.