Επιστολές 2021 έως 2023

Φωτεινή (Ένα Καπέλο Γεμάτο Βροχή)

20/6/2021

· · ·

Πέτρος Μεταλληνός

Φωτεινή

Καλή μου Φωτεινή,

Είσαι από τα άτομα που ντρέπομαι από φόβο ότι η ζωή για αυτούς έχει αποδειχτεί πολύ πιο σκληρή από ότι για εμένα. Επιφανειακά σε πολλούς τομείς νιώθω ότι είσαι «ανόητη» ή καλύτερα «αφελής» και ότι δεν έχουμε πολλά κοινά στοιχεία. Παρ' όλα αυτά, νιώθω έναν περίεργο σεβασμό για εσένα όταν σκέφτομαι όλες τις δυσκολίες που έχεις περάσει και εξακολουθείς να περνάς στην ζωή σου. Δεν μπορώ να γνωρίζω τι είδους μυαλό και τι είδους χαρακτήρα και προσωπικότητα θα είχα αναπτύξει ίσως εγώ σε ανάλογες περιστάσεις, άρα δεν νιώθω ότι είμαι σε καμία θέση να σε κρίνω.

Γι' αυτόν τον λόγο εξάλλου είναι που διάλεξα αυτό το θεατρικό έργο να σου αφιερώσω. Τα πράγματα έχουν τύχει πολύ δύσκολα για εσένα. Το περισσότερο τραγικό που σκέφτομαι πολλές φορές είναι πως ίσως να μην μπορείς ούτε καν να συνειδητοποιήσεις πόσο δύσκολα και άδικα είναι. Δεν πιστεύω για παράδειγμα να μπορείς να κατανοήσεις πόσο άσχημα πρέπει να σε έχει επηρεάσει η μητέρα σου σε κάποιους τομείς.

Φυσικά και η μητέρα σου δεν φέρει ακέραια την ευθύνη για την προσωπικότητα και την συμπεριφορά της. Προφανώς και αυτή είναι θύμα ανάλογων ατυχών περιστατικών στο περιβάλλον και τον εγκέφαλό της και δεν μπορεί να αντισταθεί στα προβλήματα που της δημιουργεί το μυαλό της. Δεν γνωρίζω πόσα πράγματα γνωρίζεις για την μητέρα σου, τι έχεις ακούσει για τα προβλήματά της και εμένα. Πραγματικά θα σου είναι υπερβολικά επώδυνη μία συζήτησή μας σχετικά με αυτό το θέμα και δεν σου κρύβω πως το ίδιο θα είναι και για εμένα. Παρ' όλα αυτά, μου είναι απαραίτητο να σου πω ότι καμία απολύτως ευθύνη δεν φέρω για το οποιοδήποτε πρόβλημα της μητέρας σου μαζί μου.

Χωρίς καμία απολύτως αφορμή από μεριάς μου, η μητέρα σου εντελώς ξαφνικά και αναπάντεχα ανέπτυξε έναν έρωτα για εμένα και αποφάσισε αυτόν τον έρωτα να τον εκφράσει και να προσπαθήσει να τον διεκδικήσει κιόλας. Ξέρεις, αυτό το οποίο πιστεύω είναι ότι η ευθύνη των ανθρώπων έχει βαθμίδες ανάλογα την περίπτωση. Για παράδειγμα, το εάν αισθανθούμε πείνα ή όχι είναι ουσιαστικά έξω και πέρα από κάθε έννοια ευθύνης που ίσως έχουμε. Το εάν θα αισθανθούμε λαχτάρα για σουβλάκια ή όχι, είναι λίγο περισσότερο στην ευθύνη μας (εξαρτάται από το πώς θα εκπαιδεύσουμε ή όχι τις προτιμήσεις μας) αλλά και πάλι ελάχιστα (τουλάχιστον σε παρόντα χρόνο). Από την άλλη όμως, το εάν τελικά θα αποφασίσουμε ή όχι να φάμε σουβλάκια, είναι πολύ περισσότερο ευθύνη μας μιας και μπορούμε να αποφασίσουμε τελικά (παρά τις ορέξεις μας) να μην φάμε σουβλάκια, όσο και αν αυτό μπορεί προσωρινά να μας είναι δυσάρεστο.