Fake | Min Yoongi

Kaygı

--

10. Bölüm

Mesaj gelmişti.

Asuna başka bir hesaptan, kendi hesabından Yoongi'ye mesaj atarak buluşmak istediğini dile getirmişti.

Yoongi kabul etmişti.

Etmişti etmesine de..

Fakat, aynı değildi.

İçinde eski zamanki heyecan yoktu.

Sanki.. Jisu ile buluşacakmış gibi değildi. Sadece gergindi.

Fakat kesinlikle heyecanlı değildi.

Akari ile buluşurken bile heyecanlandığı zamanlar olmuştu..

Can attığı zamanlar olmuştu.

Fakat şimdi farklıydı.

Deli gibi istemiyordu, pek hevesli değildi, açık konuşursa.

Üzeri kapatılmış bir olay açılmıştı ve eski hisleri taşımıyordu.

İç çekerek aynaya baktı.

Akari'ye dün o kadar dil döktükten sonra.. Jisu'yu görür görmez ondan vazgeçmiş olduğu gerçeği, vicdan yapmasına sebep oluyordu.

Ne bok yemişti?

Belki de hiç yapmamalıydı, Akari ile gerçekten mutluydu.. Sevmeye başlamıştı.

Bir daha ağlatmayacağım, o yüzü hep gülecek diye kendine sözler verdiği kadını, dün gece mahvetmişti.

İçi içini yemişti. Gece boyu uyuyamamış, yeni bulduğu Jisu'nun değil de, Akari'nin hesabından çıkamamıştı. Yaptığının farkındaydı ve bu suçluluk hissinden kurtulamıyordu.

Evden çıktığında telefonu çalmış ve Hoseok'un aramasını cevaplamıştı.

"Gelişme var mı?"

Ayarladıkları kafeye yönlendirmişti adımlarını.

"Var.. Dün gece mesaj attı. Buluşmak istedi."

"Eee?"

"Kabul ettim. Tower'da buluşacağız."

"E ben de oradayım şimdi.. Kahvemi içeyim kalkarım şimdi. Rahat rahat takılırsınız siz."

"Yok yok gerek yok. Kalkma. Sen de ol yanımda, gerginim zaten.. Sen olursan rahat hissederim."

"Yoongi.. Bak sana başından söyledim. Ben J- Asuna ile kaynaşmak istemiyorum."

İç çekerek etrafına bakmıştı. "Tamam kaynaşma. Yanımda ol sadece. Olur da.. Bir şeyler anlatır.. Aptal gibi inanmak istemiyorum."

Böyle dediğinde Hoseok sessizleşmiş, mantıklı gelmiş olacak ki kabul etmişti. "Peki.."

-/

Kafeye girdiğinde köşede oturan Hoseok elini kaldırmıştı.

Hoseok..

Duruma göre değişen biriydi.

İşler normal ilerlediğinde olabilecek en tuhaf karakterli insan olabiliyordu. Fakat durum ciddi olduğunda ise tüm şebekliğini bırakıp, en konuşulabilir insan hâline geçiyordu.