--
2. Bölüm
Sayfayı yenildiğinde ana sayfasına düşen fotoğrafla bakıştı bir süre. Yüzündeki hayranlık ifadesiyle inceliyordu sevdiği kızı.
Jisu, çok güzeldi.
Yoongi daha önce onun kadar güzelini görmemişti. Ciddi anlamda farklı bir havası vardı. Ona sahip olduğu için kendini şanslı hissediyordu.
Her şeyi tanıyordu onda. Saatlerce bakmıştı fotoğraflarına.
Gülünce göz kenarları kırışıyordu mesela. Zayıf, nahif bir kızdı ama yanakları biraz dolgundu. Gözleri kahverengiydi ama sıkça lens kullanıyordu, her şekilde hoşuna gidiyordu. Her şekilde âşıktı ona.
Yoongi'nin dikkatini çeken bir başka şey onun giydikleriydi. Sürekli farklı farklı şeyler giyiyordu. Bir giydiğini bir daha giymiyordu resmen. Üstündekiler pahalı markalara aitti, pahalı mekanlarda takılıyordu.
Bu Yoongi'ye garip gelmişti başta. Çünkü durumunun iyi olmadığını söylemişti Jisu.
Bu birkaç gün kafasını kurcalayınca söylemişti ona. Jisu da önceden durumlarının iyi olduğunu sonradan kötüleştiğini ve o kıyafetlerin eskiden kalma olduğunu söylemişti. Mekan konusunda ise eski arkadaşlarıyla takıldığından sıkıntı çıkmıyordu.
İç çekerek kızın arkadaşıyla gülerek çektirdiği fotoğrafı beğendi. Yoruma sade bir kalp bırakarak detaylı beğenisini özelden iletmişti.
Bir süre konuşmuşlardı, fakat sonrasında Yoongi Hoseok'un bugün söylediklerini hatırlamıştı.
Yoongi
Buluşmak istiyorum.Bacaklarını titreterek beklemeye başladı.
Gelecek cevabı az çok biliyordu. Ben de çok isterim ama olmaz Yoongi, durumum yok Yoongi, ailem kızar..
Jisu
Ben de.. Gerçekten çok istiyorum bunu Yoongi. Ne kadar istediğimi tahmin bile edemezsin. Seni ben de görmek istiyorum, sarılmak istiyorum ama gerçekten, gerçekten üzgünüm. Şuan Seul'e gelecek durumum yok, biliyorsun, üzgünüm. Çalışmam gerekiyor, ne müsait vaktim, ne de imkanım var, anla beni lütfen.İç geçirerek cevap yazdı. Aslında yazdığı bugün Hoseok'un aklına yerleştirdiği fikirlerden biriydi. Kendisi daha öncesinde düşünmemişti bile..
Yoongi
Biliyorum, anlıyorum da seni. Ama çözüm üretmeye çalışıyorum.. Ben geleyim o zaman. Bu hafta sonu müsaitim, Sorun değil benim için. Gerçekten, artık ilerlemek istiyorum.Jisu
Yoongi lütfen yapma böyle. Beni zor durumda bırakma. Biliyorsun ailem biraz, katı. Seni burada görmekten hoşlanmayacaklar, ki daha seni bile bilmiyorlar.. Arada kalmak istemiyorum.Yoongi
Onlara görünmek zorunda değilim? Söylemek zorunda değilsin. Arkadaşınla olacağını söyleyerek çıkabilirsin... Bildiğim kadarıyla da arkadaşlarınla görüşmene karışmıyorlar.Jisu
Onlara yalan söylemek istemiyorum Yoongi. Anla beni. Ben aileme çok bağlıyım.. Onlara yalan söyleyemem, gizli bir iş yapamam.Öfleyerek kalktı yerinden. Canı sıkılıyordu.
İletişim kuramıyordu bir türlü. Sorun neydi ki? Tamam, sıkıntı kendinde de olabilirdi. Evet, Jisu'yu anlayabilirdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fake | Min Yoongi
Fanfiction"Anlamıyor musun? Yoongi, şu an.. Bir yol ayrımında.. Hangi yola giderse, diğer yol hep bir merak olarak kalacak kafasında.. Ve o beni seçti."