•~• Ryoumen Sukuna Fanmade •~•
•••
Sukuna yıllar önce sevdiği kadına verdiği kolyeye baktı. Kolyeyi takan kadından alamıyordu gözlerini...
O değildi.. yıllar önceki sevdiği kadın değildi fakat ona çok benziyordu. Saç rengi, göz rengi, ten rengi, kok...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Öncelikle selamlar.. Sınavdan sonra Wattpade giresim hiç gelmemişti ara sıra girip hikayeyi düzenliyordum sadece. Ayrıca oy gelmiyor diye yazasım da gelmiyordu.. Oylayıp yorumlarsanız sevinirim🥺
•~•
Sukuna ne demişti? Görev mi? Ama daha görevlerde ne yapacağını bilmiyordu ve hiçbir eğitim almamıştı. Nasıl gidebilirdi?
Asami korkuyordu. Önceden birlikte yaşadığı lanetler geldi aklına. Korkuyla hala kucağında bulunan Yuna'ya sarıldı. Hiç mi hiç istemiyordu gitmek. Ama gitmeliydi. Cesaretli olmalıydı. İçinden yapabilirim dedi. Hızla odasına giderek Yuna'yı bıraktı. Daha sonra dışarı çıktı. Kalbi hala hissettiği korkuyla orantısızca atarken Sukuna'nın yanına ilerledi. İki adım gerisinde kalarak durdu. Sukuna ona arkasını dönüktü. Geldiğini anlamayacak kadar sessizce ilerlemişti bu yüzden geldiğini söyleyecekti ki Sukuna ondan önce konuştu.
"Korkuyor musun?" Asami şaşırsa da bu kısa sürdü. O görmese bile kafasını sallayarak onayladı.
"Evet." dedi. Sukuna ona döndü. Bir süre sadece ona baktı.
"Korkmana gerek olmadığını biliyorsun değil mi? Sonuçta tek başına gitmiyorsun. Seninle geliyorum." dediğinde Asami yine kalbine götürmek istedi elini. Hızlı atıyordu. Ama bu sefer korkudan değil. Çok başkaydı sebebi. Artık anlayabiliyordu. Tanışmalarının ardından çok bir zaman geçmemişti. Ama ilk kez elini tuttuğunda ilk kez ona baktığında tıpkı şu anki gibi atmıştı kalbi. Sukuna'ya baktı ve gülümsedi.
"Biliyorum. Haklısın korkmamı gerektirecek hiçbir şey yok. Sonuçta yanımdasın. Evet. Bu doğru." Sözleri ağzından isteği doğrultusunda çıkmıyordu fakat bunu umursamadı. Gülümsemeye devam etti. Sukuna'nın da dudağının bir tarafı kıvrıldı. Arkasını döndü ve yürümeye başladı.
"Gidelim o zaman." dedi Sukuna. Asami Sukuna'nın peşinden giderken içinden hiç korkmuyorum yanımda o olduğu sürece korkmama gerek yok dedi.
***
"Yapamam Sukuna... korkuyorum... gerçekten korkuyorum..." derken ellerini saçlarının arasına daldırmış sanki aklını kaçırmamaya çalışıyormuş gibi görünüyordu Asami.
Sürekli Sukuna'ya ne zaman varırız gibi sorular sormuştu yol boyunca. Az kaldı cevabını alınca daha da tedirgin olmaya başlamıştı. Sürekli ailesi geliyordu aklına ve daha çok korkuyordu. Korkmak istemiyordu. Engel olamıyordu buna. Sukuna bıkkınlıkla Asami'ye baktı.
"Cesaretine ne oldu? Yanındayım diyorum anlamıyor musun?"
"Heryer çok karanlık hiçbir şey göremiyorum. Ya aniden önümde belirirse?" diye sordu.
"O zaman seni korurum." Sukuna'dan duyduğu bu cümle biraz olsun yatışmasını sağlasa da hala elleri titriyordu.
Sukuna görev yerine vardığında bir süre alanı inceledi. Yaklaşık üç gün önce şu an bulundukları yerde geceleri köprüden karşıya geçen insanlar gizemli bir şekilde kayboluyordu. Muhtemelen köprünün etrafında bir lanet vardı ve kaybolan insanlardan da o sorumluydu. Bu yüzden sahirler bu durumu incelemeye almışlar ve en iyi kişiyi görevlendirmişlerdi. Sukuna lanetin tam olarak köprüde olduğunu düşünüyordu. İnsanlar köprüden karşıya geçerken bir anda lanet tarafından yutuluyorlardı.
