True Identity🩸/ Uchiha ⚔️ Hyuuga [TAMAMLANDI]

A new start?

Matatabi'nin benim iyiliğimi düşünmesi hala çok farklı hissettirse de benim Naruto adlı kişiye benzetmesini tuhaf bulmuştum.

Yani o çocukta benim gibi yanlız mıydı?

Başımı olumsuzca sallyıp yola odaklanmaya çalıştım.

Düşünmek beni bir yere getirmezdi. Yaşayıp kendim görecektim ve ona göre de karar verecektim.

Matatabi'nin 'Anbu' adlı ekiple konuşmasından sonra hızlıca üstümü değiştirip benim etrafımı kuşatacak şekilde Konoha adlı köye götürmelerine izin vermiştim.

Kendime rahat davranmayı öğütlesemde çevremde bu kadar insanın olmasına alışık değildim. Her an bana saldıracakları hissine kapılmaktan kendimi alamıyordum.

Liderleri olduğunu düşündüğüm kişi önden gidip etrafı kontrol ederken diğerleri etrafımda bir çember oluşturarak benimle birlikte hareket ediyorlardı.

Doğru düzgün uyuyamadığım için deli gibi yorgun olsam da gerginliğim ve girdiğim stres damarlarıma kafein enjekte edilmiş gibi ayık kalmamı sağlıyordu.

Yürüdüğümüz ağaçlık alanda ilerledikçe görüntünün yavaşça bulanıklaştığını fark ettim.

"Amida, iyi misin?"

Gözlerimi kırpıştırdım.

"İyiyim."

Sesli bir şekilde konuştuğum için etrafımdaki shinobiler irkilerek bana baktılar.

İlerlemeye devam ederken adımlarımın birbirine dolandığını fark ettim.

En sonunda yeri boylayacağım sırada bir el dirseğimden tuttu.

"Hey, dikkat et."

Dokunuşundan paniklesem de bedenimi taşıyamamanın verdiği güçsüzlük bunu önemsemememi sağlıyordu.

Başımı yavaşça ona doğru çevirdiğimde kedi maskeli yüzü beni karşıladı. Ufak tefek vücut hatlarından kız olduğunu anladım.

Ama diğerleri gibi benden korkmak yerine gelip bana yardım etmişti.

"Te-teşekkür ederim."

Göz bağımı tek elimle sıkılayarak beni doğrultmasına izin verdim.

"Koluna girmemi ister misin?"

Başımı eğdim.

"Benim isteyip istememem önemli değil. Sen bana yardım edebilecek kadar cesur hissediyor musun?"

Maskeli yüzünden ifadesini göremesem de sesi şaşkınlığını ele veriyordu.

"Sen bizim görevimizin parçasısın senin güvenle Konoha'ya ulaşman bizim önceliğimz o yüzden sana yardım edeceğim."

Kast etmek istediğim o değildi ama...

Başımı yavaşça sallayıp koluna girdim.

"Pekala."

***********

Konoha'ya geldiğimizde güneş en tepede yakıcı bir sıcaklıkta parlıyordu. Gelirken benim yüzümden yavaş yürüdüğümüz için daha çok sürede gelmiş, bana yardım eden shinobi sayesinde gelirken ayakta uyumuştum.

Sıcaklamaktan hoşlanmadığım için pelerimin başlığını indirip kısa saçlarımın yüzümü hafiften yalamasına izin verdim.

Pelerimin başlık düğmesi hariç diğer düğmelerini açarak biraz serinlemeyi umdum.

Batı kapısı yazan girişe geldiğimizde kapı görevlisi olduğunu düşündüğüm shinobiler bizi karşıladı.

Kıyafetleri beni getiren diğerlerinden farklı olunca bu köyde bir shinobi sistemi olduğunu fark ettim.

Lider, gidip onlarla konuşurken bende yavaşça kızın kancasından kurtuldum.

"Teşekkür ederim."

Başını 'önemli değil' anlamında salladı.

O anda aklıma bir şey geldi.

Benmi hayatımın değişmesi artık birkaç adımıma bağlıydı. Bu, yaşayacaklarımdan dolayı güçlenmemi sağlayacak olayların en başıydı.

Belki de değişime şu anda başlamalıydım.

'Senin hakkında ne düşünürlerse düşünsünler, insanları incitme.'

Küçüklüğüm buna inanıyordu. Bende inanabilirdim.

Yanımda duran kızın koluna hafifçe dokundum.

"Şey, yanlış anlamazsan adını sorabilir miyim?"

Maskenin içinden bana bakan gözlerin büyüdüğünü görebiliyordum.

"E-etsiyo."

Gülümsemeye çalışsam da yapamayacağımdan vazgeçtim.

Onun yerine başımı belli belirsiz eğdim.

"Yol boyunca giderken bana yardımcı olduğun için teşekkür ederim, Etsiyo."

Bana cevap veremeden lider yanımıza geldi ve onu takip etmem için işaret etti.

Etsiyoya teşekkür etmek beni garip hissettirdiği için bu tuhaflıktan kaçmak adına hemen peşine takıldım.

Batı kapısından içeriye girdiğimiz andan itibaren dopdolu ve yaşam fışkıran bir köye adım attığımızın farkına vardım.

Tüm dükkanlar en güzel mallarını sergilemek için güzelce açılmış, satıcılar dostane tavırlarla müşterileriyle ilgileniyordu. Hiç evimin yakınında bulunan köy gibi değildi. Hatta benim gibi birkaç kör kişinin dükkanlardan rahatlıkla aışveriş yaptığını bile gördüm.

Bu...Bu, bana hem güzel hem de bilmediğim bir şekilde özlem dolu gelmişti. Sanki ruhumun bir yanı burayı biliyor gibiydi. Bu, belki de köklerimin bir şekilde buraya dayanmasının bir sonucuydu.

Uzaktaki ormanlık alandan büyük bir gürültü eşliğinde toprak parçaları yükseldiğinde bunu beklemediğimden irkilerek o tarafa baktım.

"Korkma, orası Geninlerin antreman sahalarından biri."

Sert sesi güçlü ve otorite olsa da korkusu da o derece hissedilir düzeydeydi.

Aklıma Matatabiyle yaptığı konuşma gelince farkında olmadan onun arkadaşlarını öldürdüğümü hatırladım.

Sessizce bir süre daha yürüdükten sonra Konoha'nın Hokagelerin yüzünün işlendiği dağın kısmen hemen altında bulunan geniş bir binanın içine doğru girdik.

Yolda yürürken düşünebildiğim tek şey, geçmişteki sığ yaşantımda olmadığını düşündüğüm mutluluğun ve huzurun burada var olduğunu anlamamdı.

En sonunda kapısında girişteki shinobilere benzer giyinmiş shinobilerin beklediği büyük bir kapıya ulaştık.

Adamlardan biri bizi fark edince hemen kapıyı tıklatıp içeri girdi ve bizim geldiğimizi biraz panikleyen bir dille haber verdi.

"Amida, Naruto ile benim konuşmamı ister misin?"