True Identity🩸/ Uchiha ⚔️ Hyuuga [TAMAMLANDI]

Finale...Come rain or come sunshine

Bedenime geri döndüğümde bir anlığına hissizleştim.

"Amida!"

Matatabi'nin bağırdığını duyuyordum ama hamle yapamayacak kadar kötü hissediyordum.

Madara'nın çakrası varla yok arasındaydı.

Karşımdaki manzara netleştiğinde Zetsu kopyalarının delirdiğini gördüm. Sonrasında omzuma tanıdık bir el dokunduğunda dönüp sımsıkı sarılmak istedim ama yapamadım.

Hala ben gibi değildim. Sanki bedenimin içinde gezinen ve yer bulamamış bir ruh gibiydim.

"Hepinizi öldüreceğim."

Tanrım...

Keskin sesimle sarf ettiğim kelimelerden sonra gözlerimi kapatıp yumruklarımı sıktım.

Geri dön!

Sadece geri dön ve yüzleşmeye devam et!

Kontrolümü güç bela sağladığımı anladığımda Byakugan ve Rinneganıma odaklanarak Zetsuların bir bir gebermesine devam ettim.

Gaara dışında diğerlerinin de burada olduğunu hissediyordum ama çakraları tuhaflaşmıştı. Buram buram korku yayıyorlardı.

Onları sakinleştirmeliydim.

"Ben...Ben kendimdeyim. Bir şey olmadı.Ayrıca..."

Sırıttım.

"Sizin bu kadar korkak shinobiler olduğunuzu bilmezdim."

Arkamdaki Gaara'nın gergince güldüğünü hissettiğimde odaklamak için kendimi daha da zorladım.

"Sen...Ne yapmaya çalışıyorsun, Amida?"

Evet, sorgulamaya şimdiden başlamıştık.

İleriden köydeki birçok shinobi birliğininin hazırlandığını görebiliyordum. Hepsi Hokage'nin emrini bekliyordu.

Ama her şey daha bitmemişti.

Zetsu'nun asıl bedenini bulmalıydım.

"Naruto! Sorgulamanı sonraya ertelemeye ne dersin? Hala Zetsu'nun asıl bedeni burada değil!"

Ne demek istediğimi anlamış olmalı ki sesini kesti ve ben de Zetsu'nun nerede olabileceğini düşünmeye başladım.

Burada olmadığına emindim ama...

Yoksa?

Doğu ve Batı kapılarının kapandığını anlamış olup Kuzey ve ya Güney kapılarından birinden sızmış olabilir miydi ama amacı ben değil miydim?

"Amida!"

Yabancı bir sesin bana seslendiğini duyduğumda bağırışların arasından sıyrılıp sese odaklandım.

Zetsuydu.

Ve gerçekten gerizekalıydı.

Ben olsaydım şimdiye çoktan Konoha'ya sızmıştım.

Düşünceme sinirlenip başımı iki yana salladım. Artık düşman sıfatı almaktan bıkmıştım.

Sadece Gaara'nın duyabileceği bir sesle konuştum.

"O benim."

Ve arkama bakmadan Zetsu'ya yaklaştım.

Kopyaları bir bir erirken bakışlarımız savaşıyordu.

"Sonunda saçma kopyalarından kurtulup kendi yüzünü gösterecek cesareti bulabilmişsin...Şaşırttın beni?"

Dişlerini sıktığını gördüğümde bir kahkaha patlattım.