True Identity🩸/ Uchiha ⚔️ Hyuuga [TAMAMLANDI]

Those who are left behind

Son günlerde gözlerimi kapattığımda hiçbir şey yaşanmamış boş yaşantıma geri dönmek istediğimi fark ediyordum.

Düşündüğüm belki de yanlış olabilirdi ama kendimi rahatlamış hissedemiyordum.

Sanki gittikçe daralan bir çemberin içindeydim ve her defasında daha da sıkışıyordum.

Ayaklarıma bakarak Hokage binasına girdiğimde neden buraya geldiğimden bile emin değildim.

Gaara ve diğerlerini 3 gündür göremiyordum ve bu beni endişelendiriyordu.

İçimdeki rahatsız hissi bastırmaya çalışarak Naruto'nun ofisinin önüne geldiğimde nöbet tutan shinobilere selam verip Naruto'nun müsait olup olmadığını sordum.

"Üzgünüm efendim, Hokage-sama acil bir durum olmadıkça çağrılmamasını ,ofisinde Sasuke-sama ve Kazegake-sama ile toplantıda olduklarını söyledi."

Başımı anlayışla salladım.

Evet, bir şeyler olduğu açıktı.

"Anladım. Geldiğimi müsait bir zamanda onlara bildirirsen sevinirim."

Eğilip selam verdi.

"Tabii efendim."

Ne yapacağımı bilemez bir halde binadan çıktığımda yapılacak en iyi şeyin açık havada oturup dinlenmek olduğuna karar verdim.

Gerçi buna pek dinlenmek denemezdi. Kafamda dönüp duran düşünceleri susturmanın yolunu hala bulamamıştım.

Ana caddede ilerlerken sırtımda hissettiğim gözlerle yavaşça arkamı döndüm.

Sanki ilerideki binaların birinden biri bana bakıyormuş gibi hissetmiştim.

Anlamazca kaşlarımı çatıp Byakuganımı aktifleştirdim.

Binaların içindeki insanları görebiliyordum ama çakralarında herhangi bir farklılık yoktu.

Başımı çevirip yola devam ettim. Belki de kuruntu yapıyordum.

Antrenman sahasının yakınında bulunan parka geldiğimde kendimi gözlerden gizlendiğini düşündüğüm banka attım.

Hava aşırı sıcak olsa da ağaçların gölgesi bunu kısmen de olsa örtüyordu. Gülümseyip kafamı geriye attım.

Acaba Konoha'ya gelmeden önce daha mı iyiydim? Hiçbir şeyi bilmezken? Ama...O zaman da çok yanlızdım. Etrafımda sadece ben ve kan vardı.

Ayrıca...Gaara yoktu.

Gaara'ya bakmak bile beni rahatlatırken önceki hayatımda yaşadığım şeyleri düşündüm.

Hep diken üstündeydim, çok az uyur çok fazla çalışırdım ama Konoha'ya geldiğimden beri bu değişmişti.

Çok fazla insan tanımıştım ama...Her şeyden önce geçmişimi de tanıma fırsatım olmuştu.

O anda bedenim irademden bağımsız bir şekilde hareket etti.

***********

Çok hızlı koştuğum için nefes nefese kalırken açıklık alanda benden başka hiç kimse yoktu.

Buraya nasıl geldiğimi bilmiyordum, Etsiyo bana burayı hiç göstermemişti. Ama içimde sanki burayı biliyor gibiydim.

Boynumdaki kolyeye dokundum.

İleride gördüğüm yapı ben yaklaştıkça daha da büyüdü.

Bu bir mozoleydi.

Üzerinde ise kocaman bir işaret vardı.