True Identity🩸/ Uchiha ⚔️ Hyuuga [TAMAMLANDI]

Only...You

Bembeyaz bir tavana bakarak gözlerimi açtım.

Gözlerim yanıyordu ve başımda dehşet verici bir ağrı vardı.

Kollarım ve bacaklarım sargılar içindeydi. Hareket ettirdikçe canımı yakıyorlardı.

Kaşlarımı çattım.

Neler olduğunu hatırlamıyordum.

En son Hyuuga mahallesinden çıkmıştım ve arkama bakmadan ormanlık alana koşmuştum. Gerisi yoktu.

Yüzümü acıyla buruşturdum.

Annem ve babam...

Göğüsüm sıkışmaya başlayınca dayanamayıp kendimi zorlamadan doğrulmaya çalıştım.

Yatağımın yanındaki pencereden sızan ışık gözlerimi acıtsa da umursamadan mavi göğe baktım.

Bir zamanlar annem ve babam da gökyüzüne bakmıştı. Benim yürüdüğüm yollardan geçmiş, benim dövüştüğüm antrenman sahalarında bulunmuşlardı.

Ama onlarda bu göğün altında yaşamışlardı.

İyisiyle ya da kötüsüyle benim için ellerinden geleni yaptılarına emindim.

Kapım yavaşça açıldığında elinde birkaç dosyayla gelen Sakura'yı gördüm.

Doğrulmuş olduğumu fark edince dosyaları bir anda elinden düşürüverdi.

"İyi misin?"

Çatlak sesim pek yardımcı olmasa da Sakura sanki transtan çıkmış gibi kendine geldi ve dosyaları yerden aldı.

"Üzgünüm, uyandığını bir anda görünce..."

"Sorun değil."

Yanıma gelip yatağın kenarına oturdu ve elini anlıma götürdü. Sıcak eli bir anlığına irkilmeme sebep oldu oysa o fark etmemiş gibiydi.

"Nasıl hissediyorsun?"

Gözlerimi boşça odada gezdirdim.

"İyiyim herhalde."

Omzumu hafifçe sıktığını fark ettiğimde kısık gözlerle ona baktım.

"Toparlanacağına eminim."

Boş bir şekilde gülümsedim.

Beni yatağa yatırdıktan sonra üzerimi belime kadar örttü.

"Diğerlerine uyandığını söyleyeceğim."

Başımla onu onayladım.

Sakura bana üzgün gözlerle bakıp odadan çıktı.

Sanki onun odadan çıkmasını bekliyormuş gibi gözyaşlarım bir bir dökülmeye başladı.

Neden veya neye ağladığımı bilmiyordum. Bedenim bana itaat etmiyordu. Ağlamak istemiyordum ama olmuyordu işte...

Derin derin nefesler alarak ağlamamın şiddetlenmesini önlemeye çalışıyordum.

Ne kadar süre geçtiğini bilmesem de kapının hafifçe açılması ile ellerimin tersiyle acısına katlanarak hızla gözyaşlarımı sildim.

Ellerimdeki bandajlar hafiften kanlansa da umursamadım.

Başımı kapıya doğru çevirdiğimde Naruto, Sasuke, Sakura ve Hinata'nın bana doğru geldiğini fark ettim.

Kenarda duran sandalyeleri çekerlerken Hinata ve Sakura yatağımın kenarına oturmuşlardı.

Naruto beni dikkatle inceledikten sonra sessizliği bozdu.

"Nasılsın?"

Gözlerimi kaçırıp tavanla bakıştım.