True Identity🩸/ Uchiha ⚔️ Hyuuga [TAMAMLANDI]

Exchange?

Nasıl bir duygu?

Sevilmek...

Mutlu ve değerli hissetmek...

Seni anlayan insanların olması...

Ben hissedebilir miyim?

Asla sahip olamadığım, kendimi kapattığım şeylere sahip olabilir miyim?

'Yıllardır kapattığın gözlerini aç ve sana değer verene bak. Değer verdiğin insanları incitebilir misin? Seni anlayan insanları incitebilir misin?"

Bedenim taş kesti.

Ama bana sarılması aklımdaki tüm düşünceleri uzaklaştırdı, bir anlığına artık cennete düştüğümü zannettim.

Daha bir saatlik tanıdığım birisi neden bana böyle bir yakınlık gösteriyordu?

Gözlerim açıldığında tereddüt etsemde kontrol Matatabideydi.

O bile öldürmeyeceğime dair güveni veriyordu.

Sonuna kadar açılmış gözlerimle Sarada'ya baktığımda onun da yaptıklarından en az benim kadar şaşkınlık duyduğunu gördüm.

İnsanlara çıplak gözle bakabilmek çok farklı bir duyguydu.

Şu anda her duyguyu hissediyordum. Bu tarif edilemezdi ama...

Kötü duygu yoktu, sadece iyilik  vardı.

Sarada'nın bakışları korkuya evrildiğinde mutluluk geçip yerini yavaşça strese bıraktı, şu anda delirip bana saldırmasını bekliyordum.

Ama hiçbir şey olmadı.

Korkusunu kontrollü olarak geri çekip gözlerime Sharinganlı gözleriyle baktı.

"Çok güzel."

Gözyaşlarım daha çok aktı. O ise gözlerini benden ayırmadan bana bakmaya devam ediyordu.

O sırada karşıdan gelmekte olan diğerlerini gördüm.

Korkmalı mıydım?

Sarada kollarını benden çözdü.

Derin bir nefes aldım.

Ben...Ben kendimi kontrol edebilmiştim. Nasıl yaptığımı bilmesem de içimdeki acının hafiflediğine emindim.

Etrafımda bir hava akımının dolaştığını hissettiğimde Matatabi'nin benimle gurur duyduğunu biliyordum.

Naruto, bana hala şaşkınlıkla bakarken arkasından resmen bana benzeyen ikizimi gördüm. Toparlanmaya çalışıp gözlerimin bana oyun oynamadığını kanıtlamaya çalıştım ama boşunaydı.

Nefeslerim sıklaştı ama kararlı duruşumdan ödün veremezdim.

Rinneganım ve Byakuganım aktifleşti.

"Saçma testiniz bittiyse ne yapman gerektiğini anlamışınızdır."

Benimle oynamışlardı.

Sonuçları daha kötü olabilirdi ama bir yanımda onların bana inandığını düşünüyordu.

Şu durumda bunu affedemezdim.

Bakışlarım sert olsa da dizginler elimdeydi.

Bir şey söylemelerine izin vermeden arkamı dönüp onları geride bıraktım.

************

Sahadan ayrılınca direkt odama gelip içimde tuttuğum her şeyi bir anda boşaltarak ağlamıştım.