True Identity🩸/ Uchiha ⚔️ Hyuuga [TAMAMLANDI]

The price to be paid

Naruto sakin hareketlerle sandalyesinden kalkarak Matatabi'nin karşısına geçti.

"Madara'nın bu konu hakkında bir şey bilmediğinden emin misin?"

Matatabi kararlılıkla başını salladı.

"Geçmişte Madara'da Amida'ya benzer bir çocuk tanımıştı ve onun gözlerine de bir çare bulunamamıştı."

Matatabi'nin ruhu anlatacakları bittiği için yavaşça eski yerine dönerken Amida derin bir nefes aldı.

Naruto ise sorgulayan bakışlarla Sasuke'ye bakıyordu.

Tsunade, Amida'nın bu ortamdan yeterince gerildiğinin farkına varınca yüzüne yaramaz bir gülümseme koyarak Amida'nın yanına geldi.

Amida'nın gerildiğini ve stresin onu yorduğunu görebiliyordu. Ne diyebilirdi ki? Hayatı bir anda değişmişti.

Tsunade, uzun zamandır yoksun hissettiği şevkatin onu sarmasına izin verince şaşkınlıkla derin bir nefes aldı.

Geçmişte yanında olamadığı tek bir kişi vardı, belki Amida'nın yanında olabilirse...

"Daha insan içine yeni yeni çıkmaya başlamış biri olarak seni ilk günden bu kadar sıkboğaz ettiğimiz için Hokage adına özür dilerim, Amida."

Naruto'ya sert olduğunu düşündüğü bir kaçamak bakış attı.

"Sana yardım etmekten büyük zevk duyarım, tabii sende istersen?"

Amida, böyle bir konuşmayı beklemediğinden başta affallasa da gözyaşları ilk defa acı ve üzüntüden değil mutlulukla döküldü.

Tsunade, Amida'nın ağladığını fark ettiğinde gerçekten çok zorladığını anladı.

Naruto, Sasuke ve Gaara'yı güzelce azarlamayı aklının bir köşesine not etti.

Amida ne yaşarsa yaşasın herşeyden önce bir insandı. Ve, insanların da bir yere dayanabilecek kadar sınırları olurdu.

"Çok isterim."

Tsunade, düşüncelerinden kopmasa Amida'nın kısık sesini duyamayacaktı. Elini omzuna koyup sıktı.

Sanki çocuğunu teselli ediyor gibiydi.

Tabii gerçek çocuğu çoktan ölmüş olsa da bu annelik duygusu ona oldukça yabancıydı.

Amida, odayı terk edince Sasuke sinirle söylendi.

"Onun burada olması felaketi getirecek."

Tsunade, sinirle elini Naruto'nun masasına vurdu. O kadar sert vurmuştu ki masa ikiye ayrılmıştı. Diğerleri bu tepkiyi beklemedikleri için şaşkınlıkla yerlerine sindiler.

"Geçmişte neler yaptığınızı bu kadar kolay mı unuttunuz?"

Naruto konuşacağı sırada Tsunade, elini sertçe kaldırdı.

"O kız sizin geçmişinizin bir yansıması aslında. Naruto gibi yanlız, Gaara gibi kana susamış, Sasuke gibi öfkeli. Konoha, sizi geçmişinize rağmen kabul ettiyse, Amida'nın sizden ne farkı var?"

Sözlerinin ağırlığı hepsinin üzerine ciddi bir biçimde çökerken Tsunade, sinirle kapıya doğru yürüdü.

"Unutmayın, geçmişiniz ne olursa olsun sizi takip eder. Onu yok sayarsanız kaybedersiniz."

Çıkmadan önce hepsine sertçe baktı.

"Amida böyle davranılmayı hak eden birisi değil."

*************

"Tsunade-sama sana gerçekten değer veriyor olmalı."

Etsiyo'nun sesiyle iç çektim. Tsunade-sama'nın danvranışlarını çok cana yakın bulmuştum ama yine de tereddüt ediyordum.

Etsiyo'ya kısaca bahsederek fikir danışmıştım. Bana, Tsunade-sama'nın herkesi kollayıp gözeden ve geçmişte iyi işlere imza atmış bir Hokage olduğunu anlatmıştı.

O zaman güvenebilir miydim?

Deniyebilir miydim?

Odamın kapısına geldiğimizde içeriye geçmek için hareketlendim.

"Bir şey olursa buradayım."

Başımı çevirip gülümsedim.

"Teşekkürler."

Tepkisini beklemeyip içeri girdiğimde yaptığım ilk şey bedenimi yatağa bırakmak oldu. O kadar strese girmiştim ki her tarafımın ağrıdığını kendimi yatağa bırakınca anlamıştım.

Gözlerim yavaşça kapanmaya başladığında en sevdiğim uyku pozisyonu olan cenine geçip kendimi bıraktım.

***********

"Efendim. Bundan sonra ne yapmayı düşünüyorsunuz?"

Üstü başı eskimiş habercinin gerginlikle sorduğu soru karşısındakinin kahkahalarla gülmesine sebep oldu.

"Kardeşimin yapamadığı şeyi yapacağım."

Adam anlamazca ona baktığında tek bir kelime etmeden gergince adamın huzurundan çekildi.

Havada yağan yağmur düşüncelerine katkı sağlamak istermiş gibi ona yardımcı oluyordu.

"Pain'in zamanında neden burayı merkez seçtiğini şimdi daha iyi anlıyorum."

Gülümsemesi pis bir sırıtışa dönüştü.

Onu, yerin altında bekleyen milyonlarca bedeni düşündü.

"Birisi yapılanların bedelini ödemeli değil mi?"