ONE THOUSAND PAPER CRANES

INTRODUCTION

"Good morning universe!"  masigla kong sigaw sa mundo nang imulat ko ang aking mga mata. May malaking ngiti na nakapako sa'king pisngi habang nag-uunat unat pa.

I'm so excited for today hehe. Wala lang. Masaya lang ako dahil 'yun naman talaga dapat everyday. Tumatalon-talon pa akong dumiretso sa banyo to take a bath with matching pakanta-kanta pa. I switched on the warm water and took a bath. I wore my usual uniform and sat infront of my mirror and applied appropriate make up.

I was busy working on my lips when my telephone rang. I clicked the answer button and turned to loud speaker.

"Woi, kumusta ka na dyan ha?" si Ate Senyang, from the Philippines.

Yes, nasa Pilipinas ang pamilya ko at ako nama'y nandito sa Korea. I've been here for five years. Dream ko talaga pumunta dito mula pa nang nauso ang mga oppa na yan. So I studied and worked so hard para magkaroon ng travel opportunity to come here. I booked a tourist visit at first but as I stay, lalo kong nagugustuhan ang lugar na ito kaya nagtry na rin akong maghanap ng trabaho and here I am now! A certified  tourist guide sa araw at crew naman sa isang food chain sa gabi. Diba multi-tasking. Need ko kasi magtrabaho syempre makatulong sa pamilya at tustusan ang mga gastusin ko dito nuh. Nakakapagod pero enjoy naman.

I opted to live in Myeongdong here in Seoul. Hehe Seoul kasi ang Capital ng South Korea and I thought na this is also the center of industry and commercials. Isa pa ay mang-ha.hunting ako ng Koreano wahahaha.

"Huy, kinakausap kita kaya sumagot ka!" pagsalita ulit ni ate mula sa telepono. Oo nga pala nadala ako ng imagination ko. Nakalimutan ko si Ate.

"Ongey leng amam ango dingo ange."  I answered while continuing my business.

Gets niyo ba? Hindi yan korean ha. Hirap kasi magsalita kapag nag lilipstick.

"Ano kamo?"  si Ate.

"Sabi ko okay lang naman po ako dito ate. Kayo ba nina nanay at tatay, kumusta dyan?" I cleared.

"Ahh, kala ko nalunok mo dila mo e." narinig ko siyang humikab bago magsalita ulit."Ohey lam dem kawe diho, nangangarahos ket pahano." she uttered.

"Hanu daw? Nangungo ka na din Ate?" nanlaki mata ko.

"Langya! Ang sabi ko mabuti naman kami at nakakaraos. Nangulangot lang ako nuh." then I heard her laughed. "Siya nga pala ano nanaman yung text mo sa akin?"  she changed the topic.

"Hindi nanaman ba tuloy ang kasal? Nuh ba yan." she asked.

"Sobrang busy pa kasi siya Ate. Kahit kami nga bihira na magkita. Text at tawag na lang kami madalas."  then I started to cut my nails.

"Sayang naman yung leave ko. Akala ko tuloy na kayo e."

"Wala pang date ate kasi. Saka baka pinag-iipunan niya pa talaga para magarbo hihi."

"Suss, aba napakatagal na niyang engagement niyo ha." she followed.

"E baka malay mo naman ate pinapasabik niya lang ako lalo para maglaway pa ko sa kanya." I replied as I wear my pair of earings.

"Diba two years na kayong engaged? Sigurado ka bang pakakasalan ka niyan?" she doubted.

"Hay naku ka ate, napaka chismusa mo. Mas excited ka pang maikasal ako kesa sa akin e." I rolled my eyes.

"Huy ikaw Paneng ha, mas maganda nang malaman kung desidido yang lalaki na yan sayo nu."

"E iniisip ko nga baka magpropose ulit siya sa akin e." I giggled. Shaks! Kinikilig ako! Naalala ko kasi paano siya nag propose sa akin dati.

"Hay nako.. Sana nga at para maikasal na rin kayo agad. Para kasing pinapaasa ka lang niyan."

"Praning ka lang ate, lam mo yun. Hehe hindi siya ganoon. Sige na nga at mali-late na ko sa trabaho ko! Lalaki pa 'tong bill mo. Babay na." then I cut off.

I finished dressing up myself and picked up my bag. I wore my usual lite pink long sleeve polo paired with red tie and a jumpsuit for the lower part.

Certified plantita din pala ako kaya paglabas ko ng bahay ay kinausap ko muna ang aking mga plants. Maganda daw yun para sa mga halaman tuwing umaga kasi marami pang carbon dioxide sa bibig na gustong gusto nila. Lalo na kapag may panis pang laway.

"Huy, ano bang mga ginagawa niyo dyan, bakit ang babansot niyo pa rin?" and I poured water on them.

Tama yan para hindi kayo malanta! Titigang kayo kapag walang dilig!

Nakita ko naman ang isang Rose na malapit na mamatay kaya mas maraming tubig ang nilagay ko.

"Mabuhay ka dyan! Kasi kung hindi papalitan kita ng puno ng mangga!"  I sermoned.

Haha ewan para akong baliw.

"Ba.bye! Bantayan niyo tomg bahay ha." pahabol ko pa nga.

I grabbed my bike and went off.

***

Joh-eun achim Korea!

I will be your tour guide for today! I am a half german and half shepherd when I get mad but a pure Filipina living here in Korea. I can bike you around in my pedal taxi so you can see the wonderful places of Seoul. We have Myeongdong for sophaholics, Hongdae para sa mga fashionistas and indie lovers. We also have the Gangnam for the well-travelled and high-heeled, Itaewon para sa mga party people at Jamsil for family and sports enthusiasts.

I kept pedaling my bike as I passed by the beautiful sceneries of Seoul. Napakasariwa ng hangin. Malamig amg samyo nito na nagpaparelax ng katawan at maaliwalas ang paligid.

"Annyeonghaseyo!" bati sa akin ng dalawang matandang babae na nadaanan ko sa may bridge.

Approachable ang mga tao. I greeted them back and smiled at them. Yun din ang nagustuhan ko rito. People are so kind and hospitable too like Filipinos! Sa di kalayuan ay nadaanan ko ang isang lalaki. He's wearing a blue long sleeve polo and a bag on his shoulder. Medyo mahaba ang buhok at moreno ang kulay. Parang pinoy kaya tinanguan ko at nginitian. Kumaway naman ito sa akin pabalik.

Hangug-e osin goes-eul hwan yeonghabnida!

Welcome to South Korea!

  South Korea is an East Asian nation on the southern half of the Korean Peninsula, shares one of the world's most militarized borders with North Korea. It's equally known for its green hilly countryside, dotted with cherries and century-old  Buddhist temples, plus its coastal fishing villages, sub-tropical islands and high-tech cities such as Seoul, the capital.

***

Ako nga pala si Stephanie Calimlim, tubong Roxas City, Capiz. Yep, diko na ipagkakaila na kilala ang aming bayan sa mga kwento tungkol sa mga aswang but nevermind them. Nasa modern world na po tayo, hindi na uso ang mga aswang ngayon hehe.

My family and friends call me 'Stiffy' o 'Paneng' but the latter is widely known at nakasanayan na rin nilang itawag sa akin and I'm used to it too.

Two years na akong tour guide and somehow e marami na akong napuntahang lugar ditey even outside Seoul. I also like drawing and reading pero ang pinakapaborito ko ay Reading.

One of my clients from Japan gave me this souvenir. It is a folded paper crane. According to them, it brings peace and good luck to you. They say if you make a thousand paper cranes, your wish will be granted. Why so many? Because it will test your desire and patience on how you really want that wish to come true.

***