𝓩𝓪𝓴𝓸𝓬𝓱𝓪𝓷𝓪 𝔀 𝓭𝓮𝓶𝓸𝓷𝓲𝓮 [ KOREKTA ]

rozdział 8 / Zaufanie ✔️

Panowała cimność, a jedyną jasną postacią była ona - Atarisa. Stała po środku niczego w ogarniącym ją mroku. Nagle rozbłysło czerwone światło tuż przed jej oczyma. Z każdą chwilą owe światło stawało się coraz jasniejsze, aż ostatecznie ukazało tysiące poległych aniołów.

- Błagam niech to się już skończy! - Krzyknęła kobieta, ale wbrew jej słowom nic się nie wydarzyło przez dłuższy czas.

Światło zgasło by po chwili na nowo się zapalić i zmienić swój kolor na błekit. Tym razem ziemia była pusta, niczego na niej nie było. Atarisa zaczęła biec tak szybko jak tylko mogła nie spoglądając w tył. Nie wiedziała dlaczego w ogóle biegnie. Miała wrażenie jakby trwało to już wiele lat, aż ostatecznie dotarła do urwiska. Odwróciła się by zawrócić, ale przed nią stanęła jej matka. Atarisa otworzyła usta by wykrztusić choć jedno słowo, ale nie było jej to dane. Anielica popchnęła nieumarłą prosto w przepraść.

- Aaa! - Atarisa zerwała się z snu cała mokra - Spokojnie, to był tylko koszmar. - Mówiła sobie.

- Koszmar? - Zapytał Dōma.

- Dōma? Co.. to znaczy gdzie jesteśmy?

- Jesteśmy w fortecy nieskończoności, a ty właśnie obudziłaś się po trzech dniach gorączki z krzykiem, nie za bardzo wiem co się dzieje, a chciałbym się dowiedzieć~~

- To.. nic takiego nie musisz się tym przejmować.

- At, przestań cały czas to ukrywać! Mam tego dość! Jak mam cię chronić skoro nic mi nie mówisz!? Proszę bądź ze mną szczera.

- Nie chce żeby stała Ci się jakaś krzywda, oraz nie ochronisz mnie.. dlatego proszę.. - kobieta położyła rękę na policzku Dōmy, a ten złapał ją za rękę i przyłożył ją do swojego serca, które od dawna już nie biło.

- Nie At. Powiedz mi wszystko. Jeśli ty tego nie zrobisz, przetrząsnę cały świat by się dowiedzieć.

- ...

- At, proszę.

- Cholera! Niech ci będzie! Ale ostrzegam masz nic nie robić!

-Nie mogę tego obiecać.

- Musisz.

- Podejmę decyzje po wysłuchaniu, dletego zacznij już.

- Niech będzie...

Nie znam całej tej histori. Nie odzyskałam wszystkich wspomnień, ale wiedz jedno. Nigdy nie byłam człowiekiem, a żyje już od tysiącleci.

Moi biologiczni rodzice byli jednymi z najważniejszych aniołów. Mama była odpowiedzialna za ciała niebieskie, gwiazdy. Kiedy byłam mała opowiadała mi wiele razy, że każda nowa gwiazda powstaje gdy umiera człowiek, a jego dusza trafia pod Sąd.
Ojciec natomiast był jednym z najwyższych generałów anielskich, dowodził wieloma zastępami.

Moja rodzina... była dobra do czasu. Nie wiem co się wydarzyło z ojcem, ale zamordował mamę i mówił, że to w imię rewolucji. Jakiej rewolucji? Tego też nierozumiem, co się do cholery wydarzyło? Wściekłam się i wraz z sześcioma innymi aniołami postanowiliśmy poprzysiąść zemstę i wyplenić wszytstkich tych którzy stali po jego stronie. Nie wiem jak znalazłam się na ziemi. Prawdopodbnie za to co uczyniliśmy wszyscy upadliśmy.

Pewnego dnia natrafiłam na małżeństwo idące przez las. Nie wiem dlaczego, ale miałam wtedy ciało dziecka, a oni uznali mnie za swoją zaginioną córkę, dalszą część histori z wioski oraz z czasów, gdy byłam w korpusie już znasz.

Jednak jest jeszcze jedna sprawa... postanowiłam opuścić las z jednego głównego powodu. Duch powiedział mi, że jeśli będę dalej szukać i odzyskiwać wspomnienia, to ON mnie znajdzie. Nie wiem kim jest ta osoba. NIC DO CHOLERY NIE WIEM! To wszystko jest takie trudne..

Dōma przycisnął do siebie kobietę, teraz już choć częściowo rozumiał co dźwigała...

- Nigdy więcej niczego przede mną nie ukrywaj... - powiedział

● dziś króciutko 550 słów

● koreka 05.06.2024

● mam nadzieję, że ta korekta sprawi, że książka stanie się bardziej zrozumiała

● przepraszam jeśli nie odwzorowałam charakteru Dōmy...