Genç kız gülerken ortaya çıkan inci dişlerinin ve içleri ışıl ışıl parlayan gözlerinin ardında küçük bir delilik yatıyordu. Ne yalan söyleyebilirdi, bu genç kızın sahip olduğu deliliğe bile aşıktı.
{Hikaye yaş farkı içermektedir. Eğer Endgame'i izle...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
* * *
Steve Rogers'ın beni yatağa yatırmasının ardından geçen 5 dakika içinde Tony Stark endişeli yüz ifadesi ile birlikte klinikten içeri girdi. Çatılmış kaşları ile yattığım yere doğru gelirken Steve'e dönüp bir bakış attı.
"Lütfen bana patlamadan sonra üsse geldiğinizde onu kontrole götürdüğünü söyle."
Steve başını eğmiş, parmakları ile burun kemerini sıkarak sessiz kalırken cevabın "hayır" olduğunu hepimiz biliyorduk. Tony sinirle soludu, elini nazikçe kolumun üzerinde gezdirdi ve sanki ben yokmuşum, cevap veremezmişim gibi odadakilerle konuşmaya devam etti.
"Kafasını bir yere vurduğunu gördün mü?"
Steve'in endişeli bakışları yüzümü buldu, üzgün bir ifadeyle bana bakarken başını iki yana doğru salladı.
Tony, Steve'in nasıl bu kadar sorumsuz olduğuna, beni kliniğe getirip kontrol ettirmenin nasıl aklına gelmediğine dair bir şeyler söylenmeye başlarken daha önce hiç görmediğim, orta yaşlardaki gözlüklü bir kadın, üzerindeki beyaz önlüğe bakılırsa doktor olduğunu tahmin ediyorum, içeri girdi.
Kadın yüzündeki ciddi bakışla Tony'e susması gerektiğini ima ederken yattığım yatağın diğer tarafına doğru gelerek yanımda durdu.
Artık başım dönmüyordu, sadece halsiz hissediyordum. Kafamı ise bir yere vurmadığımdan emin sayılırdım.
"Merhaba Aceline,"
Yaka kartından soyadını okumuş olduğum Bayan Cooper gülümseyerek bana bakıyordu. Vakit kaybetmeden cebinden aniden çıkardığı kalem şeklindeki ışıkla elini yüzüme yaklaştırarak üzerime doğru eğildiğinde korkuyla hafifçe doğrularak geriye, Tony'e doğru kaçtım. Doktorlardan, kontrollerden, bana dokunmalarından nefret ediyordum.
"Sadece gözlerine bakacağım, sonrasında emin olmak için birkaç kan testi yapacağız ve ben şuan da gerek görmesemde belki Bay Stark'ın özel istediği üzerine MR'a gideriz. Canını yakacak hiçbir şey yok."
Başımı hızla iki yana doğru sallarken vakit kaybetmeden, korkuyla yataktan kalktım. Kalkmamla beraber bir adım dahi atamadan Tony Stark'ın önümde duran dik figürü ile durduruldum. Ellerini nazikçe kollarımın iki yanına yerleştirmiş bana büyük bir şevkatle bakıyordu.
"Ben burdayım Aceline, bir şey olmayacak. Bırakalım doktor kontrol etsin, daha çok hastalanmanı istemeyiz değil mi?"
Kaşlarım çatılırken bir kez daha başımı sallayarak Tony'nin söylediklerini reddettim, yatağa dönmeden bulunduğum konumu sürdürdüm.
"Ben gayet iyiyim, bir sorun yok. Yemek yiyemediğimiz için ilaçlarımıda içememiştim, ondan başım dönmüştür. Kafamı bir yere falan vurmadım."
