Loving the Chase

Kabanata 1

That Amber Eyes

Pagbabalik tanaw❤️

My mother always taught me how to be a strong person. No one can bend me down or torn me apart.

Life was never been easy I must say. It is a roller coaster where you can feel and experience excitement, happiness, thrill, and downfall.

My name is Ysabelle Bless Imperial, the daughter of a well known Fernando Imperial and Ysandra Imperial. We've lived a luxurious life pero lahat ng bagay ay may katapusan, lahat na ligaya ay may hagganan.

Madalas nagigising na lang tayo na wala na ang mga bagay na pinanghahawakan natin at kapag nangyari iyon hindi natin alam kung may lakas pa tayong bumangon upang magsimulang muli.

"I'm sorry anak at kailan mong maghirap ng ganito. Kung hindi lang sana naging pabaya ang Daddy mo, mabibili parin kita ng mga mamahalin at paborito mong laruan. I am such a mess! Forgive me."

Humahagulgol na sambit ni daddy habang mahigpit nila akong niyayakap ni mommy. Sa edad kong sampung taong gulang ay tila namulat na ako sa buhay na walang karangyaan at kasikatan.

I understand my parents pain at wala akong lakas ng loob para magsalita. My parents doesn't deserve to feel this way pero napakalupit ng tadhana, bigla bigla ang pagguho ng mga pangarap at pinaghirapan ng mga magulang ko. Wala akong karapatang magreklamo o hindi kaya'y maghanap ng sobra pa sa kailangan ko.

- - - -

"Uyy bata, gumising ka nga. Bakit ka natutulog sa gitna ng swing? Pulubi ka ba o sadyang baliw ka lang?"

Natauhan ako sa malakas na yugyog at sa tila manok niyang bosses. Kung maka-yugyog naman to akala niya hindi masakit. Makikita talaga ng tukmol na to, hindi ako mangingiming bigwasan ang pagmumukha niya.

" A-ano ba?" I asked him while catching my breath.

Oh my, ang ganda ng mata niya, pogi pa. May matangos na ilong, mapipintug na pulang labi at ang haba pa ng pilik mata. Nakalimutan ko kaagad ang sasabihin ko at tila matutunaw sa pagkatitig niya.

Nabigla ako ng pinitik niya ako sa noo. Juice ko, ang bata bata ko pa para mag-isip ng ganito.

"Hoy, ang bata mo pa in love ka na sa akin. Maghunos dili ka ineng. Hindi kita type. Ang liit mo kaya at hindi ka sobrang ganda no."

Natatawa siya habang pabirong sinasabi iyon.

Biglang nagdilim ang aking paningin. Parang ang sarap pumatay ng poging bata ay este bastos, walang modong lalaki.

"Excuse me ba-"

"Dadaan ka, sige na dumaan ka na ang lawak lawak kaya nitong plaza."

"Huy batang bubwit na kung magsalita ay daig pa ang manok. Feeling mo magkakagusto ako sayo, kaibigan ang kailangan ko hindi ang nasa maduming iniisip mo. Asa naman na magkakagusto ang isang diyosang kagaya ko sa tulad mo eh hindi ka nga kagwapuhan."

"At huyy, hindi ako maliit. Cute ang tawag sa isang tulad ko. Sadyang mas mataas ka lang talaga!"

Naiinis kong litanya. Ang sarap niya talagang batukan. Pasalamat siya mas maliit ako kaysa sa kaniya.

"Relax, hahhaha. By the way, I am Rexiel Jasper Caballero and yo-"

"Hindi ako interesado at walang nagtatanong no."

Panggagaya ko sa ginawa niya sa akin kanina. Nang mapagawi ang paningin ko sa kaniya ay nakita kong nakakunot niyang noo at mahigpit na nakatikum ang maninipis na labi.

"Sige na nga dahil naaawa ako sa iyo at subrang mapilit ka ay ibibigay ko na ang precious name ko. I am Ysabelle Bless Imperial, ten years old. I am living in that red house na makikita mo kapag hinanap mo habang nakatayo ka sa ibabaw ng swing."

Hiningal ako doon ah. At habang nagsasalita ako ay palalim na palalim ang gitla sa kaniyang mapuputing noo.

" Pangalan mo lang ang itinanong ko. Bakit buong pagkatao mo gusto mo ng ipaalam sa ibang tao."

" Over reacting ka dude. Buong pagkatao talaga. Hindi ka talaga nakikinig, age and address lang kaya ang sinabi ko."

Hindi na siya umimik at bigla na lang akong tinalikuran. Hinabol ko siya kaya ayun noong natapilok ako, kasama ko siyang bumagsak, una nga lang mukha ang sa kaniya.

" Oh my, I'm really sorry Rexiel. Hindi ko sinsadya iyong bato kasi hindi man lang tumabi alam niya naman na daan ako."

Nakayuko kong pagpapaliwanag. Ewan ko kung bakit anong kabal-balan ang pinagsasabi ko. Isa ito sa mga oras na gusto kong lamunin na lang ako ng lupa. Sobrang nakakahiya mabuti na lang at iilan lang ang nagagawi sa plaza kapag ganitong oras.

Bigla siyang humarap kaya napaayos akong tumayo.

"Are you okay?"

Worry was evident in his handsome face. Napatitig na naman tuloy ako.

"I'm okay, you?"

Ngumiti lang siya at iniabot ang kaniyang kamay.

"Friends?" he hopefully asked.

"Friends." I answered him happily.

Dali-dali kong iniabot ang kaniyang kamay at napangiti dahil sobrang lambot. Masarap pa sa Pakiramdam ang hatid na init.

"I love your amber eyes. It is so captivating."

Hindi ko napigilang mapatitig sa mapupungay niyang mga mata habang sinasambit ang mga katagang iyon.

****

Sorry, subrang makeso😅😂

Comments and Votes are highly appreciated❤️

HAPPY READING!!