Loving the Chase

Kabanata 5

That's Him

How will I know if I do like that person? Is it when I see him I couldn't stop myself from blushing or a smile from him can make my day ecstatic?

Gosh everytime I remember what happened last week, I couldn't stop myself being a mushy. Ang hot niya kaya habang sinasabi niya iyon. Ilang araw na ang nakalipas pero I could not stop myself thinking about him.

"Ysabelle na pangit ano na naman ang tinu-tunganga mo diyan?! Baka lalaki na iyan ha." pabirong pag sambit ni Rexiel but I could sense seriousness in his voice.

And when he said that, I was snap back into the reality. Napabaling ako sa gawi niya pero dahil inilapit niya pala ang mukha niya sa akin ilang sentimetro na lang ay magkaka-halikan na kami.

Hay, when we are this close I could not stop myself from being amazed how his eyes became this beautiful and tantalizing. Para bang napaka raming sekretong itinatago. A hipnotizing kind of stare that will give any women a tingling sensation.

"Shit lumayo ka nga! Kadiri ka talaga dude." I said while avoiding his gaze trying not to make the atmosphere awkward.

Itinutulak ko ang mukha niya habang inila-layo ang sarili.

"Ah-.. Eh.... Ahmm..." tinignan ko siyang napapa iwas din ng tingin habang kinakamot ang kaniyang ulo.

Hindi ko alam kung matatawa ba ako o maiinis sa mga pinag gagawa niya. Ang cute niyang tignan kapag ganiyan siya.

Shit! Belle ano ba! Salawahan ka ha, best friend mo kaya iyang kaharap mo!... Kastigo ko sa sarili.

Wait. Ang laswa naman pakinggan noong salawan. Cute lang siya, hindi gwapo. And most importantly he's my best friend.

"Huy! Ilang oras pa ang kailangan mo bago mo matapos iyang alpabeto?" sarap kutusan ng isang to.

"Stop scratching your head, nakalimutan mo na ba noong nakaraan lang ay dumugo iyan dahil sa kakalmot mo!"

Parang bata kung umasta ang isang to. Kailangan may nagbabantay sa kaniya palagi. Edad lang ang tumatanda pero iyong isip niya pang grade school student.

" The scratch may get infected and you will need to stay at the hospital for a couple of days. Sinasabi ko sa iyo. Hinding hindi kita babantayan."

Panakot ko sa kaniya. Sino ba kasi sa henerasyong to ang takot sa doctor. Siya lang naman. He is physical brave but emotionally and mentally baby.

" Bakit ka ba natulala?! Iyan tuloy nakalimutan ko na ang gusto kong sabihin sayo." siya pa talaga ang may ganang magalit. Hindi niya ba nakikita na I need time to day dream.

"Ay ewan ko sayo. Tigilan mo na iyang kakalmot sa ulo mo ha wala ka namang lisa. Bakit mo ba kasi naging mannerism iyan eh!"

"Hey stop that! There's nothing wrong with it. You should blame my mom not me."

"Eh kung hambalusin kita ng librong hawak ko! You want?"

"Tsk... Pilitin mo na ako para sabihin ko iyong secret ko sayo. Nakakatampo ka na. Hindi ka nakikinig eh kanina pa ako nagsasalita."

"I'm not interested to know. You should keep it yourself. Kung magpapa pilit ka na rin lang edi huwag na lang." sabay talikod ko sa kaniya habang hindi mapigilan ang sariling mapangiti.

Ito talaga iyong time na gusto ko siyang kasama nakaka good vibes kasi minsan pero minsan lang iyon ah. Madalas mas masarap siyang ipalapa sa bading... I mean sa pating..