Loving the Chase

Kabanata 10

Speechless

I knew a lot of people who do love the idea of having a somewhat like of a fairytale love story. I know every woman wants to be a princess who can have their prince charming. A kind of man that could challenge the battle of love and acceptance just to be with them and I won't deny na isa ako sa mga nangangarap ng ganoong klaseng pag-ibig.

Pero paano kung iyong taong gusto kong maging prinsipe ay ayaw sa akin, ni tingnan nga ako ng kahit ilang segundo ay hindi niya magawa. My Atan o mas kilalang Jonathan ng karamihan ang siyang nag-iisang lalaking pina-pangarap ko. Iyong tipo ng pagkagusto na ngiti niya pa lang ay tila mahihimatay na ako. Ewan ko ba ginayuma niya siguro ako ng hindi ko nalalaman. Iba ang pagka gusto ko sa kaniya. Iyong pagkagusto na mapapangiti ka na lang bigla tuwing naiisip mo siya.

My heart was always about to explode everytime he's near. Ang mas malala pa doon ay halos araw-araw kaming magkasama, ayaw ko naman na maging double dead itong puso ko sa paghihintay na siya ang gumawa ng first move.

At dahil wala naman sa code of love na bawal ang babae maunang gumawa ng first move edi gagawin ko ngayon. Masayang masaya ako tuwing nakikita siyang masaya kasama ng mga kabanda niya. I always know he was a nice man pero kapag ako na ang kaharap niya ay tila nag-iiba ang ihip ng hangin.

"Huy. Belle gumising ka nga. Hello nasa earth pa ba ang kaluluwa mo o tuluyan ng humiwalay sa katawan mo? Diyos ko naman mahiya ka nga, harap harapan ang pagka-titig mo kay Jonathan. Kulang na lang maglaway ka. Tumigil ka na ha dahil ako ang nahihiya sayo!" malakas na banta ni Naomi.

When she noticed that I didn't even give a damn ay malakas niyang hinila ang buhok ko.

Parang baril ang bunganga ng bruhildang to, tila palaging may dalang megaphone dahil tuwing nagsasalita siya lahat ng tao ay siguradong makakarinig. Niyugyog pa ako ng gagang to akala niya naman hindi masakit. Until now hindi niya parin matanggap na mas malaki at malakas siya sa akin kaya kapag ginagawa niya ito parang hihiwalay ang utak ko sa bungo ko.

Nandito kami ngayon sa loob ng classroom. Wala pa naman sina Ma'am dahil busy sila masyado sa darating na school program, kaya heto malaya kaming mag-ala preso. Merong nagbebenta ng biscuits, may nagja-jaming, may naghaharutan, may nagku-kwentuhan na akala mo ilang taon na hindi nagkita at syempre hindi mawawala ang mga taong natutulog na akala mo na nasa bahay parin sila.

Rexiel, Naomi, Atan and I were classmates. We are taking the same strand while Alamid and Xyler are the one who are taking the different strand. Dami talagang icomply lalo na't graduating students kami. Pahirapan pa ang pagkuha ng entrance exam for college.

"Belle." Pagtawag sa akin ni Rexiel my bff, sabay upo sa bakanteng upuan na nasa tabi ko.

"Yes, what can you do for me?" I giddily asked him.

I thought matatawa siya sa mali kong pagtanong sa kaniya. His stoic face remains the same and I didn't know how to react. Minsanan lang naman siyang maging ganito. Hindi mabasa kung ano ang iniisip niya, hello wala akong powers pero diba nga our eyes is the window to our soul, ganern..

I tried to look at his face hoping to find any reaction. His cold eyes suddenly met mine.

"Stop looking at him, it seems that you want to devour him." Napipilan ako sa sinabi niya.

"Lets meet in the afternoon before you go to the council room. I have to tell you something very important." Naguguluhang napatango ako bilang sagot.

After he said those words ay walang pasabi siyang umalis.

"Anong nangyari sa best friend mo?" tanong ni Naomi. Napaiwas na lang ako ng tingin dahil miski na ako ay hindi alam ang sagot sa tanong niya.

Napatingin na lang ako bigla sa malayo. At malalim na napabuntong hininga. Nakakapagod ang araw na to, iyon bang hindi mo alam kung paano ka napagod basta pagod ka lang. I can feel the unknown pain that keeps lurking inside me. My heart and emotion is too heavy leaving me speechless.

The class ended smoothly but I know to myself na kahit isang lesson ay wala akong naintindihan. I'll just review today's lesson later masipag naman mag take down ng notes si Naomi. Hihiramin ko na lang.

"Pres. Punta ka kaagad sa council room ha so that ready na talaga tayo para bukas." Carmen, the Vice Pres. reminded me.

"Sige, hindi naman ako magtatagal. Tell the secretary to call the other members and officers para pagdating ko makapag simula tayo kaagad." Nakangiting paalala ko sa kaniya. Napatango na lamang siya.

"HAYY, alam mo bang napakay wrong timing mo. Alam mo naman na the fare will start tomorrow pero dahil mukhang seryoso ka I will stop na." I stop my mouth from talking when I feel his dark stare.

I admit that this awkwardness is creeping me out. Inilibot ko ang aking mga mata para tignan ang kabuuan ng lugar, ang ganda pala dito. Ngayon lang kasi nakapunta si ako, hindi naman ako mahilig tumambay kung saan saan. Nandito kami sa café malapit sa eskwelahan. May mga estudyante pang napapatiningin sa gawi namin.

Hinintay ko siyang magsalita para malaman ang pakay niya. Siya kaya ang gustong mag-usap kami alangan naman na ako ang unang magkwento eh wala naman akong sasabihin.

10 minutes have already past pero ni isa sa amin eh walang nagbalak na magsalita. Hindi na ako nakatiis kaya lumingon ako sa kaniya just to make sure na buhay pa ang taong nasa harapan ko.

Nakatitig lang naman ang ulupong sa akin habang nakatukod ang dalawang siko sa mesa, napaface palm na lang ako. Kung may tao sigurong natutunaw dahil sa mapang akit at malagkit na pagka-titig ay magiging isa na ako doon.

"Oh, ano mag titigan na lang ba tayo rito. Oh juice por buko, President ng student council itong kaharap mo. Ang dami dami kayang gawain na dapat tapusin. May sense talaga ang something important mo, very informative. Nakakabilib." May halong sarkasmo na litany ko sa kaniya.

"Ang ganda mo kahit saang anggulo ka tignan. Kasalanan mo talaga to Ysabelle. Ang ganda-ganda mo kasi kaya ito sobra na ang pagpalangga ko sa imo (Hiligaynon word for 'I so love you')." He dreamily said that and close the distance between us.

He kissed me. He kissed the side of my lips leaving my cheeks heating up. Nang tingnan ko siya ay nakagat labi pa ang loko na parang may sinusupil na ngisi.

Natigilan ako sa sinabi at ginawa niya. Shit I am totally, definitely doomed.

"Did my kiss leaves you speechless?"

__________________-_____________________________:)

#Salamat sa mga nagbasa lalong lalo na sa mga nag-Comment and nag-Vote...
#Sa mga wala pa ano pa po ang hinihintay niyo, Go Na! Char😂

HAPPY READING!
28magda11